Ο Στυλιανός Παττακός ήταν ο ανώτερος σε βαθμό από τα ηγετικά στελέχη του Ελληνικού Στρατού, που πήρε μέρος στο σχεδιασμό και την εκτέλεση του κινήματος της 21ης Απριλίου 1967. Στη συνέχεια έγινε κύριο στέλεχος της Χούντας των Συνταγματαρχών και χρημάτισε Υπουργός Εσωτερικών και Αντιπρόεδρος της χουντικής κυβέρνησης κατά την επταετία 1967 - 1973.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε την 8 Νοεμβρίου 1912 στο χωριό Αγία Παρασκευή της Επαρχίας Αμαρίου του Νομού Ρεθύμνου. Τις τέσσερις τάξεις του Δημοτικού φοίτησε στο χωριό του. Τις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού φοίτησε στο γειτονικό χωριό Νίθαυρις. Τις έξι τάξεις του Γυμνασίου τελείωσε στην πρωτεύουσα του Νομού, Ρέθυμνο, το 1930.
Στρατιωτική Θητεία
Την 1η Νοεμβρίου 1930 κατατάχτηκε εθελοντής με βαθμό Δεκανέα στο 4ο Σύνταγμα Ιππικού Θεσσαλονίκης.
Το Σεπτέμβριο του 1934 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων. Το 1937 αποφοίτησε με το βαθμό του Ανθυπίλαρχου.
Τον Αύγουστο του 1940 υπηρετούσε στο Δ' Σύνταγμα Ιππικού Ελευθερούπολης Καβάλας, και προήχθη στο βαθμό του Υπιλάρχου.
Πολεμική Δράση
Πολέμησε ως διοικητής Ίλης Πολυβόλων της ΙΙης Ομάδας Αναγνώρισης της ΙΙης Μεραρχίας Πεζικού στο Αλβανικό Μέτωπο εναντίον των Ιταλών εισβολέων από 28 Οκτωβρίου 1940 έως τέλη Απριλίου 1941. Τους τελευταίους τρεις μήνες πολέμησε ως διοικητής του 5ου Λόχου Πεζικού του 11ου Σ.Π. Τριπόλεως, με αίτημά του, σε επαφή με τον εχθρό στον Πράσινο Λόφο νότια του Τεπελενίου.
Κατά την Κατοχή πολέμησε εναντίον των τριών κατακτητών (Γερμανοί, Ιταλοί, Βούλγαροι), ως μέλος της αντιστασιακής Οργάνωσης ΟΜΗΡΟΣ. Για την δράση του αυτή παρασημοφορήθηκε.
Κατά τα Δεκεμβριανά πολέμησε στο πλευρό της νόμιμης κυβέρνησης από 3 Δεκεμβρίου 1944 ως 12 Φεβρουαρίου 1945.
Κατά τον εμφύλιο πόλεμο πολέμησε ως διοικητής Ίλης Αρμάτων Κένταυρος, από 30 Μαρτίου 1946 έως 29 Αυγούστου 1949, επίσης στο πλευρό της νόμιμης κυβέρνησης.
Για την πολεμική του δράση, αμείφθηκε με 3 Αριστεία Ανδρείας, 7 Πολεμικούς Σταυρούς, 2 Μετάλλια Εξαίρετων Πράξεων και με όλα τα εν καιρώ ειρήνης απονεμόμενα μετάλλια και παράσημα εις τους ευ ποιούντας.
Χούντα των Συνταγματαρχών
Την 21η Απριλίου 1967 συμμετείχε στο στρατιωτικό κίνημα ως διοικητής του Συγκροτήματος Τεθωρακισμένων με έδρα το Γουδί, με τον βαθμό του Ταξιάρχου. Στις 5 μ.μ. της παραπάνω ημέρας ορκίστηκε Υπουργός Εσωτερικών. Τη νύχτα της 13 Δεκεμβρίου 1967 ορκίστηκε Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως και Υπουργός Εσωτερικών, και αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Υποστράτηγου. Στις 8 Οκτωβρίου 1973 παραιτήθηκε μαζί με τα υπόλοιπα στρατιωτικά μέλη της Κυβέρνησης, και ιδιώτευσε.
Την 23η Οκτωβρίου 1974 εκτοπίστηκε στην Κέα, μαζί με τους υπόλοιπους υπαίτιους του πραξικοπήματος ενώ την 20η Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε με βούλευμα που στηρίχθηκε σε ποινικό Νόμο αναδρομικής ισχύος, το Δ' Ψήφισμα.
Την 23η Αυγούστου 1975 καταδικάστηκε σε θάνατο και καθαίρεση, ένοχος για στάση, και σε ισόβια δεσμά με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Η θανατική ποινή μετατράπηκε από την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή σε ισόβια κάθειρξη, την οποία εκτίει μέχρι σήμερα, με διακοπή από 28 Σεπτεμβρίου 1990, αφότου επικαλέστηκε προβλήματα υγείας. Η διακοπή αυτή ανανεώνεται κάθε 5 μήνες μετά από απόφαση, τον Απρίλιο του 1993, του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>
