Γεώργιος Ζωιτάκης


Γεώργιος Ζωιτάκης, Πηγή: George Vakos

Ο Γεώργιος Ζωιτάκης (Ναύπακτος, Ιανουάριος 1910 - Αθήνα, 21 Οκτωβρίου 1996) ήταν Έλληνας στρατιωτικός που έλαβε ενεργή συμμετοχή στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Κατα τη διάρκεια της δικτατορίας των Συνταγματαρχών διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας και μετά την αναχώρηση του βασιλιά Κωνσταντίνου απο την Ελλάδα ορκίστηκε αντιβασιλέας της Ελλάδος (1967 - 1972).

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Ναύπακτο και ήταν γιός του Κωνσταντίνου Ζωιτάκη, χωροφύλακα απο την Άνω Χώρα Ναυπακτίας, ο οποίος θανατώθηκε απο τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και της Βασιλικής Μπαλαμπάνη - Κοντοβά. Είχε άλλα τρία αδέρφια απο τα οποία επέζησε μόνο το ένα, ο Αλέκος Ζωιτάκης, υπάλληλος αργότερα στο υπουργείο γεωργίας. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Ναύπακτο φοιτώντας στο εκεί σχολείο. Τα τελευταία χρόνια της εφηβίας του η οικογένειά του μετακόμισε στην Πάτρα προκειμένου να τελειώσουν το σχολείο εκεί. Μετά την αποφοίτησή του έγινε φοιτητής της μαθηματικής σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών, σπουδές που αργότερα εγκατέλειψε για να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα.

Ήταν παντρεμένος με την Σοφία Βουρανζέρη (1924 - 1990), φοιτήτρια φιλοσοφικής, και έχει μια κόρη, την Βασιλική.

Στρατιωτική σταδιοδρομία

Στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων εισήλθε ύστερα απο εξετάσεις και αφού εγκατέλειψε την μαθηματική σχολή. Αποφοίτησε απο την Ευελπίδων το 1932 και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ανώτατη σχολή Πολέμου, στη σχολή Εθνικής Άμυνας καθώς και σε νατοϊκά σχολεία στη Δυτική Γερμανία και τις ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου συμμετείχε ως αρχηγός τάγματος ευζώνων ως υπολοχαγός, συμμετοχή για την οποία τιμήθηκε με το Αργυρό και Χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Τραυματίσθηκε απο θραύσματα οβίδας λίγο πριν εισέλθουν οι Γερμανοί στην Αθήνα, τον Απρίλιο του 1941. Μετά την κατάληψη της Ελλάδας ανέπτυξε αντιστασιακή δράση δρώντας ως υπαρχηγός του ΕΔΕΣ στην Αιτωλοακαρνανία. Μετά την απελευθέρωση συνελλήφθη απο τον Ε.Λ.Α.Σ. αλλά απελευθερώθηκε με την υπογραφή της συνθήκης της Βάρκιζας. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου συμμετείχε ως λοχαγός και ταγματάρχης σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Μετά τον Εμφύλιο υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις ανα την Ελλάδα ως υποδιοικητής ή διοικητής μονάδων Πεζικού. Διετέλεσε επίσης υπασπιστής του Βασιλέα Παύλου έχοντας παράλληλα υπο την προστασία του την πριγκίπισσα Σοφία. Στη συνέχεια μετατέθηκε στην Λάρισα όπου ανέλαβε επιτελάρχης στρατιάς φέροντας τον βαθμό του ταξιάρχου. Ως υποστράτηγος ανέλαβε την διοίκηση του Α΄ Σώματος Στρατού στην Κοζάνη ενώ ως αντιστράτηγος την διοίκηση Γ΄ Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη.

Το 1972 αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του στρατηγού.

Δικτατορία των Συνταγματαρχών

Στις αρχές του Απριλίου ο Ζωιτάκης έλαβε γνώση του σχεδιαζόμενου πραξικοπήματος απο την εκτελεστική ομάδα Παπαδόπουλου - Πατακού - Μακαρέζου. Αρχικά, αν και συμφωνούσε με την ιδέα περι στρατιωτικής δικτατορίας, χωρίς όμως να δώσει το πράσινο φώς, αντιτάχθηκε καθώς θεωρούσε οτι έπρεπε να γίνει σεβαστή η στρατιωτική ιεραρχία και να ενημερωθεί πρώτος ο αρχηγός του ΓΕΣ, στρατηγός Γρηγόριος Σπαντιδάκης, και εν συνεχεία ο Βασιλιάς. Στη σύσκεψη των στρατηγών που πραγματοποιήθηκε αποφασίστηκε να τεθεί το θέμα στον Βασιλιά ενώ ο Σπαντιδάκης ανέλαβε να αποσπάσει την υπόσχεση, κάτι που πέτυχε, της εκτελεστικής ομάδας ότι δεν θα προχωρούσαν σε πραξικόπημα απο μόνοι τους. Τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου, εβρισκόμενος στην Αθήνα, και αφού πληροφορήθηκε για το ξέσπασμα στρατιωτικού κινήματος παρά την ρητή υπόσχεση προς τον Σπαντιδάκη, μεταφέρθηκε ώρες αργότερα στο ΓΕΣ, τέθηκε στις διαταγές του άμεσου προϊστάμενου του (Αρχηγού ΓΕΣ Γρ.Σπαντιδάκη) ενώ παράλληλα επιβεβαίωσε προς τον Βιδάλη, υποδοικητή Γ'Σώματος, υπακοή στις διαταγές του ΓΕΣ[1]

Την επομένη της δικτατορίας διορίζεται υφυπουργός Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση Κόλλια.[2] Μετά το κίνημα του βασιλιά Κωνσταντίνου, θα ορκιστεί απο τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο αντιβασιλέας της Ελλάδος, θέση στην οποία θα παραμείνει μέχρι τις 22 Μαρτίου 1972, οπότε και ο Παπαδόπουλος, ύστερα απο ρήξη με τον Ζωιτάκη, τον απομάκρυνε αναλαμβάνοντας ο ίδιος αντιβασιλέας. Την ίδια χρονό αποστρατεύθηκε απο το στράτευμα με τον βαθμό του στρατηγού.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του διέμενε στο Μέγαρο Μαξίμου. Στα πλάισια του προγράμματος της κατάκτησης του διαστήματος απο τη NASA και του μηνύματος καλής θέλησης (good will message) απο τις περισσότερες χώρες του κόσμου που άφησαν σε πλακέτα οι αστροναύτες στη Σελήνη, το μήνυμα της Ελλάδος θα φέρει την υπογραφή του Ζωιτάκη.[3]

Τελευταία χρόνια

Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο Ζωιτάκης θα συλληφθεί και θα προσαχθεί σε δίκη μαζί με όλους τους άλλους πρωταίτιους της δικτατορίας. Τελικώς θα καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη και θα οδηγηθεί στις φυλακές Κορυδαλλού όπου θα παραμείνει έγκλειστος για 13 χρόνια έως ότου βγεί, σύμφωνα με το άρθρο του ποινικού κώδικα περι περι ανηκέστου βλάβης εκτίοντας μέχρι το 1996, χρονιά θανάτου του, κατ'οικον ποινή.[4] Το 1991 απορρίφθηκε απο την κυβέρνηση Μητσοτάκη η αίτηση χάριτος.

Πηγές

  1. ↑ Νικόλαος Μακαρέζος, Πως οδηγηθήκαμε στην 21η Απριλίου 1967, εκδόσεις Πελασγός, σελ.111-120
  2. Γενική Γραμματεία κυβέρνησης - κυβέρνηση Κόλλια
  3. Όταν ο Ζωιτάκης "πάτησε" στο φεγγάρι, άρθρο της εφημερίδας «Το Βήμα»
  4. Τι απέγιναν οι δικτάτορες, άρθρο της εφημερίδας «Το Βήμα»

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>


www.hellenica.de