Φίλιππος ο Στ΄ (1293 - 1350) ήταν βασιλιάς της Γαλλίας (1328 - 1350), γιός του Καρόλου Βαλουά, ιδρυτή του οίκου των Βαλουά και της πρώτης συζύγου του Μαργαρίτας του Ανζού, εγγονός του βασιλιά Φιλίππου Γ'.

Το 1328 πεθαίνει ο ξάδελφος του Κάρολος χωρίς διάδοχο, με τη γυναίκα του έγκυο. Υπήρχε και άλλος διεκδικητής του Γαλλικού ο θρόνου, ο βασιλιάς της Αγγλίας Εδουάρδος Γ', λόγω της μητέρας του. Τελικά επεκράτησε ο Φίλιππος λόγω του Σαλικού νόμου που ίσχυε στη Γαλλία και απαγόρευε την άνοδο στον θρόνο βασιλιάδων που δεν κατάγονταν απ'ευθείας από την αρρενογονική γραμμή του Ούγου Καπέτου. Η σύζυγος του Κάρολου τελικά γέννησε κόρη και ο Φίλιππος των Βαλουά ανέβηκε στον θρόνο ως Φίλιππος ο 6ος και στέφθηκε το 1328 στον Καθεδρικό ναό του Ρέμς. Θέλησε να προσαρτήσει στο Γαλλικό στέμμα το βασίλειο της Ναβάρρας, αλλά δεν μπορούσε γιατί δεν είχε καμιά σχέση με τη διαδοχή του βασιλιά της Ναβάρας Ιωάννη Α'. Το έκανε με τον γραφειοκρατικό διοικητικό μηχανισμό του, αφού η Ναβάρα ήταν οικονομικά εξαρτημένη από τη Γαλλία. Έδωσε επίσημα το θρόνο της Ναβάρρας στην Ιωάννα, κόρη του βασιλιά Λουδοβίκου Ι', και στη συνέχεια το αντάλλαξε μαζί της παραχωρώντας της εκτάσεις στην Νορμανδία.

Παντρεύτηκε το 1313 την Ιωάννα, κόρη του Ροβέρτου του 2ου, δούκα της Βουργουνδίας και της πριγκίπισσας Άννας της Γαλλίας (νεώτερης κόρης του βασιλιά Λουδοβίκου 9ου του Άγιου). Η Ιωάννα, πολύ δυναμική στις μακρόχρονες εκστρατείες του συζύγου της, ήταν ο αληθινός κυβερνήτης της Γαλλίας.

Πόλεμοι με την Αγγλία και τον βασιλιά Εδουάρδο τον 3ο

Η πρώτη επιτυχής εκστρατεία του ήταν στη Φλάνδρα, τον Αύγουστο του 1328, όπου επιτέθηκε προκειμένου να αποκαταστήσει τον Λουδοβίκο 1ο της Φλάνδρας που είχε ανατραπεί από επαναστάτες. Με το βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο Γ' οι σχέσεις ήταν αρχικά φιλικές, σχεδίαζαν μάλιστα να κάνουν μαζί Σταυροφορία (1332) κάτι που τελικά δεν έγινε. Προσφέροντας καταφύγιο στο βασιλιά της Σκωτίας Δαυίδ τον 2ο (1334) και αναγγέλοντας εκστρατεία αποκατάστασής του, εξόργισε τον Εδουάρδο. Ο πόλεμος μεταξύ τους άνοιξε το 1336. Ο Φίλιππος τακτοποίησε τα θέματα μεταξύ του Πάπα στην Αβινιόν και του αυτοκράτορα Καρόλου Δ', ώστε ο Κάρολος να διακόψει την συμμαχία του με τον Εδουάρδο (1337). Ο Εδουάρδος απάντησε προσφέροντας καταφύγιο στον πρώην έμπιστο σύμβουλο του Φιλίππου Ροβέρτο Γ', κόμη του Αρτουά που τον κυνηγούσε λυσσωδώς ο βασιλιάς του για θέματα πλαστογραφίας. Τότε ο Φίλιππος κήρυξε έκπτωτο τον Εδουάρδο από την περιοχή της Ακουιτανίας (1337).

Ο εκατονταετής πόλεμος ξεκίνησε πλέον επίσημα, με τη Γαλλία να έχει πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα, γιατί εκείνη την εποχή ήταν πολύ ισχυρότερο και πλουσιότερο κράτος σε σχέση με την Αγγλία. Άγγλοι και Γάλλοι πειρατές έκαναν σποραδικές επιδρομές για αντίποινα, ιδιαίτερα οι Γάλλοι ρήμαζαν τις πόλεις της Νότιας Αγγλίας. Συγκέντρωσαν στόλο στο Σλάι, αλλά στη ναυμαχία του Σλάι (1340), οι Άγγλοι επιτέθηκαν στο λιμάνι και κατέστρεψαν τα πλοία. Στην ξηρά ο Εδουάρδος συγκεντρώθηκε στις Κάτω Χώρες που είχε κερδίσει συμμάχους με διπλωματία. Μια επιδρομή στο Πικαρντί (1339) τελείωσε άδοξα και χωρίς καν να δώσει μάχη ο Εδουάρδος, δραπέτευσε στην Αγγλία μέσω της Φλάνδρας. Τον Ιούλιο 1340 ο Εδουάρδος επέστρεψε και άρχισε την πολιορκία του Τουρνέ. Ο Φίλιππος έφερε στρατό κατά των πολιορκητών και ο Εδουάρδος χωρίς να δώσει μάχη επέστρεψε ξανά στην Αγγλία. Σε γενικές γραμμές οι Γάλλοι ήταν σε πολύ πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με τα χτυπημένα από την πανώλη Αγγλικά στρατεύματα. Ο Εδουάρδος (1343) μέσω του Πάπα έκανε πρόταση ειρήνης με αντάλλαγμα να αναλάβει εξ'ολοκλήρου αυτός το δουκάτο της Ακουιτανίας, κάτι που ο Φίλιππος αμέσως αρνήθηκε.

H επόμενη επίθεση ήρθε το 1345, όταν ο Αετός του Ντέρμπι επέλασε και κατέλαβε την Ανγκουλέμη, ενώ δυνάμεις στη Βρεττάνη υπό τον σέρ Τόμας Νταγκούρθ είχαν επιτυχίες. Οι Γάλλοι απάντησαν την άνοιξη του 1346 με μιά οργανωμένη εκστρατεία κατά της Ακουιτανίας, όπου στρατός υπό τον Ιωάννη, δούκα της Νορμανδίας, πολιόρκησε τον Ντέρμπι στην Ανγκουλέμη. Στις προτροπές του εξόριστου Γάλλου ευγενή Γοδεφρείδου Χαρκούντ, ο Εδουάρδος επιτέθηκε στη Νορμανδία αντί της Ακουιτανίας. Οι Νορμανδοί ήταν ανέτοιμοι για πόλεμο, ενώ η κύρια μαχητική δύναμη των Γάλλων βρισκόταν στην Ανγκιλόν, φτάνοντας ως το Πουασί. Ο Φίλιππος επέστρεψε βιαστικά στο Παρίσι, ενώ ο Εδουάρδος προετοιμάστηκε για μάχη στο Κρεκί.

Συντριβή από τους Άγγλους

Ο Φίλιππος αναγνώρισε τις θέσεις των Άγγλων την παραμονή της μάχης και αποφάσισε επίθεση την επόμενη μέρα. Ανέλπιστα ο Γαλλικός στρατός συνετρίβη, και ο Φίλιππος μόλις δραπέτευσε από την αιχμαλωσία. Αναβλήθηκε η πολιορκία της Ανγκιλόν και ο Νορμανδικός στρατός οπισθοχώρησε προς τα βόρεια. Ο Αγγλικός στρατός αποσύρθηκε από το Κρεκί και άρχισε να πολιορκεί το Καλαί. Οι κάτοικοι αντιστάθηκαν πεισματικά και ο Εδουάρδος περιόρισε την πολιορκία κατα μήκος της διώρυγας. Με την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος και την λεηλασία των Νορμανδικών περιοχών μπόρεσε να κρατήσει την πολιορκία, και έτσι η πόλη παραδόθηκε (1347). Μετά την ήττα του Κρεκί και την απώλεια του Καλαί η κατάσταση ήταν απελπιστικά εναντίον του Φίλιππου αρνήθηκαν να του δώσουν χρήματα να ξεκινήσει νέες εκστρατείες. Το τελικό χτύπημα το έδωσε η μαύρη πανώλη (1348) θανατηφόρα αρρώστεια που έπληξε την Γαλλία και σκότωσε το 1/3 του Γαλλικού πληθυσμού ανάμεσα στους οποίους και την βασίλισσα Ιωάννα.

Κληρονόμοι

Τον Ιούλιο του 1313 παντρεύτηκε την Ιωάννα, κόρη του Ροβέρτου 2ου δούκα της Βουργουνδίας, και της πριγκίπισσας Άννας της Γαλλίας (νεώτερης κόρης του Λουδοβίκου Θ' του Άγιου). Παιδιά τους ήταν :

* Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας

* Φίλιππος του Βαλουά (1336 - 1375) δούκας της Ορλεάνης.

Τα υπόλοιπα παιδιά τους πέθαναν σε βρεφική ηλικία.

Μετά τον θάνατο της Ιωάννας (1348) ο Φίλιππος πραγματοποίησε δεύτερο γάμο με την Λευκή του Εβρά, πριγκίπισσα της Ναβάρας.

Έκαναν μιά κόρη, την Ιωάννα (1351 - 1371)

* Curry, Anne (2003), «O Eκατονταετής πόλεμος» New York
* Seward, Desmond (1999), «Ο Εκατονταετής πόλεμος»

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>