Ο Λουδοβίκος Θ' ή Άγιος Λουδοβίκος (Louis IX de France) (1215 - 1270) ήταν βασιλιάς της Γαλλίας (1226 - 1270). Μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Η' του Λέοντος και της Λευκής της Καστίλης. Στέφθηκε σε ηλικία 12 ετών βασιλιάς στον Καθεδρικό ναό του Ρέμς και αρχικά κυβέρνησε υπό την αντιβασιλεία της μητέρας του Λευκής της Καστίλης (1234). Η δυναμική μητέρα του συνέχισε να είναι από τους καλύτερους συμβούλους του ως τον θάνατό της (1252). Το 1234 παντρεύτηκε τη Μαργαρίτα της Προβηγκίας (1221 - 1295), αδελφή της Ελεονόρας, συζύγου του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου του 3ου. Τιτλοφόρησε τον μικρότερο αδελφό του Κάρολο κόμη του Ανζού, ο οποίος αργότερα θα καταλάβει τη Σικελία και θα ιδρύσει την Β' Ανδεγαυική δυναστεία. Η τυχοδιωκτική δράση του Καρόλου και των απογόνων του αργότερα στην Ιταλία δε θα σταθεί καθόλου εμπόδιο στις προσπάθειες για αγιοποίηση του Λουδοβίκου.

Πολεμικές επιχειρήσεις

Έφερε ένα τέλος στην Αλβιγενική Σταυροφορία υπογράφοντας χαρτί (1229) που ξεκαθαρίζει ότι ο πατέρας του έσφαλε. Η βασιλεία και η ζωή του Λουδοβίκου υμνήθηκαν από όλους τους συγγραφείς και ποιητές. Συμμετείχε σε δύο Σταυροφορίες, την 7η Σταυροφορία (1248) και την 8η (1270), και οι δύο τελικά αποτυχημένες. Στην 7η Σταυροφορία (1248), αν και είχε αρχικά πολλές επιτυχίες, συνάντησε σημαντική αντίσταση από τον Αιγυπτιακό στρατό και λαό. Τελικά συνελήφθη τον Απρίλιο του 1250 αιχμάλωτος στη Μανσούρα από τους Αιγυπτίους και ελευθερώθηκε από τον Γαλλικό στρατό. Μετά την απελευθέρωσή του παρέμεινε άλλα 4 χρόνια στα Σταυροφορικά βασίλεια της Μέσης Ανατολής (Άκρ, Καισάρεια, Γιάφφα), προκειμένου να τα βοηθήσει να οργανωθούν. Στήριξε τους Σταυροφόρους, βοήθησε στην κατασκευή των αμυντικών τους θέσεων, και παράλληλα εξάσκησε διπλωματία με όλα τα γειτονικά μουσουλμανικά τους κράτη. Τελικά αναχώρησε για την Γαλλία αφήνοντας έναν σημαντικό στρατηγό για την υπεράσπιση των κρατιδίων των Σταυροφόρων από τους Μουσουλμάνους.

Μετέτρεψε την Αθήνα σε δουκάτο απονέμοντας τον τίτλο του δούκα στον δεύτερο κύρη των Αθηνών Γκύ A', διάδοχο του πρώτου κύρη Όθωνα ντε λα Ρος (1259). Έκτοτε η περιοχή της Αττικής, της Βοιωτίας, και της Μεγαρίδας ονομάσθηκε δουκάτο των Αθηνών.

Την 8η Σταυροφορία ενώ αρχικά σχεδίαζε να την πραγματοποιήσει κατά των Ιεροσολύμων, με την επίδραση της γνώμης του μικρού του αδελφού Καρόλου που συμμετείχε σε αυτήν άλλαξε τα σχέδια του και στράφηκε κατά της Τύνιδας. Κατά τη διάρκεια της 8ης Σταυροφορίας, πέθανε στις 25 Αυγούστου 1270 από επιδημία πανώλης, ενώ τοπική Ισλαμική παράδοση λέει ότι επέζησε και προσηλυτίστηκε στο μουσουλμανισμό.

Συμπεράσματα - ισχυρή χριστιανική δράση

Υπάρχει πληθώρα στοιχείων σχετικά με την ζωή και την δράση του που έρχονται ιδιαίτερα από τρία οικεία σε αυτόν πρόσωπα : Τον κυρίως βιογράφο του Ιωάννη του Joinville προσωπικό φίλο και σύμβουλο του, τον εξομολογητή του Γοδεφρείδο του Μπωλί και τον ιερέα Γουλιέλμο του Σάρτρ. Υπάρχει και μια τέταρτη πηγή ο Γουλιέλμος του Saint-Pathus του οποίου οι μαρτυρίες δεν προέρχονται από προσωπική επαφή αλλά από αναφορές του πάπα. Πιστότατος χριστιανός και Καθολικός πήρε την πρωτοβουλία για το κτίσιμο του Αγίου Παρεκκλησίου στα βασιλικά ανάκτορα (τώρα Μέγαρο Δικαιοσύνης) στο κέντρο του Παρισιού. Ήταν τέλειο υπόδειγμα Γοτθικής αρχιτεκτονικής και κτίσθηκε ως λατρευτικό ιερό με το στέμμα του Θώρ, τμήμα του Τίμιου Σταυρού και σημαντικά αντικείμενα της ζωής του Ιησού. Τα αντικείμενα αυτά τα αγόρασε ο Άγιος Λουδοβίκος (1239 - 1241) από τον μακρινό ξάδελφό του εξόριστο Λατίνο αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Βαλδουίνο Β' ντε Κουρτεναί με το αστρονομικό ποσό των 135.000 λίβρων, ενώ το κτίσιμο ολόκληρου του ναού στοίχισε 60.000 λίβρες. Η αγορά έγινε προκειμένου να εδραιώσει τη φήμη του Παρισιού ως ένα από τα μεγαλύτερα θρησκευτικά κέντρα στον κόσμο, κάτι που του έδινε μεγάλη αξία στην εποχή του.

Πήρε σοβαρά τον ρόλο του ως «απεσταλμένος του Θεού στη γη» και οργάνωσε δύο Σταυροφορίες. Για να μπορέσει να ανταπεξέλθει οικονομικά στα έξοδα της 7ης Σταυροφορίας διέταξε την απέλαση των Ιουδαίων που ευθύνονταν για τοκογλυφία και δήμευση των περιουσιών τους. Από τα χρήματα που συγκέντρωσε, κατόρθωσε να μαζέψει τα απαιτούμενα χρήματα ώστε να ανταπεξέλθει οικονομικά στα έξοδα της Σταυροφορίας. Δεν εξάλειψε ούτε και τα χριστιανικά χρέη. Παράλληλα πρόσταξε με την ενθρόνιση του Πάπα Γρηγόριου του Θ΄ το κάψιμο 12.000 αντιτύπων του Ταλμούδ που βρίσκονταν στο Παρίσι. Παράλληλα ασχολήθηκε με την καταπολέμηση των αιρέσεων, όπως οι Καθαροί στην Νότια Γαλλία, δημεύοντας την περιουσία τους. Οι διώξεις έφτασαν στο μεγαλύτερο σημείο τους μόλις πριν την κήρυξη της 7ης Σταυροφορίας (1248), και επιβραδύνθηκαν στη συνέχεια.

Ο Λουδοβίκος ο 9ος βασίλεψε στην Γαλλία εξ'ολοκλήρου τον 13ο αι., ο οποίος απεκλήθη και «Χρυσός αιώνας του Αγίου Λουδοβίκου». Ο σημαντικότερος Ευρωπαίος ηγεμόνας της εποχής του, με το πιο ισχυρό και εύρωστο βασίλειο, με τον ισχυρότερο στρατό, προστάτης παράλληλα των γραμμάτων και των τεχνών. Στην εποχή του άρχισε να αναπτύσσεται ο γαλλικός πολιτισμός, ενώ ήταν ο πρώτος που οργάνωσε στην αυλή του ειδικό δικαστικό σώμα, το παρλαμέντο ειδικό οικονομικό σώμα και το ελεγκτικό συμβούλιο.

Για πολλούς ανθρώπους της εποχής και λόγω του υποδειγματικού τρόπου ζωής τους συγκέντρωνε στο πρόσωπό του ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Προσπάθειες για την αγιοποίηση του έγιναν ακόμα και όσο ζούσε.

Κληρονόμοι

Με την σύζυγο του Μαργαρίτα της Προβηγκίας απέκτησε πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων :

* Ισαβέλλα (1241 - 1271), που παντρεύτηκε τον Θεοβάλδο 5ο της Καμπανίας
* Φίλιππος Γ' της Γαλλίας
* Ιωάννης Τριστάν (1250 - 1270), που παντρεύτηκε την Γιολάντη της Προβηγκίας
* Πέτρος (1251 - 1284), κόμης Τρουά και Σαρτρ
* Λευκή (1253 - 1323), που παντρεύτηκε τον Ινφάντη Φερδινάνδο της Καστίλης
* Ροβέρτος του Κλαιρμόντ
* Άννα της Γαλλίας (1260 - 1327), που παντρεύτηκε τον Ροβέρτο τον 2ο δούκα της Βουργουνδίας.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>