Η Νάντη (γαλλ. Nantes) είναι μία μεγαλούπολη (πόλη και λιμένας) στη Δυτική Γαλλία, πρωτεύουσα του διαμερίσματος Loire-Atlantique (παλαιότερα Κάτω Λίγηρα) και επίσης πρωτεύουσα της περιοχής Χώρα του Λίγηρα (Pays de la Loire), στη συμβολή των ποταμών Ερντρ και Λίγηρα επί της όχθης του δεύτερου, με 277.728 κατοίκους. Η Νάντη ανήκει στις μεγαλύτερες πόλεις και λιμένες της Γαλλίας.

H ονομασία της προέρχεται από τους Γαλάτες κατοίκους της περιοχής πριν τη ρωμαϊκή κυριαρχία, οπότε και η πόλη πήρε το όνομα Πόρτους Ναμνέτους. Συχνά αναφέρεται και ως η Βενετία της Δύσης λόγω της θέσης της στο δέλτα του ποταμού Λίγηρα.

Η πόλη ιδρύθηκε από τους Ναμνέτους (φυλή Γαλατική) γύρω στο 70 π.Χ., ενώ το 56 π.Χ. κατακτήθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα. Εκχριστιανίστηκε κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ., ενώ κυριεύτηκε διαδοχικά από τους Σάξονες, τους Φράγκους, τους Βρετανούς και τους Νορμανδούς. Το 843 είχε γίνει ερείπια. Το 946, ο Alain Barbe-Torte, εγγονός του Άλαν του Μεγάλου, ίδρυσε το Δουκάτο της Βρετάνης.

Όταν το Δουκάτο προσαρτήθηκε στο Βασίλειο της Γαλλίας το 1532, η Νάντη διατήρησε για λίγα χρόνια το Κοινοβούλιο της Βρετάνης, αποτελώντας την έδρα του Βασιλείου της Βρετάνης μέχρι το τέλος της Μεροβιγγείου δυναστείας, πριν μεταφερθεί στη Ρεν. Το 1598, ο βασιλιάς Ερρίκος Δ' της Γαλλίας υπέργραψε το Διάταγμα της Νάντης, γνωστό ως "Έδικτο της Νάντης" που παραχωρούσε θρησκευτικά δικαιώματα στους Ουγενότους Προτεστάντες ίσα με τους Καθολικούς και δια του οποίου δόθηκε τέρμα στους θρησκευτικούς πολέμους στη Γαλλία.

Κατά το 18ο αιώνα, πριν την κατάργηση της δουλειάς, η Νάντη ήταν η πρωτεύουσα του δουλεμπορίου στη Γαλλία, κάτι που την έκανε το πρώτο γαλλικό λιμάνι και πλούσια πόλη. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση, η Νάντη συμμετείχε σε αυτή, παρόλο που η ευρύτερη περιοχή σύντομα ξεκίνησε έναν ανοιχτό εμφύλιο πόλεμο με το νέο πολίτευμα: πραγματοποιήθηκαν χιλιάδες μαζικές εκτελέσεις, κυρίως διά πνιγμού στον ποταμό Λίγηρα.

Η πόλη είναι κτισμένη αμφιθεατρικά στη δεξιά όχθη του Λίγηρα πάνω σε μικρές νησίδες αυτού. Το 19ο αιώνα, η Νάντη έγινε βιομηχανική πόλη. Ίσως την πρώτη δημόσια συγκοινωνία αποτέλεσε η υπηρεσία λεωφορείων που ξεκίνησε το 1826 στην πόλη κι έπειτα τη μιμήθηκαν το Παρίσι, το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη. Οι πρώτοι σιδηρόδρομοι κατασκευάστηκαν το 1851, καθώς και πολλές βιομηχανίες.

Το 1940, η πόλη υπέστει μεγάλες καταστροφές αφού πέρασε στα χέρια των γερμανικών στρατευμάτων. Βομβαρδίστηκε δυο φορές από τους Βρετανούς στις 16 και 23 Αυγούστου 1943, προτού απελευθερωθεί από τους Αμερικανούς το 1944.

Σήμερα η Νάντη αποτελεί σημαντικό βιομηχανικό κέντρο με ναυπηγεία και εργοστάσια σαπωνοποιίας, κλωστοϋφαντουργίας, μεταλλουργίας και επίπλων. Το 2003, η γαλλική L'Express ψήφισε τη Νάντη ως την πιο "πράσινη πόλη" της Γαλλίας, ενώ το 2004 το περιοδικό Time την αναφέρει ως την "πιο κατοικήσιμη πόλη στην Ευρώπη". [1][2]

Τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης είναι τα ερείπια των παλαιών Πύργων των Δουκών της Βρετάνης, ο Ναός του Αγίου Ιακώβου (12ος αιώνας), ο Ναός των Αγίων Πέτρου και Παύλου και το Μουσείο Καλών Τεχνών.

Πηγές

Ιούλιος Βερν

* Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου τ.14ος, σ.214

1. ↑ The Last Best Place In Europe
2. ↑ A recognized quality of life Business in Western France.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>