Εβραίοι ονομάζονται τα μέλη του εβραϊκού λαού, επίσης γνωστού ως Ιουδαϊκό έθνος ή γιοι του Ισραήλ, μιας εθνικοθρησκευτικής ομάδας που κατάγεται από τους αρχαίους Ισραηλίτες και τα μέλη της οποίας ασκούν κατά παράδοση τον Ιουδαϊσμό. Η Βίβλος γράφτηκε από Εβραίους, η οποία καταγράφει κατά κύριο λόγο την εθνική και θρησκευτική τους ιστορία. Ο εβραϊκός πληθυσμός σήμερα αριθμεί περισσότερο από 14,5 εκατομμύρια άτομα παγκόσμια, η πλειοψηφία των οποίων ζουν στο Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ως Ιουδαίοι περιγράφονται οι ακόλουθοι της θρησκείας του Ιουδαϊσμού, τόσο εκείνων που έχουν εβραϊκή καταγωγή όσο και εκείνων που μεταστράφηκαν σε αυτήν.
Εβραίοι και Ιουδαϊσμός

Η προέλευση των Εβραίων χρονολογείται παραδοσιακά γύρω στο 1800 Π.Κ.Χ. με την Βιβλική αναφορά στην ίδρυση του Ιουδαϊσμού.

Η Στήλη του Μερνεφθά, η οποία χρονολογείται γύρω στο 1200 Π.Κ.Χ., είναι ένα από τα παλαιότερα αρχαιολογικά αρχεία των Εβραίων στο Ισραήλ, όπου ανέπτυξαν την μονοθεϊστική θρησκεία του Ιουδαϊσμού, και απήλαυσαν περιόδους αυτοδιάθεσης. Ως αποτέλεσμα των κατακτήσεων και επεκτάσεων που δέχτηκαν από τον 8ο αιώνα Π.Κ.Χ. έκανε την εμφάνισή της η εβραϊκή Διασπορά. Οι ήττες στους εβραιορωμαϊκούς πολέμους του 70 και του 135 Κ.Χ. συνέβαλαν σημαντικά στο μέγεθος του πληθυσμού και στη γεωγραφική κατανομή της διασποράς, αφού σημαντικοί αριθμοί του εβραϊκού πληθυσμού της Γης του Ισραήλ εξορίστηκαν και πουλήθηκαν ως σκλάβοι σε όλη την αυτοκρατορία. Έκτοτε οι Εβραίοι έχουν κατοικήσει σε όλη την Ευρώπη και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, επιβιώνοντας διαμέσου εκδηλώσεων ρατσισμού, κακουχιών, φτώχειας, ακόμη και κυμάτων γενοκτονίας (βλέπε το άρθρο Αντισημιτισμός), με κάποιες περιόδους πολιτιστικής, οικονομικής και ατομικής άνθησης.

Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, οι όροι Εβραίος και Ιουδαίος (ακόλουθος του Ιουδαϊσμού) ήταν πρακτικά συνώνυμοι και ο Ιουδαϊσμός ήταν ο κύριος συνεκτικός παράγοντας των Εβραίων, αν και δεν ήταν απολύτως απαραίτητο να ισχύει η Ιουδαϊκή θρησκευτική ταυτότητα ώστε να ανήκει κάποιο άτομο στον εβραϊκό λαό. Ακολουθώντας την Εποχή του Διαφωτισμού και το εβραϊκό της αντίστοιχο, την Χασκαλά, συνέβη μία σταδιακή μεταβολή κατά την οποία πολλοί Εβραίοι άρχισαν να θεωρούν ότι το να αποτελεί ένα άτομο μέλος του εβραϊκού έθνους ήταν κάτι διαφορετικό από το να είναι ακόλουθος της ιουδαϊκής πίστης.

Το εβραϊκό όνομα Ιουδαίος (στην εβραϊκή, Γεχουντί, πληθυντικός αριθμός Γεχουντίμ) διαδόθηκε όταν η Βασιλεία του Ισραήλ διαιρέθηκε στο βόρειο Βασίλειο του Ισραήλ και στο νότιο Βασίλειο του Ιούδα. Ο όρος αναφερόταν αρχικά στο λαό του νοτίου βασιλείου, αν και ο όρος Μπ'νέι Ισραέλ (bn'e' Israél, Γιοι του Ισραήλ ή Ισραηλίτες) εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται και για τις δύο ομάδες. Όταν οι Ασσύριοι κατέλαβαν το βόρειο βασίλειο αφήνοντας το νότιο βασίλειο ως το μόνο Ιουδαϊκό κράτος, η λέξη Γεχουντίμ σταδιακά επικράτησε να αναφέρεται στο λαό που είχε την Ιουδαϊκή πίστη ως σύνολο, παρά σε εκείνους συγκεκριμένα που προέρχονταν από την Ιουδαία.

Εβραίος και Ιουδαίος

Η λέξη Ιουδαίος χρησιμοποιείται με ταυτόσημη έννοια, όπως και σε άλλες γλώσσες, «Jew» στα αγγλικά, «Jude» στα γερμανικά, «Juif» στα γαλλικά, αλλά και αντίστοιχα με την ελληνική λέξη Εβραίος, «Hebrew» στα αγγλικά, «Ebreo» στα ιταλικά κτλ.

Ποιος ορίζεται ως Εβραίος
Ο Ιουδαϊσμός καθοδηγεί τους ακολούθους του τόσο στις πράξεις όσο και στα πιστεύω, και έχει περιγραφεί όχι μόνο ως θρησκεία αλλά ως τρόπος ζωής, πράγμα που καθιστά δύσκολο τον διαχωρισμό μεταξύ του Ιουδαϊσμού, της εβραϊκής κουλτούρας και της εβραϊκής εθνικής καταγωγής. Γενικά, ένας σύγχρονος διαχωρισμός είναι ο εξής: α) Άτομα που ακολουθούν τον Ιουδαϊσμό και έχουν εβραϊκό εθνικό υπόβαθρο (κάποιες φορές συμπεριλαμβάνονται άτομα που δεν έχουν αυστηρή γενεαλογική σχέση μέσω μητέρας), β) άτομα που δεν έχουν Εβραίους γονείς αλλά ασπάστηκαν τον Ιουδαϊσμό και γ) εκείνοι οι Εβραίοι που, αν και δεν ακολουθούν τον Ιουδαϊσμό ως θρησκεία, αυτοπροσδιορίζονται ως Εβραίοι λόγω της οικογενειακής καταγωγής και της προσωπικής πολιτιστικής και ιστορικής ταύτισής τους με τον εβραϊκό λαό.

Κατά την εβραϊκή θρησκεία Εβραίος είναι όποιος έχει Εβραία μητέρα. Η θρησκεία του πατέρα δεν παίζει ρόλο. Μπορεί και κάποιος από ξένη μητέρα να ασπαστεί τον Ιουδαϊσμό, οφείλει όμως να ακολουθήσει μια διαδικασία κατήχησης, η οποία διαρκεί συνήθως πάνω από ένα χρόνο. Οι Εβραίοι, θεωρώντας τον εαυτό τους "εκλεκτό λαό του Θεού", ουδέποτε επεδίωξαν να διαδώσουν τη θρησκεία τους σε άλλους λαούς και να προσηλυτίσουν.

Ιστορικές έννοιες της Εβραϊκής ταυτότητας βασίζονται παραδοσιακά σε χαλακικούς (δηλαδή, του Παραδοσιακού Νόμου) ορισμούς αναφορικά με τη γενεαλογική γραμμή μέσω της μητέρας και τη μεταστροφή στον Ιουδαϊσμό. Οι ιστορικοί ορισμοί του ποιος είναι Εβραίος ανάγονται στην εποχή της κωδικοποίησης της προφορικής παράδοσης στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ. Βιβλικές ερμηνείες τμημάτων του Τανάκ, όπως τα εδάφια Δευτερονόμιο 7:1-5 (ΜΝΚ), χρησιμοποιούνται ως προειδοποίηση εναντίον της επιγαμίας μεταξύ Εβραίων και μη Εβραίων διότι «[ο μη Εβραίος γαμπρός ή νύφη] θα κάνει το γιο σου να πάψει να με ακολουθεί, και θα υπηρετήσουν άλλους θεούς». Τα εδάφια Λευιτικό 24:10-16 αναφέρονται στο γιο που προήλθε από το γάμο μιας Εβραίας και ενός Αιγύπτιου ως μέρος της "σύναξης του Ισραήλ", ενώ στα εδάφια Έσδρας κεφ. 9 και 10 αναφέρεται ότι ζητήθηκε από τους άρρενες Ισραηλίτες να ορκιστούν ότι θα απέβαλλαν τις συζύγους και τα παιδιά που προέρχονταν από επιγαμίες με γυναίκες από τα γύρω ειδωλολατρικά έθνη. Από την εποχή της Χασκαλά και έπειτα, αμφισβητήθηκαν οι χαλακικές ερμηνείες αναφορικά με την πιστοποίηση της εβραϊκής ταυτότητας.

Εβραϊκή κουλτούρα

Ο Ιουδαϊσμός καθοδηγεί τους ακόλουθούς του όσον αφορά τις πράξεις και το πιστεύω, μάλιστα έχει περιγραφεί ότι δεν είναι απλώς θρησκεία αλλά επίσης τρόπος ζωής, πράγμα που καθιστά μάλλον δύσκολο το διαχωρισμό μεταξύ του Ιουδαϊσμού, της εβραϊκής κουλτούρας και της εβραϊκής εθνικής ταυτότητας. Σε διάφορες περιόδους και τόπους, όπως στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, στην Ευρώπη πριν και μετά το Διαφωτισμό (βλέπε Χασκαλά) και στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ σήμερα, έχουν κάνει την εμφάνισή τους φαινόμενα εβραϊκής κουλτούρας τα οποία χαρακτηρίζονται εν μέρει τυπικώς εβραϊκά χωρίς να είναι με καμία έννοια συγκεκριμένα θρησκευτικά. Κάποιοι από τους παράγοντες για το γεγονός αυτό προέρχονται μέσα από τον Ιουδαϊσμό, άλλοι από τον συγχρωτισμό των Εβραίων με τους γύρω τους, άλλοι από τις εσωτερικές κοινωνικές και πολιτισμικές δυναμικές της κοινότητας, οι οποίοι έρχονται σε σύγκρουση με την ίδια τη θρησκεία.

Εθνοτικές ομάδες

Οι ευρύτερα χρησιμοποιούμενοι όροι σήμερα για την περιγραφή των εθνοτικών ομάδων των Εβραίων είναι οι εξής:

* Ασκεναζίτες, που σημαίνει «Γερμανοί» στα εβραϊκά, υποδηλώνοντας την Κεντρική Ευρώπη ως βάση αυτού του εβραϊκού στοιχείου) και
* Σεφαρδίτες, που σημαίνει «Ισπανοί» ή «Ιβήριοι» στα εβραϊκά, υποδηλώντας την Ισπανία, την Πορτογαλία και τη Βόρεια Αφρική ως τόπους προέλευσης αυτής της ομάδας).

Και οι δύο όροι αναφέρονται τόσο στη θρησκευτική όσο και στην εθνοτική διαφοροποίηση.

Άλλες εβραϊκές εθνοτικές ομάδες περιλαμβάνουν τους εξής:

* Μιζραχίτες Εβραίοι (ο όρος αυτός συμπίπτει εν μέρει με τον όρο Σεφαρδίτες, τονίζοντας όμως τη βορειοαφρικανική και μεσανατολική παρά την ισπανική ιστορική προέλευση, ενώ περιλαμβάνει και τους Μαχρεμπίτες),
* Θεϊμανίτες Εβραίοι (Υεμένιοι και Ομάνιοι Εβραίοι)
* Μικρότερες ομάδες όπως οι Γκρουζίτες (Γεωργιανοί) και οι Τζουχουρίτες (Ορεινοί) από τον Καύκασο, οι Μπένε Ιζραέλ (Γιοι Ισραήλ), οι Μπνέι Μανασσή (Γιοι του Μανασσή), οι Κοχινίτες και οι Μπένε Εφραΐμ (Γιοι του Εφραΐμ) της Ινδίας, οι Ρωμανιώτες της Ελλάδας, οι Ιταλκίτες (Μπένε Ρόμα) της Ιταλίας, διάφοροι Αφρικανοί Εβραίοι (κυρίως οι Μπέτα Ιζραέλ (Οίκος Ισραήλ) ή Αιθίοπες Εβραίοι), οι Μπουχαρίτες Εβραίοι της Κεντρικής Ασίας και οι Πέρσες Εβραίοι του Ιράν.

Κράτος του Ισραήλ

Το Ισραήλ είναι το μοναδικό κράτος όπου οι Εβραίοι αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού. Ιδρύθηκε ως ανεξάρτητο δημοκρατικό κράτος στις 14 Μαΐου του 1948. Από τα 120 μέλη του κοινοβουλίου του, της Κνεσέτ, τα 9 μέλη είναι Ισραηλινοί Άραβες και τα 2 μέλη είναι Ισραηλινοί Δρούζοι. Τον καιρό που κήρυξε την ανεξαρτησία του, περίπου 600.000 Εβραίοι ζούσαν στο Ισραήλ. Από τότε ο Εβραϊκός πληθυσμός της χώρας αυξήθηκε κατά περίπου ένα εκατομμύριο ανά δεκαετία καθώς περισσότεροι μετανάστες έφταναν και περισσότεροι Ισραηλινοί γεννιόνταν, με αποτέλεσμα μία από τις σημαντικότερες παγκόσμιες μετακινήσεις εβραϊκών πληθυσμών κατά τα τελευταία 2.000 χρόνια.

Διασπορά (εκτός Ισραήλ)

Τα κύματα μετανάστευσης προς τις Ηνωμένες Πολιτείες στην αρχή του 19ου αιώνα, η σφαγή του εβραϊκού στοιχείου στην Ευρώπη κατά το Ολοκαύτωμα και η εγκαθίδρυση του κράτους του Ισραήλ (και της μετέπειτα Εβραϊκής εξόδου από τα Αραβικά εδάφη) είχαν όλα μαζί ως αποτέλεσμα σημαντικές μετακινήσεις μεταξύ των πληθυσμικών κέντρων του παγκόσμιου εβραϊκού στοιχείου κατά τον 20ό αιώνα.

Προς το παρόν, η μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, με σχεδόν 5,7 εκατομμύρια Εβραίους. Και σε άλλα μέρη της αμερικανικής ηπείρου υπάρχουν επίσης μεγάλοι εβραϊκοί πληθυσμοί, όπως στον Καναδά και την Αργεντινή, και μικρότεροι πληθυσμοί στη Βραζιλία, το Μεξικό, την Ουρουγουάη, τη Βενεζουέλα, τη Χιλή και σε διάφορες άλλες χώρες.

Ο μεγαλύτερος πληθυσμός Εβραίων στην Δυτική Ευρώπη βρίσκεται στη Γαλλία με 600.000 Εβραίους, η πλειονότητα των οποίων είναι μετανάστες (ή απόγονοι μεταναστών) από βορειοαφρικανικές αραβικές χώρες όπως η Αλγερία, το Μαρόκο και η Τυνησία. Υπάρχουν πάνω από 265.000 Εβραίοι στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στην Ανατολική Ευρώπη υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 500.000 έως και πάνω από 2 εκατομμύρια Εβραίοι στην πρώην Σοβιετική Ένωση, χωρίς να είναι δυνατό να καθοριστούν τα ακριβή στοιχεία. Η γρηγορότερα αναπτυσσόμενη εβραϊκή κοινότητα στον κόσμο, εκτός του Ισραήλ, είναι στη Γερμανία, και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα, το Βερολίνο. Δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι από το πρώην Ανατολικό Μπλοκ έχουν εγκατασταθεί στη Γερμανία μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.

Οι αραβικές χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής αποτέλεσαν κατοικία περίπου 900.000 Εβραίων το 1945. Οι συστηματικές διώξεις μετά την ίδρυση του Ισραήλ έκαναν σχεδόν όλους εκείνους τους Εβραίους να καταφύγουν στο Ισραήλ, στη Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1950. Σήμερα, περίπου 8.000 Εβραίοι παραμένουν σε αραβικά κράτη. Το Ιράν έχει περίπου 25.000 Εβραίους, από τους 100.000 που είχε πριν από την επανάσταση του 1979. Μετά την επανάσταση, κάποιοι από τους Ιρανούς Εβραίους μετανάστευσαν στο Ισραήλ ή στην Ευρώπη, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς μετανάστευσαν (μαζί με τους μη Εβραίους Ιρανούς συμπατριώτες τους) στις Ηνωμένες Πολιτείες (και ειδικά στο Λος Άντζελες).

Πληθυσμικές αλλαγές

Πληθυσμικές αλλαγές: Αφομοίωση

Ήδη από την εποχή των Αρχαίων Ελλήνων, ένα μέρος των Εβραίων είχε αφομοιωθεί μέσα στην ευρύτερη μη εβραϊκή κοινωνία γύρω τους, είτε ως αποτέλεσμα της επιλογής τους είτε διά της βίας, παύοντας να ασκούν τον Ιουδαϊσμό και χάνοντας την εβραϊκή τους ταυτότητα. Κάποιες εβραϊκές κοινότητες, για παράδειγμα οι Καϊφένγκ Εβραίοι της Κίνας, εξαφανίστηκαν ολοκληρωτικά, αλλά η αφομοίωση παρέμεινε σχετικά χαμηλή στο μεγαλύτερο μέρος της περασμένης χιλιετίας, καθώς συχνά δεν επιτρεπόταν στους Εβραίους να ενταχθούν στις ευρύτερες κοινότητες μέσα στις οποίες ζούσαν. Η έναρξη του Εβραϊκού Διαφωτισμού (Χασκαλά) του 18ου αιώνα και η επακόλουθη νομιμοποίηση των εβραϊκών πληθυσμών της Ευρώπης και της Αμερικής του 19ου αιώνα άλλαξαν την κατάσταση, επιτρέποντας στους Εβραίους σταδιακά όλο και περισσότερο να συμμετάσχουν και ενσωματωθούν στην κοινωνία. Το αποτέλεσμα ήταν μεγαλύτερο ρεύμα αφομοίωσης, καθώς Εβραίοι παντρεύονταν με μη Εβραίους συντρόφους και έπαυαν να συμμετέχουν στην εβραϊκή κοινότητα. Το ποσοστό τέτοιων επιγαμιών ποικίλλει ιδιαίτερα: Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι λίγο κάτω του 50%, στο Ηνωμένο Βασίλειο περίπου 50% και στην Αυστραλία και το Μεξικό στο 10%, ενώ στη Γαλλία ανέρχεται σε 75%. Στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο περίπου το ένα τρίτο των παιδιών από τέτοιους γάμους ακολουθούν τις πρακτικές του Ιουδαϊσμού. Επιπροσθέτως, καθώς οι μη θρησκευόμενοι Εβραίοι γενικά τείνουν να παντρεύονται πιο αργά και να αποκτούν λιγότερα παιδιά σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, η εβραϊκή κοινότητα σε πολλές χώρες γερνάει. Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλές χώρες της Διασποράς των Εβραίων έχουν σταθερά ή ελάχιστα πτωτικούς αριθμούς πληθυσμών καθώς οι Εβραίοι συνεχίζουν να αφομοιώνονται στις χώρες όπου ζουν.

Πληθυσμικές αλλαγές: Πόλεμοι εναντίoν των Εβραίων

Στη διάρκεια της ιστορίας, πολλοί ηγέτες, αυτοκρατορίες και έθνη έχουν διώξει τους εβραϊκούς πληθυσμούς τους ή προσπάθησαν να τους εξοντώσουν ολοκληρωτικά. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ποίκιλλαν από εξορία μέχρι και απροκάλυπτη γενοκτονία, ενώ μέσα στα ίδια αυτά κράτη βρίσκονταν συχνά επαπειλούμενοι με τέτοιες ακραίες μεθόδους. Μερικά παραδείγματα της ιστορίας του αντισημιτισμού είναι τα εξής: Η Μεγάλη Εβραϊκή Εξέγερση κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Πρώτη Σταυροφορία που κατέληξε στη σφαγή των Εβραίων, η Ισπανική Ιερά Εξέταση καθοδηγούμενη από τον Τορκεμάδα και το Auto da fé εναντίον των Εβραίων Μαράνος (Εβραίοι που υποκρίνονταν ότι μεταστράφηκαν στον Καθολικισμό για να γλιτώσουν το διωγμό), οι σφαγές στην Ουκρανία, τα πογκρόμ με την υποστήριξη των Τσάρων της Ρωσίας, όπως και οι εκτοπισμοί από την Ισπανία, την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και από άλλα κράτη στα οποία είχαν εγκατασταθεί Εβραίοι. Ο διωγμός αποκορυφώθηκε με την Τελική Λύση του Αδόλφου Χίτλερ, η οποία οδήγησε στο Ολοκαύτωμα και τη σφαγή περίπου 6 εκατομμυρίων Εβραίων από το 1939 έως το 1945. Σύμφωνα με τον Τζέιμς Κάρρολ, «οι Εβραίοι αριθμούσαν περίπου το 10% του συνολικού πληθυσμού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με εκείνο το ρυθμό, αν δεν υπήρχε η παρεμβολή άλλων παραγόντων, θα υπήρχαν 200 εκατομμύρια Εβραίοι στον κόσμο σήμερα αντί των περίπου 14 εκατομμυρίων."

Πληθυσμικές αλλαγές: Αύξηση

Το Ισραήλ είναι η μοναδική χώρα με σταθερά αυξανόμενο εβραϊκό πληθυσμό λόγω της κανονικής πληθυσμικής ανάπτυξης, αν και οι εβραϊκοί πληθυσμοί σε άλλες χώρες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής έχουν τελευταία αυξηθεί εξαιτίας της μετανάστευσης. Στις χώρες της Διασποράς, σχεδόν σε καθεμιά από αυτές ο εβραϊκός πληθυσμός γενικά είτε μειώνεται είτε παραμένει σταθερός, αλλά οι εβραϊκές κοινότητες των Ορθόδοξων και των Χαρεντί (Υπερορθόδοξων) Εβραίων, των οποίων τα μέλη συνήθως απαγορεύουν τον έλεγχο των γεννήσεων (δηλαδή την αντισύλληψη) για θρησκευτικούς λόγους, έχουν ραγδαία πληθυσμική αύξηση με ποσοστά που αγγίζουν το 4% ετησίως για τους Χαρεντί Εβραίους στο Ισραήλ και παρόμοια ποσοστά σε άλλες χώρες.

Ο Ορθόδοξος και ο Συντηρητικός Ιουδαϊσμός αποδοκιμάζουν τον προσηλυτισμό μη Εβραίων, αλλά πολλές εβραϊκές ομάδες έχουν προσπαθήσει να προσεγγίσουν τις αφομοιωμένες εβραϊκές κοινότητες της Διασποράς με σκοπό να αυξήσουν τον αριθμό των Εβραίων. Επιπροσθέτως, καθώς ο Μεταρρυθμιστικός Ιουδαϊσμός κατά βάση ευνοεί την αναζήτηση νέων μελών της πίστης, η θέση αυτή δεν έχει μεταφραστεί σε ενεργό προσηλυτισμό αλλά έχει πάρει τη μορφή μιας προσπάθειας να προσεγγιστούν μη Εβραίοι σύντροφοι των μικτών ζευγαριών. Υπάρχει επίσης μία τάση στα Ορθόδοξα κινήματα να προσεγγίζουν μη θρησκευόμενους Εβραίους με σκοπό να ενισχύσουν την εβραϊκή τους ταυτότητα, ώστε να περιοριστεί η πιθανότητα μικτών γάμων. Ως αποτέλεσμα των προσπαθειών αυτών και άλλων εβραϊκών ομάδων κατά τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, υπάρχει μία τάση των μη θρησκευόμενων Εβραίων να γίνουν συνεπέστεροι στα θρησκευτικά τους καθήκοντα, γνωστή ως κίνηση Μπαάλ Τεσουβά, αν και οι δημογραφικές επιπτώσεις της τάσης αυτής είναι άγνωστες. Επιπροσθέτως, υπάρχει μία αναπτυσσόμενη κίνηση Εβραίων μέσω Επιλογής από Εθνικούς οι οποίοι αποφασίζουν να κατευθυνθούν προς τη μεταστροφή τους στον Ιουδαϊσμό.

Εβραϊκές γλώσσες

Βλέπε και άρθρο Εβραϊκή γλώσσα

Τα Εβραϊκά είναι η ιερή (ή λειτουργική) γλώσσα του Ιουδαϊσμού (αναφερόμενη ως λασόν χα κοντές, «η αγία γλώσσα») και είναι μία από τις δύο επίσημες γλώσσες του Κράτους του Ισραήλ (η άλλη είναι τα Αραβικά). Η αναβίωση έγινε από τον Ελιέζερ Μπεν Γεχουντά, ο οποίος πήγε στην Παλαιστίνη το 1881, σε μια εποχή που κανείς δεν μιλούσε την εβραϊκή γλώσσα. Οι Εβραίοι της Διασποράς (εκτός Ισραήλ) σήμερα μιλούν τις τοπικές γλώσσες των χωρών τους. Η Γίντις είναι η ιστορική γλώσσα πολλών Ασκεναζιτών Εβραίων και η Λαντίνο πολλών Σεφαρδιτών Εβραίων.

Ιστορία των Εβραίων

Βλέπε επίσης Ιστορία των Εβραίων στην Ελλάδα

Αναφορές στον Εβραϊκό λαό απαντούν στη Βίβλο καθώς και στο Κοράνι. Η ιστορία των Εβραίων είναι αρκετά παλιά και συνδέεται άμεσα με τη θρησκεία του Ιουδαισμού και του Χριστιανισμού. Κατά παράδοση νομαδικός λαός, που έφυγε από την Αίγυπτο προϊστορικά για τη Γη της Επαγγελίας (την Υπεσχημένη Γη), ακολουθώντας τις οδηγίες του Θεού, υπό τον Μωυσή. Αυτή η ιστορία, η Έξοδος, αποτέλεσε βασικό τμήμα των Εβραϊκών Γραφών, του πιο γνωστού θρησκευτικού βιβλίου πριν από την έλευση του Ιησού.

Οι Εβραίοι γνώρισαν διώξεις στη δυτική Ευρώπη κατά το Μεσαίωνα. Ο τελευταίος και μεγαλύτερος διωγμός τους κατά την εποχή εκείνη συνέβη το 1492 στην Ισπανία, όταν οι ντόπιοι Εβραίοι εκδιώχθηκαν, μεταναστεύοντας έτσι σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Αρκετοί έφτασαν στην Πολωνία, ενώ αρκετοί εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, εγκαθιδρύοντας μια εβραϊκή κοινότητα που άκμασε μέχρι τη ναζιστική κατοχή της πόλης.

Το πιο γνωστό γεγονός που επηρέασε όχι μόνο την πορεία του Ισραήλ, αλλά και την πορεία του σημερινού κόσμου, είναι το Ολοκαύτωμα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από τους Ναζί του Χίτλερ, όταν οι Εβραίοι της κατεχόμενης Ευρώπης γνώρισαν τη συστηματική δίωξη και εξόντωση, με περίπου έξι εκατομμύρια θύματα.

Σήμερα αρκετά εκατομμύρια Εβραίοι κατοικούν στο Ισραήλ (που σημαίνει "Ο Θεός Μάχεται· Μαχητής (Εκείνος που Εγκαρτερεί) με τον Θεό") στη Μέση Ανατολή. Το κράτος του Ισραήλ ιδρύθηκε το 1948, έπειτα από απόφαση του ΟΗΕ, και μετά από πόλεμο των Εβραίων με τους Άραβες. Η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ έγινε χωρίς την ταυτόχρονη ίδρυση παλαιστινιακού κράτους στη γη της Παλαιστίνης και αυτό αποτελεί έως σήμερα πηγή διενέξεων, αντιπαραθέσεων διπλωματικών και στρατιωτικών.

Σήμερα οι μεγαλύτερες πόλεις του Ισραήλ, η Ιερουσαλήμ και το Τελ Αβίβ, γνωρίζουν ανάπτυξη, αλλά το Παλαιστινιακό πρόβλημα εξακολουθεί να μένει άλυτο και αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα για την ειρήνη στην περιοχή για παραπάνω απο μισό αιώνα πλέον. Η Δυτική Όχθη του Ιορδάνη και η Λωρίδα της Γάζας αποτελούν περιοχές καθημερινής σύγκρουσης μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών.

Λόμπι

Οι Εβραίοι διατηρούν σημαντικά (πολιτικά και οικονομικά) λόμπι ανά τον κόσμο. Ως μεταναστευτικός λαός μέχρι πριν 50 χρόνια, έχουν καταφέρει να δικτυωθούν επιχειρηματικά σε όλο το κόσμο ασκώντας επιρροή σε μεγάλο μέρος της αγοράς.

Παρ' όλα αυτά, δεν υπάρχει καμία κεντρική ηγεσία για το σύνολο των Εβραίων και υπερβολές επί του θέματος 'Λόμπι' είναι συχνές λόγω αντισημιτισμού. Ωστόσο στις ΗΠΑ ο όρος έχει γνωρίσει μεγάλη απήχηση, γνωστότερος ως το Ισραηλινό Λόμπι. Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε τον Μάρτιο του 2006 ένα βιβλίο το οποίο μιλούσε για τον «ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο» εννοώντας πως η πολιτική των ΗΠΑ χειραγωγείται από Ισραηλινούς(Εβραίους) [1]. Το βιβλίο υπερασπίστηκαν αρκετοί επώνυμοι στις ΗΠΑ, παρ'όλες τις επικρίσεις που δέχτηκε[2].

Βλέπε επίσης

* Ιστορία των Εβραίων στην Ελλάδα
* Ισραήλ
* Αντισημιτισμός
* Ιουδαϊσμός
* Παλαιστινιακό πρόβλημα

Σημειώσεις

1. ↑ Το ισραηλινό λόμπι και η πολιτική των ΗΠΑ, ISBN:9608097290
2. ↑ Παπασωτηρίου - Το Ισραηλινό Λόμπι και η Πολιτική των ΗΠΑ