Ο Φερνάντο Ταμπρόνι (Fernando Tambroni Armaroli) (1901 –1963) ήταν Ιταλός πολιτικός.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1901 στο Άσκολι Πίτσενο και σπούδασε νομικά. Ήδη από πολύ νέος έγινε μέλος του Ιταλικού Λαϊκού Κόμματος (Partito Popolare Italiano) ενώ διετέλεσε και αντιπρόεδρος της Ιταλικής Ομοσπονδίας Καθολικών Φοιτητών(Federazione Universitaria Cattolica Italiana-Fuci). Σε ηλικία 24 ετών εκλέχτηκε περιφερειακός γραμματέας του Ιταλικού Λαϊκού Κόμματος στην Ανκόνα. Μετά την εγκαθίδρυση του φασιστικού καθεστώτος συνελήφθη από την αστυνομία αλλά στη συνέχεια έγινε μέλος του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος (Partito Nazionale Fascista) και έλαβε το αξίωμα του εκατόνταρχου (centurione) στην αντιαεροπορική πολιτοφυλακή (Milizia contraerea) στην Ανκόνα. Τελικά μετά το 1943 εγκατέλειψε το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα και έγινε μέλος της Χριστιανικής Δημοκρατίας (Democrazia Cristiana), με την οποία εκλέχτηκε, μετά την απελευθέρωση, στη Συντακτική Συνέλευση καθώς και βουλευτής στις εκλογές του 1948, του 1953 και του 1958.

Από το 1950 μέχρι το 1955 διετέλεσε αρχικά υφυπουργός και στη συνέχεια υπουργός ναυτιλίας, από το 1953 μέχρι το 1955 υπουργός δικαιοσύνης και από το 1955 μέχρι το 1959 Υπουργός Εσωτερικών (στην πρώτη κυβέρνηση του Αντόνιο Σένι, στην κυβέρνηση του Αντόνε Τσόλι και στην πρώτη κυβέρνηση του Αμιντόρε Φανφάνι).

Τον Μάρτιο του 1960 πήρε την εντολή από τον τότε Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, Τζιοβάνι Γκρόνκι, να σχηματίσει κυβέρνηση μετά την παραίτηση της δεύτερης κυβέρνησης του Αντόνιο Σένι. Στις 8 Απριλίου η κυβέρνηση υπό τον Φερνάντο Ταμπρόνι έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή με ισχνή πλειοψηφία (300 ψήφοι υπέρ έναντι 297 κατά) χάρει στην στήριξη των βουλευτών του νεοφασιστικού Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κινήματος-Εθνική Δεξιά (Movimento Sociale Italiano-Destra Nazionale). Η στήριξη της κυβέρνησης από το κόμμα αυτό προκάλεσε την αντίδραση τριών υπουργών, του Τζόρτζιο Μπο, του Τζούλιο Παστόρε και του Φιορεντίνο Σούλο, που ανήκαν στην αριστερή πτέρυγα της Χριστιανικής Δημοκρατίας και οι οποίοι παραιτήθηκαν. Στις 11 Απριλίου ύστερα από αίτημα της ίδιας της Χριστιανικής Δημοκρατίας τα μέλη της κυβέρνησης υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους που όμως δεν έγιναν δεκτές από τον Πρόεδρο Τζιοβάνι Γκρόνκι. Η κυβέρνηση κλήθηκε να παρουσιαστεί στη Γερουσία για να ολοκληρωθεί η διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης. Στις 29 Απριλίου, και πάλι με την υποστήριξη του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κινήματος-Εθνική Δεξιά, και με 128 ψήφους υπερ έναντι 110 κατά, η κυβέρνηση Ταμπρόνι πήρε ψήφο εμπιστοσύνης και από τη Γερουσία.

Τον Μάιο του 1960 η απόφαση του Φερνάντο Ταμπρόνι να δοθεί η άδεια στο Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κίνημα-Εθνική Δεξιά να συγκαλέσει το έκτο συνέδριό του στη Γένοβα, πρωτεύουσα της Ιταλικής αντίστασης στα χρόνια του πολέμου, προκάλεσε την έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης. Στις 30 Ιουνίου, η Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας της Ιταλίας (Confederazione Generale Italiana del Lavoro) και αριστερές και άλλες οργανώσεις οργάνωσαν μεγάλη διαδήλωση στην πόλη.

Από τη livepedia.gr + ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>