Ο «Οθέλος» ή «Οθέλλος» (ιταλ. Otello) είναι όπερα τεσσάρων πράξεων που συνέθεσε ο Τζουζέπε Βέρντι σε λιμπρέτο του Αρίγκο Μπόιτο. Ήταν η προτελευταία όπερα του Βέρντι και από πολλούς θεωρείται ότι είναι η καλύτερη. Έκανε πρεμιέρα στη Σκάλα του Μιλάνου στις 5 Φεβρουαρίου 1887. Αυτή η τραγική όπερα αποτελεί διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.

Πλοκή

Πράξη 1η

Μια δυνατή θύελλα μαίνεται καθώς ένα πλοίο πλησιάζει την ακτή του νησιού της Κύπρου. Στην ακρογιαλιά ο λαός προσεύχεται για την καλή προσάραξη του πλοίου, επειδή αυτό μεταφέρει το νικητή στρατηγό τους, Οθέλο, που μόλις είχε κατατροπώσει στη μάχη τους Τούρκους.

Ο Οθέλος βγήκε στη στεριά ασφαλής, μέσα στις ζητωκραυγές του λαού και πηγαίνει στο κάστρο, όπου τον υποδέχεται η ωραία σύζυγός του, Δεισδαιμόνα. Η Δεισδαιμόνα αγαπά πολύ τον Οθέλο, μολονότι είναι Μαροκινός. Όμως, έξω από το κάστρο, δύο άνθρωποι ανάμεσα στο πλήθος, δεν είναι ευτυχισμένοι από την επιστροφή του Οθέλου. Ο ένας, ο Ροδρίγος, ήθελε να καταστραφεί ο Οθέλος για να πάρει τη Δεισδαιμόνα. Ο άλλος είναι ο φαύλος Ιάγος, που μισεί τον Οθέλο, επειδή τον υποβίβασε και αφαίρεσε την ισχύ του. Βλέποντας πως ο Οθέλος δεν σκοτώθηκε, ο Ροδρίγος έχει αηδιάσει τόσο πολύ, ώστε θέλει ν' αυτοκτονήσει. Ο πολυμήχανος όμως Ιάγος προσπαθεί να πείσει τον Ροδρίγο να κάνει κουράγιο και υπόσχεται να καταστρέψει ο ίδιος τον Οθέλο.

Το διαβολικό μυαλό του Ιάγου αρχίζει να δουλεύει. Βάζει τον Κάσσιο, τον ευνοούμενο υπασπιστή του Οθέλου, να πιεί τόσο πολύ ώστε, σε μια φιλονικία, ο Κάσσιος τραβά το σπαθί του και τραυματίζει τον Μοντάνο, τον πρώην κυβερνήτη της Κύπρου. Φτάνοντας σ' αυτή τη σκηνή ο Οθέλος απολύει με θυμό τον Κάσσιο.

Πράξη 2η

Αργότερα, ο Κάσσιος μετανοεί για την ασυλλόγιστη πράξη του. Γνωρίζοντας ότι η Δεισδαιμόνα είναι μεγαλόψυχη, πηγαίνει και την παρακαλεί να επηρεάσει τον Οθέλο για να του ξαναδώσει το αξίωμά του. Η Δεισδαιμόνα συμφωνεί πρόθυμα. Ο Ιάγος καλεί τον Οθέλο στην είσοδο του κήπου, έτσι ώστε να δει τον Κάσσιο και τη Δεισδαιμόνα που συζητούν. Ο Ιάγος ρίχνει δηλητήριο στ' αυτιά του Οθέλλου, λέγοντάς του ότι άκουσε τον Κάσσιο να παραμιλά στον ύπνο του για μια μυστική αγάπη προς τη Δεισδαιμόνα.

Πράξη 3η

Για καλή τύχη του Ιάγου, η τίμια Δεισδαιμόνα έρχεται στον Οθέλο και αρχίζει να συνηγορεί για την αποκατάσταση του Κάσσιου. Ο Οθέλος, πιστεύοντας πλέον στην ιστορία του Ιάγου, ιδρώνει από τη μανία του. Η Δεισδαιμόνα παίρνει το μαντήλι της να σκουπίσει το μέτωπο του συζύγου της. Ο Οθέλος πετάει στο χώμα το μαντήλι και η Δεισδαιμόνα επιστρέφει στο κάστρο με μελαγχολία. Εν τω μεταξύ, η Αιμιλία, η υπηρέτρια της Δεισδαιμόνας και γυναίκα του Ιάγου, παιρνει το μαντήλι για να το επιστρέψει στην κυρία της. Αλλά ο Ιάγος της το παίρνει.

Ο Ιάγος ρίχνει το μαντήλι στο δωμάτιο του Κάσσιου, ώστε να έχει απόδειξη ότι η Δεισδαιμόνα έδωσε το μαντήλι της στον Κάσσιο, σαν δείγμα της αγάπης της. Ο Οθέλος έχει εξοργιστεί επειδή αγαπά τη Δεισδαιμόνα και δεν πιστεύει ότι μπορεί να είναι τόσο άπιστη ώστε να δώσει σε άλλον το ανεκτίμητο μαντήλι.

Ο Ιάγος προτρέπει τον Οθέλο να κρυφτεί πίσω από μια κολώνα στην αυλή. Σε λίγο φέρνει τον ανύποπτο Κάσσιο μέσα στην αυλή και τον παρακινεί να πει πράγματα που αυτός θέλει να πει και να βγάλει το μαντήλι. Όταν ο Κάσσιος φεύγει, ο Οθέλος πάει στον Ιάγο και του ζητάει δηλητήριο για να σκοτώσει τη Δεισδαιμόνα. Αλλά ο άκαρδος Ιάγος τον συμβουλεύει να την στραγγαλίσει.

Εν τω μεταξύ, μια επίσημη αποστολή φτάνει από τη Βενετία για να τιμήσει τον Οθέλο και όλοι εκπλήσσονται επειδή σ' αυτή την επίσημη τελετή ο Οθέλος βρίζει και πετάει κάτω τη γυναίκα του.

Πράξη 4η

Την ίδια νύχτα, ο Οθέλος μπαίνει στο υπνοδωμάτιο, προστάζει τη Δεισδαιμόνα να προσευχηθεί και μετά τη στραγγαλίζει. Ακούγοντας τις κραυγές της, οι άνθρωποι της αυλής όρμησαν στο δωμάτιο. Η Αιμιλία αφηγείται το άθλιο τέχνασμα του Ιάγου με το μαντήλι και ο Κάσσιος αρνείται ότι η Δεισδαιμόνα τον αγάπησε ποτέ. Ο Ιάγος φεύγει, μεγαλώνοντας την ενοχή του. Ο Οθέλος, αντιλαμβανόμενος το τραγικό του σφάλμα, αυτοκτονεί με ένα μαχαίρι.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License