Ο πάπας Λούκιος Α΄ προκαθημένος της εκκλησίας της Ρώμης (25 Ιουνίου 253 – 5 Μαρτίου 254) εκ γενετής Ρωμαίος σύμφωνα με το LP[1], εξορίστηκε από τον αυτοκράτορα Γάλλο, σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του. Δεν είναι γνωστός ό τόπος εξορίας του, αλλά φαίνεται πως σύντομα επέστρεψε μαζί με άλλους εξορισμένους χριστιανούς, καθώς ο νέος αυτοκράτορας Βαλεριανός (Ουαλεριανός) διέκειτο καταρχήν ευνοϊκά προς τη χριστιανική θρησκεία, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ευσέβιου Καισαρείας[2].

Κυπριανός και πολιτική της μετάνοιας

Επιστρέφοντας στη Ρώμη έλαβε ενθουσιώδη επιστολή από τον επίσκοπο Κυπριανό Καρχηδόνος, που τον συνέχαιρε για την ενσυνείδητη οδύνη χάριν της πίστης του, υποθέτοντας ότι ο Κύριος τον κάλεσε, έτσι ώστε να υποστεί το πραγματικό μαρτύριο ανάμεσα στο ποίμνιό του[3]. Για τις υπόλοιπες δρατηριότητες και έργα του Λούκιου δε γνωρίζουμε τίποτα άλλο, εκτός όσα μας παραδίδει μία απο τις επιστολές του Κυπριανού προς τον πάπα Στέφανο[4], στην οποία διακρίνεται ότι ακολουθούσε την ήπια πολιτική του προκατόχου του Κορνήλιου[5].

Το τέλος

Παρά το γεγονός ότι αναφέρεται πως αποκεφαλίσθηκε [...]capite truncatus est[...] στo LP, στην πραγματικότητα δεν υπέστη μαρτύριο, καθώς ο διωγμός του Βαλεριανού, στον οποίο υποτίθεται ότι μαρτύρησε, ξεκίνησε μετά το θάνατό του[6]. Επιπρόσθετη μαρτυρία για αυτό είναι η αναφορά του Λιβεριανού Καταλόγου, η οποία δεν τον παραδίδει ως μάρτυρα[7]. Τάφηκε στην παπική κρύπτη του Κάλλιστου ([...] sepultus est in cymiterio Calisti [...]), στην Αππία οδό και η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Μαρτίου.

Σημειώσεις παραπομπές

1. ↑ [...] 1 Lucius, natione Romanus, ex patre Purfurio, sedit ann. III m. III d. III. Martyrio coronatur. Fuit autem temporibus Galli et Volusiani (252) usque ad Valeriano III et Gallicano (255). 2 Hic in exilio fuit ; postea nutu Dei incolumis ad ecclesiam reuersus est. 3 Hic praecepit ut duo presbiteri et tres diaconi in omni loco episcopum non desererent, propter testimonium ecclesiasticum. Qui etiam a Valeriano capite truncatus est III non. Mart. 4 Hic potestatem dedit omni ecclesiae Stephano archidiacono suo, dum ad passionem pergeret. 5 Hic fecit ordinationes II per mens. Decemb., presbiteros IIII, diaconos IIII; episcopos per diuersa loca numero VII. Qui etiam sepultus est in cymiterio Calisti, uia Appia, VIII kal. Sept. Et cessauit episcopatus dies XXXV.[...]
2. ↑ Ευσέβιου Καισαρείας Εκκλησιαστική Ιστορία Ζ΄, Ι Περὶ Οὐαλεριανοῦ καὶ τοῦ κατ᾿ αὐτὸν διωγμοῦ. [...] ἐν ἀρχῇ καὶ προσφιλέστατα φανερὸς ἦν αὐτοὺς ἀποδεχόμενος, καὶ πᾶς τε ὁ οἶκος αὐτοῦ θεοσεβῶν πεπλήρωτο καὶ ἦν ἐκκλησία θεοῦ [...].
3. ↑ ep. lxi, εκδ. Hartel, II, 695 sqq, όπως παραδίδεται στο Kirsch, J.P. (1910). Pope St. Lucius I. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Retrieved November 3, 2008 from New Advent: http://www.newadvent.org/cathen/09411a.htm
4. ↑ ep. lxviii, 5, εκδ. Hartel, II, 748, όπως παραδίδεται στο Kirsch, J.P. (1910). Pope St. Lucius I. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Retrieved November 3, 2008 from New Advent: http://www.newadvent.org/cathen/09411a.htm
5. ↑ "Lucius I, St" The Oxford Dictionary of Popes. J. N. D. Kelly. with new material by Michael Walsh. Oxford University Press, 2006. Oxford Reference Online. Oxford University Press
6. ↑ «St. Lucius I» στο Catholic Online ανάκτ. 031108
7. ↑ Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Λιβεριανού Καταλόγου: Lucius ann. II m. VIII d. X. fuit temporibus Galli et Volusiani usque Valeriano III et Gallieno II. hic exul fuit et postea nutu dei incolumis ad ecclesiam reversus est ... III non. Mar. cons. ss.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>