Σχ.1:Το είδωλο ενός πλέγματος από φακό με μηδενική παραμόρφωση (α), με θετική (γ), και αρνητική (β)
Η παραμόρφωση ειδώλου (distortion) δεν επηρεάζει την ευκρίνεια αυτού, αλλά μετατοπίζει τα σημεία του από τη θέση την οποία έπρεπε να έχουν σύμφωνα με την παραξονική θεωρεία. Συνεπώς, η μεγέθυνση δεν είναι σταθερή σε όλο το πεδίο του φακού. Για να μην αναπτύσσεται η παραμόρφωση θα πρέπει το διάφραγμα του φακού να συμπίπτει με το φακό. Στη περίπτωση αυτή έχουμε το ορθοσκοπικό σύστημα (orthoscopic system). Εάν το διάφραγμα απομακρυνθεί από το φακό, τότε εμφανίζεται η παραμόρφωση. Το είδωλο π.χ. ενός ορθογώνιου πλέγματος (σχήμα 1) παίρνει τη μορφή (β) εάν το διάφραγμα είναι μπροστά από στο φακό, οπότε έχουμε την αρνητική ή βαρελοειδή παραμόρφωση (barrel distortion), ενώ εάν το διάφραγμα είναι πίσω από το φακό, τότε το είδωλο έχει τη μορφή (γ) και έχουμε τη θετική παραμόρφωση ή παραμόρφωση μηνίσκου (positive distortion). Στην αρνητική παραμόρφωση η μεγέθυνση ελαττώνεται καθώς τα σημεία του ειδώλου απομακρύνονται από το κέντρο του πεδίου, ενώ στη θετική συμβαίνει το αντίθετο.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License