Ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, πλήρες όνομα Ρούντολφ Χαμέτοβιτς Νουρέγιεφ (Рудольф Хаметович Нуриев στα ρωσικά, Rudolf Xämät [Möxämmät] ulı Nuriev στα ταταρικά) ήταν ταταρικής καταγωγής Ρώσος χορευτής, εκ των κορυφαίων του 20ου αιώνα στο κλασικό μπαλέτο και χορογράφος (Ιρκούτσκ 17 Μαρτίου 1938 - Παρίσι 6 Ιανουαρίου 1993).
Τα νεανικά χρόνια
Ο Νουρέγιεφ γεννήθηκε σ' ένα βαγόνι της Υπερσηβηρικής αμαξοστοιχίας κοντά στην πόλη Ιρκούτσκ, κι ενώ η μητέρα του βρισκόταν καθ' οδόν προς το Βλαδιβοστόκ, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του στον Κόκκινο στρατό. Ήταν το τέταρτο και τελευταίο παιδί της μουσουλμανικής στο θρήσκευμα οικογένειάς του (είχε τρεις μεγαλύτερες αδελφές). Μεγάλωσε κοντά στην πόλη Ουφά, στη δημοκρατία του Μπασκορτοστάν.
Ξεκίνησε την καριέρα του από τα διάσημα μπαλέτα Κίροφ το 1958, αφού πρώτα σπούδασε στην Ακαδημία Βαγκάνοβα της Αγίας Πετρούπολης έχοντας γίνει δεκτός το 1955, σε ηλικία 17 ετών. Σύντομα αναδύθηκε η τεχνική, η αρμονία και το ταλέντο του, κάτι που συνέτινε ώστε να γίνει πρωταγωνιστής στους περισσότερους βασικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου.
Ο πατέρας του είχε αντίρρηση στο να γίνει χορευτής. Ο ίδιος περιέγραψε τη ζωή του στο φτωχικό σπίτι των νεανικών του χρόνων, όπου υπήρχε μόνο ένα δωμάτιο για μια εξαμελή οικογένεια: «Όποιος ήθελε να πάει στην τουαλέτα περπατούσε ως την άκρη του δρόμου και επειδή ποτέ δεν είχαμε χρήματα, τις πιο πολλές φορές πηγαίναμε ξυπόλητοι. Δεν είχα ούτε δικά μου ρούχα να φορέσω και για να βγω στο δρόμο ντυνόμουν με τα ρούχα των τριών αδελφών μου». [1]
Η αυτομόληση και η καριέρα
Το 1961 σε μία περιοδεία των μπαλέτων Κίροφ στο Παρίσι, αρνήθηκε να επιστρέψει στην πατρίδα του μετά από απαίτηση της υπηρεσίας πληροφοριών KGB της οποίας στο μεταξύ είχε γίνει στόχος, ζητώντας πολιτικό άσυλο στη Γαλλία. [2] Έκτοτε έγινε ανεπιθύμητος στη Σοβιετική Ένωση και του απαγορεύθηκε η είσοδος στη χώρα. Κάτι που άρθηκε 28 χρόνια αργότερα (1989), όταν με προσωπική παρέμβαση του τότε ηγέτη της χώρας Μιχαήλ Γκορμπατσώφ του επετράπη η είσοδος προκειμένου να παρεβρεθεί στην κηδεία της μητέρας του.
Στο Παρίσι αρχικά συνεργάστηκε με το Μεγάλο Μπαλέτο του Μαρκήσιου de Cuevas, σύντομα όμως (1962) πήγε στην Αγγλία όπου απέκτησε τη Βρετανική υπηκοότητα κι εκεί συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου, γνωρίζοντας την επιτυχία ως παρτενέρ τής κατά 19 χρόνια μεγαλύτερής του Βρετανίδας χορεύτριας Μαργκότ Φοντέιν. Παρ' ότι η εκεί συνεργασία του ξεπέρασε την εικοσαετία, ουδέποτε ενσωματώθηκε στο μπαλέτο, προτιμώντας τον ρόλο του προσκεκλημένου καλλιτέχνη, τίτλο που διατήρησε στις ανά τον κόσμο εμφανίσεις του.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, κι ενώ παρέμεινε στο χορό ακόμη και όταν πέρασε τα 50 χρόνια του, συνεργάστηκε ακόμη με τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας, το Μπαλέτο της Σκάλας του Μιλάνου, το Μπαλέτο του Βερολίνου κλπ. ενώ διετέλεσε διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού από το 1983 έως το 1989. Έχει ανεβάσει περισσότερα από 25 έργα μπαλέτου, σημαντικότερα εκ των οποίων υπήρξαν:
* Ζιζέλ
* Δον Κιχώτης
* Αντιγόνη
* Μαργαρίτα
* Η λίμνη των κύκνων
* Ο καρυοθραύστης
* Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Στη δεκαετία του '70 ασχολήθηκε με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας μεταξύ άλλων στην κινηματογραφική εκδοχή του "Δον Κιχώτη", ενώ αργότερα ερμήνευσε τον Ροδόλφο Βαλεντίνο στην ομότιτλη ταινία. Το 1982 απέκτησε και την Αυστριακή υπηκοότητα, αν και ζούσε κατά βάση στο Παρίσι. [3]
Ο Νουρέγιεφ στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα ο Νουρέγιεφ βρέθηκε για παραστάσεις στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού μαζί με την παρτενέρ του Μαργκότ Φοντέιν στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών το 1962. Έκτοτε επισκέφθηκε αρκετές φορές την Ελλάδα, όχι όμως για παραστάσεις, αλλά λόγω της στενής φιλίας που τον συνέδεε με τον Αριστοτέλη Ωνάση και τη Μαρία Κάλλας αρχικά και τον Σταύρο Νιάρχο στη συνέχεια. [4]
Προσωπική ζωή
Ο Νουρέγιεφ ήταν ομοφυλόφιλος και ουδέποτε έκρυψε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Η ζωή του πέρα από τη λάμψη συνοδεύτηκε και με ιστορίες γεμάτες έρωτα, σεξ και σκάνδαλα. Συνδέθηκε ερωτικά με τον Δανό χορευτή Έρικ Μπρουν,[5] ο οποίος υπήρξε ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του. Ανάμεσα στις συναναστροφές του, υπήρξαν πολλά ονόματα του ευρύτερου καλλιτεχνικού χώρου, αλλά και του διεθνούς "τζετ σετ". Το 1961, δεν δίστασε να φωτογραφηθεί γυμνός στο Παρίσι. [6] Προσβλήθηκε από τον ιό του HIV και πέθανε από AIDS στις 6 Ιανουαρίου 1993, σε ηλικία 55 ετών. Το μνήμα του βρίσκεται στο ρωσικό κοιμητήριο του Παρισιού.
Η λίμνη των κύκνων, Ρούντολφ Νουρέγιεφ, Μαργκότ Φοντέιν
Παραπομπές
Εξωτερικές συνδέσεις
Επίσημη ιστοσελίδα του Ιδρύματος Νουρέγιεφ
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>
