Ο Μαρκιανός ήταν Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (450-457), εκ της Θεοδοσιανής δυναστείας, που διαδέχτηκε το Θεοδόσιο Β'.

Γεννήθηκε το 392 στη Θράκη από γονείς άσημους, προσλήφθηκε στην Αυλή του Θεοδοσίου του οποίου την αδελφή Πουλχερία έλαβε σύζυγο σε ηλικία περίπου 58 ετών. Για τη δράση αυτού ο Προκόπιος αφηγείται πολλά περίεργα.

Υπήρξε ο πρώτος που στέφτηκε Αυτοκράτορας απ' τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης. Ως αυτοκράτορας αρνήθηκε να καταβάλει τους φόρους στον ηγεμόνα των Ούννων Αττίλα και τον ανάγκασε να σταματήσει τις ενοχλήσεις προς το Βυζάντιο και να στραφεί στη δυτική Ευρώπη. Στη συνέχεια τακτοποίησε σωστά τις εσωτερικές υποθέσεις του κράτους, περιορίζοντας τη τότε παντοδυναμία των ευνούχων, τις καταχρήσεις των διοικητών και αρχόντων κι επέβαλε σωστή διοίκηση, που αν και χάρισε πολλούς φόρους άφησε μεγάλα περισσεύματα στο δημόσιο ταμείο. Ασχολήθηκε επίσης με θρησκευτικά και εκκλησιαστικά θέματα. Προήδρευσε της "εν Χαλκηδόνι" Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου κατά την οποία και καταδικάστηκε η αίρεση του Ευτυχή και του Νεστορίου, περιορίζοντας όμως τη τότε εκδηλωθείσα παντοδυναμία του μοναχικού κλήρου και την ανάμιξη αυτών στα της Εκκλησίας και της πολιτικής του Κράτους.

Πέθανε το 457 άτεκνος. Αυτόν διαδέχθηκε στο θρόνο ο οικιακός επιμελητής του, Λέων Α' που υποδείχθηκε από τον στρατηγό Άσπαρ.

Η αρχική έκδοση του άρθρου αυτού βασίστηκε σε αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia.gr

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>