Ο Αρκάδιος ήταν Αυτοκράτορας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, γιος του Μεγάλου Θεοδοσίου. Ανήκει και αυτός στη δυναστεία την οποία δημιούργησε ο Μεγάλος Θεοδόσιος. Βασίλευσε από το 395 ως το 408 και αυτός καθώς και ο γιος του αποτελούν μελανά σημεία στην ιστορία της αρχής της βυζαντινής αυτοκρατορίας, εγκαταλείποντας το κράτος στη διάθεση των διάφορων συμβούλων.

Στην εποχή του Αρκαδίου τη διοίκηση την ασκούσε ο σύμβουλος Ρουφίνος, αλλά κυρίως την εξουσία είχε ο διεφθαρμένος επίτροπος Ευτρόπιος και η αυτοκράτειρα Ευδοξία. Όταν ανέβηκε στο θρόνο ο Αρκάδιος, ήταν δεκαοκτώ χρονών και υπήρξε ασθενικός και αδρανής. Ενώ οι Ούννοι έκαναν εισβολές στην Μικρά Ασία και ο Γότθος Αλάριχος λεηλατούσε σχεδόν όλη την Ελλάδα, το κράτος αντιμετώπιζε τη σύγκρουση μεταξύ της πολιτικής αρχής και του ιερατείου. Ευτυχώς για το βυζάντιο και τον ελληνισμό, ο στρατηγός του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους Στηλίχων κατόρθωσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία και τους Ούννους και τον Αλάριχο.

Ο Πατριάρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος καυτηρίαζε δημόσια τη διαφθορά της αυλής κι αυτό έγινε αιτία σύγκρουσης μεταξύ αυτού και της αντίπαλης του αριστοκρατίας με την οποία συμμάχησαν και οι αντίπαλοί του κληρικοί. Ο Αρκάδιος πέθανε, αφού βασίλεψε για 30 χρόνια.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>