Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ισαάκιος Β' Άγγελος βασίλεψε από το 1185 μέχρι την εκθρόνισή του το 1195, επανήλθε σε συμβασιλεία με το γιό του Αλέξιο Δ' Άγγελο το 1203, μέχρι το θάνατό του το 1204.
Ο Ισαάκιος Β’ Άγγελος, ευγενούς καταγωγής αντικατέστησε τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Α' Κομνηνό μετά τα επεισόδια και τη θανάτωσή του. Αμέσως ανέλαβε δράση και τα Βυζαντινά στρατεύματα υπό το στρατηγό Αλέξιο Βρανά διέλυσαν τον απειλητικό στρατό του Γουλιέλμου στην Αμφίπολη το 1185.
Δεν μπόρεσε όμως να κάνει τίποτε για την ανάκτηση των νησιών του Ιονίου Λευκάδα, Ιθάκη, Κεφαλονιά και Ζάκυνθος τα οποία ήχαν καταληφθεί από τον στόλο του Γουλιέλμου ΙΙ με ναύαρχο τον Μαργαριτώνη το καλοκαίρι του ίδιου έτους.
Δυστυχώς η συνέχεια της βασιλείας του δεν υπήρξε αντάξια αυτού του πρώτου θριάμβου, και αυτό γιατί σε αντίθεση με τον Ανδρόνικο, ο Ισαάκιος ήταν ανίκανος να διοικήσει ικανοποιητικά το κράτος. Επανήλθε η παταχθείσα υπό τον προκάτοχό του διαφθορά των υπαλλήλων, αλλά και η εξαγορά τίτλων και προνομίων, ως τα βασικά στοιχεία της διοίκησης.
Το 1187, ο Σαρακηνός Ελ-Σαλαντίν κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα, καταλύοντας το ομώνυμο Σταυροφορικό βασίλειο. Σε πλήρη αντίθεση με το αντίστοιχο γεγονός της πτώσης των Ιεροσολύμων στους Φράγκους, ο Σαλαντίν δεν επιδόθηκε σε ανούσια σφαγή, αλλά επέτρεψε σχεδόν σε όλους τους Χριστιανούς να εξαγοράσουν την ελευθερία τους.
Η πτώση της Αγίας Πόλης αποτέλεσε το έναυσμα για την διοργάνωση το 1191 της Γ’ Σταυροφορίας από το Φρειδερίκο Βαρβαρόσσα. Έντρομος ο Ισαάκιος, αλλά και πολύ κατώτερος των απαιτήσεων των γεγονότων, δεν κατόρθωσε να επιδείξει την οξύνοια και διπλωματική ευελιξία των Κομνηνών στη διαχείριση των Σταυροφορικών στρατευμάτων. Ο Φρειδερίκος πέρασε στην Ανατολία και κατέλαβε το Ικόνιο. Στην πορεία όμως πέθανε, με αποτέλεσμα την άμεση και άδοξη λήξη της Σταυροφορίας, χωρίς καν να πλησιάσει στο στόχο της. Ο γιός του Ερρίκος Δ’ της Σικελίας ανέλαβε την πρωτοβουλία για νέα Σταυροφορία το 1195. Άν και τα πρώτα στρατεύματα κινήθηκαν επιτυχώς, ο θάνατος του Ερρίκου το 1197 στη Μεσσίνα έδωσε άδοξο τέλος και στη νέα εκστρατεία.
Ανήμπορος να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, ο Ισαάκιος ήταν ένας αδύναμος ηγέτης, χωρίς πολλά από τα χαρίσματα των Κομνηνών. Εκθρονίστηκε από τον αδελφό του Αλέξιο Γ' Άγγελο και τιμωρήθηκε με τύφλωση το 1195. Το 1203, δηλαδή τις παραμονές της πολιορκίας της Πόλης από τους Σταυροφόρους της Δ' Σταυροφορίας, ο γιός του μοιράζοντας αφειδώς υποσχέσεις για ανταλλάγματα, κατόρθωσε με τη βοήθεια των Δυτικών, και κυρίως των Βενετών, να επανακτήσει το θρόνο και να χρισθεί συμβασιλέας με τον πατέρα του. Λίγο πριν την πτώση (1204), πατέρας και γιός εκθρονίστηκαν και θανατώθηκαν από τον Αλέξιο Ε' Μούρτζουφλο.
Βιβλιογραφία:
Norwich, J.J. "Byzantium", Vol. III-The Decline and Fall
Vasiliev, A. "History of the Byzantine Empire, 324–1453"
Ostrogorsky, G. "History of the Byzantine State"
Προηγούμενος Ανδρόνικος Α' Κομνηνός
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου
Επόμενος Αλέξιος Γ' Άγγελος
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>
