Ο Μπέρναρντ Λο Μοντγκόμερυ (Bernard Law Montgomery) (1887-1976) ήταν ο διοικητής των Βρετανικών δυνάμεων στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ήταν άγγλο-ιρλανδικής καταγωγής. Όσοι τον γνώρισαν μιλούσαν για έναν άνθρωπο ματαιόδοξο και αλαζόνα αλλά παράλληλα τίμιο, εγκρατή, ανθρώπινο και επαγγελματία. Ήταν φανατικός αντικαπνιστής, πράγμα που τον έκανε αντιπαθή στον στρατηγό Αϊζενχάουερ, που ήταν το ακριβώς αντίθετο του Μοντγκόμερυ, Ακόμα ο «Μόντυ», όπως αλλιώς φωνάζανε τον στρατάρχη Μοντγκόμερυ, έγινε αντιπαθής στον στρατηγό Πάττον, διότι ο τελευταίος θεωρούσε τους στρατιώτες του, το ίδιο αναλώσιμους με τις σφαίρες, ενώ ο Μοντγκόμερυ είχε την εντελώς αντίθετη ιδεολογία, πράγμα που τον έκανε αμέσως συμπαθή στους άντρες που διοικούσε.

Τα νεανικά χρόνια

Ο Μοντγκόμερυ γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου του 1887, στο Κέννιγκτον του Λονδίνου. Ήταν το τέταρτο από τα εννέα παιδία του αγγλικανού ιερέα Ερρίκου Μοντγκόμερυ και της Μάουντ Φαράρ, κόρη του ιερωμένου Φρειδερίκου Φαράρ. Το 1889 ο πατέρας του Μοντγκόμερυ έγινε επίσκοπος της νήσου Τασμανίας, που ήταν αποικία της Μεγάλης Βρετανίας τότε, αναγκάζοντας όλη την οικογένεια να μετακομίσει στο απομακρυσμένο νησί. Παρότι οι γονείς του δεν ενδιαφέρθηκαν για τη μόρφωση του, ο ίδιος ο Μπερνάντ δοκίμασε το 1897 να πάει στο «Σχολείο του Βασιλιά», ένα εκκλησιαστικό εκπαιδευτικό ίδρυμα. Οι σπουδές του σταμάτησαν μετά από ένα χρόνο και ξανάρχισαν το 1901, όταν πήγε στο σχολείο του «Αγίου Παύλου», όπου φοίτησε για τέσσερα χρόνια και αργότερα το 1907 ο Μπερνάρντ αποφάσισε να φοιτήσει στη «Στρατιωτική Ακαδημία Σάντχερστ». Ύστερα από ένα χρόνο αποφοίτησε ως αξιωματικός στη 36η θέση σε σύνολο 170 μαθητών. Τον θέσανε στην υπηρεσία του 1ου τάγματος στρατιωτών στην Ινδία μέχρι το 1913, όπου αρκετά συχνά έμπλεκε σε καυγάδες και σε οινοποσίες.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, μεταθέσανε τον Μοντγκόμερυ ως διοικητή μιας μονάδας στρατιωτών στη Γαλλία. Στις 23 Αυγούστου του 1914, του αναθέσανε να καταλάβει το ύψωμα Λε Κατό, που κατείχαν οι Γερμανοί, στα γάλλο-βελγικά σύνορα, χωρίς όμως να καταφέρει να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Έχασε πολλούς άντρες και ο ίδιος τραυματίστηκε πολύ σοβαρά. Πιο βαριά τραυματίστηκε στις 13 Οκτωβρίου στη μάχη του Ιπρ, τόσο που συμπεριλήφθηκε στη λίστα των νεκρών αξιωματικών της εβδομάδας που στέλνανε από το μέτωπο στο Βρετανικό επιτελείο. Τελικά ανάρρωσε από το τραύμα του στα μετόπισθεν, παρασημοφορήθηκε για την ανδρεία του με το μετάλλιο Διακεκριμένων Υπηρεσιών και κέρδισε το βαθμό του διοικητή λόχου. Όταν επέστρεψε στη Γαλλία, διορίστηκε επιτελικός αξιωματικός της 104ης Ταξιαρχίας και με αυτή πήρε μέρος στη μάχη του Σομ. Με τη λήξη του πολέμου ο Μοντγκόμερυ κέρδισε το βαθμό του αντισυνταγματάρχη και τη συμπάθεια όλων των υφιστάμενων του για την ανδρεία και τη μεγαλοψυχία του.

Το διάστημα του Μεσοπολέμου

Ο Μοντγκόμερυ αποφάσισε μετά το πόλεμο να αφοσιωθεί στη καριέρα του και για αυτό αποφάσισε να εμπλουτίσει τις γνώσεις του φοιτώντας στο κολλέγιο του Κάμπερλι και με την αποφοίτηση του, το 1920, δυο εκπλήξεις τον περίμεναν. Ο διορισμός του ως ανώτατος διοικητής της 17ης πεζικής δύναμης και η δολοφονία του ξαδέρφου του λοχαγού Χίου Μοντγκόμερυ από Ιρλανδούς του IRA. Το 1927 γνώρισε και παντρεύτηκε μια χήρα του πολέμου, σε ηλικία 39 ετών, την Ελισάβετ Κάρβερ με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Ντέηβιντ, τον Αύγουστο του 1928. Το 1931 διορίσθηκε ως αποικιακός επιτελικός διοικητής του 1ου τάγματος της Ινδίας, ενώ ύστερα υπηρέτησε στην Ιρλανδία, στη Παλαιστίνη και στην Αίγυπτο. Το 1938 η γυναίκα του Μοντγκόμερυ πέθανε, είχε μια σπάνια λοίμωξη στο αίμα της, βυθίζοντας στο πένθος τον υποστράτηγο πλέον Μοντγκόμερυ, που για να ξεχαστεί άρχισε να προετοιμάζει το στρατό του για τον πόλεμο με τους Ναζί.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Η Μεγάλη Βρετανία κήρυξε το πόλεμο στη ναζιστική Γερμανία στις 3 Σεπτεμβρίου του 1939. Ο υποστράτηγος Μοντγκόμερυ αποβιβάστηκε με τις δυνάμεις του, στη Γαλλία, στις 30 Σεπτεμβρίου και υπερασπίσθηκε το Λούβεν του Βελγίου και ήταν υπεύθυνος για την συντονισμένη Συμμαχική υποχώρηση στη Δουνκέρκη ως διοικητής της οπισθοφυλακής στη διάρκεια της εκκένωσης, το 1940. Το 1942, ο Ουίνστων Τσώρστιλ, διόρισε τον στρατηγό Γκοτ, διοικητή της 8ης στρατιάς της Αφρικής, αλλά ο άτυχος Βρετανός, πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα και την θέση του πήρε ο στρατηγός Μοντγκόμερυ. Όταν έφτασε στη βόρειο Αφρική, ο στρατάρχης Αλεξάντερ του έδωσε διαταγή να αναχαιτίσει τον Έρβιν Ρόμμελ. Από τις 31 Αυγούστου έως τις 2 του Σεπτεμβρίου, κατάφερε στη μάχη του Άλαμ Χάλφα, να καθηλώσει τον Ρόμμελ ενώ στις 23 Οκτωβρίου τον νίκησε στη μάχη του Ελ Αλαμέιν. Οι απώλειες των Γερμανών ήταν τρομακτικές, 59.000 στρατιώτες νεκροί και 500 άρματα μάχης κατεστραμένα. Στις 12 Μαΐου 1943, ενώθηκε με τις δυνάμεις των Αμερικανών και να καταλάβει και τη Τυνησία. Στη συνέχεια πήρε μέρος στην απόβαση στη Σικελία, στις 19 Ιουνίου 1943, αλλά πάντοτε ως υφιστάμενος των Αμερικανών στρατηγών, συγκεκριμένα του Πάττον και του Μπράντλεϋ. Η φήμη που είχε αποκτήσει νικώντας τον Ρόμμελ, σε συνδυασμό με τη ματαιοδοξία του, τον οδήγησε συχνά σε συγκρούσεις με τους Αμερικανούς, που τους θεωρούσε κατώτερους του σε φήμη και ικανότητες. Παρόλα αυτά η απόβαση στέφθηκε με επιτυχία, ο ίδιος ο Μοντγκόμερυ εξασφάλισε το νησί της Σικελίας και για αυτό ύστερα προτάθηκε να συμμετάσχει στην απόβαση της Νορμανδίας. Στην αρχή ανατέθηκε στον Μοντγκόμερυ, από το Συμμαχικό επιτελείο, η ανώτατη διοίκηση των χερσαίων δυνάμεων, έφταναν τους 1.000.000 άντρες χωρισμένους σε 45 μεραρχίες, αλλά ύστερα από τη κακή σχέση του με τον Αμερικανό στρατηγό Άιζενχάουερ, τον υποβιβάσανε στην δεύτερη θέση διοίκησης ενώ την ανώτατη διοίκηση την προσφέραν στον Άιζενχάουερ. Ο Μοντγκόμερυ προήχθει όμως από τη Μεγάλη Βρετανία σε στρατάρχη και απελευθέρωσε το Παρίσι και αντιμετώπισε με επιτυχία την γερμανική αντεπίθεση στις Άρδεννες τον Δεκέμβριο του 1944, ενώ ενισχυμένος από αυτή του την επιτυχία, εξαπέλυσε νέα λεκτική επίθεση εναντίον της μαχητικής ικανότητας των Αμερικανών, πράγμα που παραλίγο να του κοστίσει τη θέση του. Ο Τσώρτσιλ τότε είπε για τον ιδιόρυθμο στρατάρχη: «Ατρόμητος στην υποχώρηση, ανίκητος στην προέλαση, ανυπόφορος στη νίκη!». Ο Μοντγκόμερυ απελευθέρωσε την Ολλανδία, τη Δανία, τη Βόρεια Γερμανία και δέχτηκε τη παράδοση των γερμανικών δυνάμεων στο Λίνενμπουργκ Χιθ, στις 4 Μαΐου του 1945.

Τα τελευταία χρόνια

Μετά το τέλος του πολέμου διορίσθηκε διοικητής των βρετανικών δυνάμεων κατοχής στη Γερμανία. Στα τέλη του 1945 ανέλαβε τη θέση του αρχηγού του Αυτοκρατροικού Επιτελείου, τον Ιανουάριο του 1946 έλαβε το τίτλο του υποκόμη του Αλαμέιν και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους χρίστηκε Ιππότης της Περικνημίδας. Από το 1951 έως το 1958 ήταν υπαρχηγός του ΝΑΤΟ, κάτω από τις διαταγές του Άιζενχαουερ. Το 1958 αποστρατεύθηκε και δημοσίευσε τα απομνημονεύματα του εις απάντηση της έκδοσης των απομνημονευμάτων που έκδωσε ο Άιζενχάουερ. Ο Μοντγκόμερυ πέθανε στις 25 Μαΐου του 1976, σε ηλικία 88 ετών.

Πηγές

* Lanning L. Michael, ΟΙ 100 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ, Αθήνα, 2005
* Στρατιωτική Ιστορία: Σειρά Μεγάλες Μάχες: Ελ Αλαμέιν, Αντίπαλοι Διοικήτες, Β΄ έκδοση, Δημήτρης Γεδεών, Εκδόσεις Περισκόπιο, Σεπτέμβριος 2008

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>