HIStory: Past, Present and Future, Book I (άλμπουμ)
|
Το HIStory: Past, Present and Future, Book I (συχνά συναντάται απλά ως HIStory) είναι το 9ο στούντιο άλμπουμ του Αμερικανού καλλιτέχνη Μάικλ Τζάκσον, το οποίο κυκλοφόρησε στις 16 Ιουνίου 1995, από την Epic Records. Η πλειοψηφία των κομματιών του άλμπουμ γράφτηκε από τον Μάικλ Τζάκσον, ο οποίος ήταν και παραγωγός. Το HIStory ήταν το πρώτο άλμπουμ του Τζάκσον μετά τις κατηγορίες για παιδική σεξουαλική κακοποιήση, τον Αύγουστο του 1993. Οι ηχογραφήσεις του άλμπουμ διήρκεσαν από τα τέλη του 1994 έως τις αρχές του 1995, και πολλά από τα 15 κομμάτια του άλμπουμ έχουν ως θέμα τις κατηγορίες για κακομεταχείριση του Τζάκσον στα μέσα ενημέρωσης, ειδικά στις εφημερίδες. Τα θέματα των τραγουδιών συμπεριλαμβάνουν θέματα όπως περιβαλλοντική συνείδηση, απομόνωση, απληστία και αδικία. Το HIStory είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα άλμπουμ του Τζάκσον. Ο Τζάκσον κατηγορήθηκε ότι χρησιμοποίησε αντισημιτικούς στίχους στο They Don't Care About Us. Ο Τζάκσον δήλωσε πως δε σημαίνουν κάτι επιθετικό και πολλές φορές αρνήθηκε τον αντισημιτισμό. Όλο αυτό έληξε με τον Τζάκσον να αλλάζει τους στίχους. Ο Ρ. Κέλλι κατηγορήθηκε για λογοκλοπή για τους στίχους του You Are Not Alone. Το 2007, ένας δικαστής αποφάσισε ότι το τραγούδι ήταν προϊόν λογοκλοπής και απαγορεύθηκε η μετάδοση του στα ράδιο του Βελγίου. Από το άλμπουμ κυκλοφόρησαν 6 singles - το Scream, το You Are Not Alone, το Earth Song, το This Time Around, το They Don't Care About Us και το Stranger in Moscow. Το This Time Around κυκλοφόρησε μόνο ως radio single, και το Earth Song, το They Don't Care About Us και το Stranger in Moscow δεν είχαν μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ, αλλά είχαν παγκόσμια επιτυχία - και τα 3 τραγούδια έφθασαν έως το top ten σε πολλές χώρες. Ως μέρος της πρόωθησης των τραγουδιών, κυκλοφόρησαν μουσικά βίντεο, τα οποία επηρέασαν πολλούς καλλιτέχνες. Ο πρώτος δίσκος (HIStory Begins) είναι δίσκος με προηγούμενα hits του Τζάκσον, ενώ στον δεύτερο δίσκο (HIStory Continues) υπήρχε νέο υλικό. Το άλμπουμ έλαβε γενικά καλά σχόλια από τους κριτικούς. Επίσης ήταν εμπορικά επιτυχημένο, καθώς έλαβε τη 1η θέση σε πολλές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ είχε θέση στα top ten στην Ισπανία και το Μεξικό. Το HIStory είναι το καλύτερο σε πωλήσεις multiple disc άλμπουμ από ένα solo καλλιτέχνη, καθώς πώλησε 20 εκατομμύρια αντίγραφα. Το άλμπουμ ήταν υποψήφιο για 5 Grammy Awards. Κέρδισε το Γκράμι για Best Music Video — Short Form για το Scream. Το greatest hits disc του άλμπουμ επανεκδόθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2001, με τίτλο Greatest Hits: HIStory, Volume I και, μέχρι τις αρχές του 2010, πώλησε 4 εκατομμύρια αντίγραφα παγκοσμίως. Προϊστορία και παραγωγή Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Τζάκσον και ο τύπος είχαν δύσκολη σχέση. Το 1986, ο τύπος κυκλοφόρησε μια ιστορία, σύμφωνα με την οποία ο Τζάκσον κοιμόταν σε υπερβαρικό θάλαμο οξυγόνου, κάτι που ο ίδιος αποκάλεσε ψέμα.[2] Αναφέρθηκε ότι ο Τζάκσον πρότεινε να αγοράσει τα οστά του Τζόσεφ Μέρρικ (γνωστός ως άνδρας-ελέφαντας). Ο Τζάκσον δήλωσε ότι η ιστορία είναι «απόλυτο ψέμα».[2][3] Αυτές οι ιστορίες του έδωσαν το υποτιμικό παρατσούκλι «Wacko Jacko», το οποίο περιφρονούσε τον Τζάκσον. Σταμάτησε να διαρρέει ψευδείς πληροφορίες στον τύπο, και έτσι τα μέσα ενημέρωσης άρχισαν να επινοούν δικές τους ιστορίες.[4] Το 1989, ο Τζάκσον κυκλοφόρησε το τραγούδι και το μουσικό βίντεο Leave Me Alone, ένα τραγούδι για τη μετατροπή του σε θύμα στα χέρια του τύπου.[5] Το βίντεο έδειξε τον Τζάκσον να σπρώχνει τη διασκέδαση όχι μόνο στον τύπο αλλά και στη κατάσταση που βρισκόταν.[6] Το 1993, οι σχέσεις μεταξύ του Τζάκσον και του τύπου έφτασαν στο χειρότερο σημείο τους τελείως όταν κατηγορήθηκε για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Παρόλο που δεν κατηγορήθηκε για κάποιο έγκλημα, ο Τζάκσον υποβλήθηκε σε εξονυχιστικό έλεγχο από τον τύπο, κατά τη διάρκεια της δικαστικής έρευνας. Τα παράπονα για την κάλυψη και τα μέσα συμπεριλαμβάνουν: χρήση πηχιαίων τίτλων για να επηρεαστούν οι θεατές και οι αναγνώστες με θέμα άσχετο προς τον τίτλο[7] - αποδοχή των ιστοριών για υποτιθέμενη εγκληματική δραστηριότητα του Τζάκσον με αντάλλαγμα τα χρήματα[8] - αποδοχή εμπιστευτικού υλικού που διέρρευσε από την αστυνομική έρευνα με αντάλλαγμα τα χρήματα[9] - σκόπιμη χρήση φωτογραφιών όπου ο Τζάκσον εμφανίζεται στο χειρότερο σημείο[10] - έλλειψη αντικειμενικότητας[10] - και χρήση κεφαλίδων που υποστηρίζουν την ενοχή του Τζάκσον.[10] Το 1994, ο Τζάκσον δήλωσε για τη κάλυψη των μέσων, «Θα πω ότι είμαι θυμωμένος για τη κάλυψη του υλικού από τα μέσα. Με κάθε ευκαιρία, τα μέσα έχουν διαχωρίσει και επηρεάσει αυτούς τους ισχυρισμούς για να φθάσουν σε δικά τους συμπεράσματα».[11] Ο Τζάκσον άρχισε να παίρνει αναλγητικά, Valium, Xanax και Avitan για να αντιμετωπίσει το άγχος.[12] Όταν οι ισχυρισμοί έγιναν νέο, λίγους μήνες αργότερα, ο Τζάκσον σταμάτησε να τρώει.[13] Λίγο αργότερα, η υγεία του Τζάκσον είχε επιδεινωθεί και ο Τζάκσον αναγκάστηκε να ακυρώσει μερικές συναυλίες και άρχισε την αποκατάσταση του.[14][15] Ο Τζάκσον ζήτησε όλο τον 4ο όρο μιας κλινικής και έλαβε Valium IV για να απεξαρτηθεί από τα αναλγητικά.[14][15] Όταν ο Τζάκσον έφυγε από τις ΗΠΑ για αποκατάσταση, τα μέσα έδειξαν στον Τζάκσον λίγη συμπάθεια. Το 1993, η Daily Mirror, διοργάνωσε τον διαγωνισμό «Spot the Jacko», προσφέροντας στους αναγνώστες ταξίδι στο Disney World, αν μπορούσαν να γράψουν ακριβώς που θα εμφανιζόταν μετά ο Τζάκσον.[14] Τον ίδιο χρόνο, η Daily Express, κυκλοφόρησε άρθρο με τον τίτλο «Drug Treatment Star Faces Life on the Run», ενώ ο τίτλος ενός άρθου του News of the World κατηγορούσε τον Τζάκσον ότι ήταν φυγόδικος -οι εφημερίδες επίσης εσφαλμένα ισχυρίστηκαν ότι ο Τζάκσον ταξίδεψε στην Ευρώπη για να κάνει πλαστική εγχείρηση, με αποτέλεσμα να γίνει αγνώριστος κατά την επιστροφή του.[14] Στις αρχές Νοεμβρίου του 1993, ο Τζέραλντο Ριβέρα σύστησε μια παρωδία δίκης, με μια επιτροπή αποτελούμενη από τα μέλη του ακροατηρίου, αν και ο Τζάκσον δεν κατηγορήθηκε για κανένα έγκλημα.[16] Το HIStory: Past, Present and Future, Book I ηχογραφήθηκε από τον Σεπτέμβριο του 1994 έως τον Μάρτιο του 1995.[17] Ο Τζάκσον έγραψε τα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ, καθώς ήταν και συμπαραγωγός. Εκτός από τον Τζάκσον, τραγούδια συνέθεσαν ο Ντάλλας Όστιν, ο The Notorious B.I.G., ο Μπρούς Σβήντεν, ο Ρ. Κέλλι και ο Ρέν Μούρ, ενώ άλλοι παραγωγοί ήταν ο Ντέιβιντ Φόστερ και ο Μπίλ Μπόττρελ.[17] Το HIStory ήταν το πρώτο στούντιο άλμπουμ μετά το Dangerous, το οποίο κυκλοφόρησε το 1991, και το πρώτο μετά τις κατηγορίες για παιδική σεξουαλική κακοποίηση το 1993.[1] Το HIStory κυκλοφόρησε ως two-disc άλμπουμ - ο πρώτος δίσκος (HIStory Begins) περιέχει υλικό, το οποίο είχε ήδη κυκλοφορήσει, και ο δεύτερος δίσκος (HIStory Continues) περιλαμβάνει νέο υλικό. Ο πρώτος δίσκος του HIStory είχε 15 τραγούδια από τα προηγούμενα 4 στούντιο άλμπουμ του Τζάκσον, Off the Wall (1979), Thriller (1982), Bad (1987) και Dangerous (1991). Το άλμπουμ ήταν διαθέσιμο σε χρυσό CD, διπλή κασέττα, και σε triple vinyl. Μουσικά, το HIStory συμπεριλαμβάνει ποπ, R&B, ροκ, χορευτική μουσική,urban, new jack swing, funk, και χιπ χοπ.[1] Το HIStory κυκλοφόρησε στις 16 Ιουνίου 1995, από τη Sony Music's Epic Records. Στις 13 Νοεμβρίου 2011, κυκλοφόρησε το Greatest Hits: HIStory, Volume I. Το greatest hits album έχει πωλήσει περίπου 4 εκατομμύρια αντίγραφα παγκοσμίως έως τις αρχές τους 2010.[18] Συγγραφή
Tabloid Junkie. Οι στίχοι του τραγουδιού μιλούν για τις προκαταλήψεις των ΜΜΕ, με στόχο να κάνουν τους ακροατές να μην πιστεύουν τίποτα από ότι διαβάζουν στον τύπο και στα tabloids.
Το HIStory, όπως και τα προηγούμενα άλμπουμ του Τζάκσον, Thriller και Bad, περιέχει στίχους σχετιζόμενους με τη παράνοια. Η πλειοψηφία των κομματιών γράφθηκε από τον Τζάκσον. Αρκετά από τα 15 τραγούδια του άλμπουμ αφορούν τη δίκη για παιδική σεξουαλική κακοποίηση κατά του Τζάκσον το 1993[19] και τη κακομεταχείρηση του Τζάκσον από τον τύπο, κυρίως από τα tabloids.[20] Το HIStory περιγράφθηκε ως το πιο «προσωπικό άλμπουμ» του Τζάκσον.[21] Δύο από τα νέα κομμάτια του άλμπουμ ήταν καλύψεις.[19] Τα μουσικά είδη του άλμπουμ ήταν R&B, ποπ, hard rock και μπαλλάντες.[19][21][22] Οι στίχοι αναφέρονται στην απομόνωση, στην απληστία, στις περιβαλλοντικές ανησυχίες και στην αδικία. Το Scream είναι ντούετο με την νεώτερη του αδερφή, Τζάνετ Τζάκσον - οι σύγχρονοι κριτικοί δηλώνουν ότι είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τις φωνές τους.[19] Σημειώθηκε ότι το ρεφραίν του τραγουδιού Stop pressurin' me! είναι «επιτακτικό» και ότι ο Τζάκσον «έχει φτύσει τους στίχους με το δράμα και τον σκοπό».[19] Το Scream μιλά για την αδικία.[21] Οι στίχοι της R&B μπαλλάντας You Are Not Alone, γραμμένοι από τον Ρ. Κέλλι, αφορούν την απομόνωση.[21] Δύο στιχουργοί από το Βέλγιο, τα αδέρφια Έντι και Νταννί Βαν Πάσσελ, ισχυρίστηκαν ότι έγραψαν τη μελωνδία το 1993 - τον Σεπτέμβριο του 2007, ένας δικαστής από το Βέλγιο αποφάσισε ότι το τραγούδι ήταν λογοκλοπημένο από τα αδέρφια Βαν Πάσσελ, και ακυρώθηκε η κυκλοφορία του στα ράδιο του Βελγίου.[23][24] Το D.S είναι τραγούδι της hard rock, του οποίου οι στίχοι , σύμφωνα με τους κριτικούς, φαίνονται ως επίθεση κατά του εισαγγελέα Τόμας Σνέντον, ο οποίος συμμετείχε στη δίκη του Τζάκσον.[19][22] Πολλοί κριτικοί αξιλόγησαν το τραγούδι σε συνδυασμό με τον Σνένντον, το Fox News Channel και το CNN, σημειώνοντας ότι ο «κρύος άνδρας» στο τραγούδι είναι ο Σνέντον - η χορωδία τραγουδά το όνομα «Ντόμ Σ. Σλέντον» θυμίζει το «Τόμας Σνέντον».[25][26] Το Money ερμηνεύθηκε ότι είχε διευθυντή τον Έβαν Τσάντλερ, ο οποίος είναι ο πατέρας του παιδιού που κατηγόρησε τον Τζάκσον για παιδική σεξουαλική κακοποίηση.[19] Οι στίχοι του Childhood αφορούν τη παιδική ηλικία του Τζάκσον.[27] Όπως και το Scream, οι στίχοι του They Don't Care About Us αφορούν την αδικία, καθώς και τον ρατσισμό. Στο This Time Around, ο Τζάκσον δηλώνει ότι «κατηγορήθηκε ψευδώς».[19] Στο τραγούδι συμμετείχε και ο The Notorious B.I.G. (γνωστός ως Biggie Smalls) 2 χρόνια πριν τον θάνατο του, το 1997. Ο Τζάκσον συνεργάστηκε με τον Biggie και πάλι μετα θάνατον το 2001, στο άλμπουμ Invincible, στο τραγούδι Unbreakable - αυτός ήταν ο πρώτος ράπερ που εμφανίζεται σε πολλά LP του Τζάκσον.[28] Το Earth Song περιγράφθηκε ως «αργό blues-μελοδραματικό»,[21] και αφορούσε τις περιβαλλοντικές ανησυχίες. Στο HIStory, ο Τζάκσον εκτέλεσε το Smile του Τσάρλι Τσάπλιν και το Come Together των The Beatles.[21] Το Stranger in Moscow είναι ποπ μπαλλάντα συνοδευμένη με ήχο βροχής.[19] Ο Τζάκσον περιέγραψε τους στίχους ως «άμεση και ξαφνική πτώση από την επιείκεια».[21] Το Tabloid Junkie είναι κομμάτι της hard funk[29], του οποίου οι στίχοι έχουν ως στόχο να πείσουν τους αναγνώστες να μην πιστεύουν αυτά που λένε τα μέσα ενημέρωσης και τα tabloids.[21][22] Το τραγούδι HIStory περιλαμβάνει πολλά δείγματα, όπως την ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ στο I Have a Dream.[30] Το HIStory δεν κυκλοφόρησε ως single από το άλμπουμ HIStory, αλλά από το Blood on the Dance Floor: HIStory in the Mix το 1997. Ως εισαγωγή για το Little Susie, ο Μάικλ χρησιμοποιήσε τη δική του παραλλαγή του Pie Jesu από το ρεκβαίμ του Μαουρίς Ντουρουφλέ. Φημολογείται ότι ο Τζάκσον εμπνεύστηκε από τη δολοφονία ενός κοριτσιού ονοματί Σούσι το 1978, αλλά παραμένει φήμη. Η έμπνευση πίσω από το τραγούδι φαίνεται να ήρθε από τον Γκόττφριεντ Χέλνβεϊν. Ο Μάικλ θαύμαζε και αγόραζε πολλούς από τους πίνακες του. Ένα από αυτό, το Beautiful Victim, έμπνευσε το τραγούδι. Ο Χέλνβεϊν θεωρείται αρκετά προκλητικός καθώς οι πίνακες τους για τη κατάσταση του ανθρώπου συμπεριλαμβάνουν πίνακες που απεικονίζουν τραυματισμένα παιδιά. Ο Μάικλ, ο οποίος ήταν ευαίσθητος όσο αφορά τη παιδική κακοποίηση, τα παραμελημένα και άπορα παιδιά, έμεινε συγκενημένος από το έργο του Χέλνβεϊν. Ο Χέλνβεϊν αργότερα ζωγράφισε ένα πορτραίτο του Μάικλ.[31] Εκεί εμφανίζεται μια ομοιότητα μεταξύ του Beautiful Victim και των έργων τέχνης που συμπεριλαμβάνονται σε κομμάτια στο HIStory.[31] Συζητήσεις και επιρροή στον λαϊκό πολιτισμό Διαφορά σχετικά με τους στίχους They Don't Care About Us Η πιθανότητα ότι οι στίχοι του They Don't Care About Us περιέχουν αντισημιτισμό για πρώτη φορά αναφέρθηκε από τη The New York Times στις 15 Ιουνίου 1995, λίγες μέρες πριν τη κυκλοφορία του άλμπουμ. Η δημοσίευση επικεντρώθηκε στους στίχους Jew me, sue me, everybody do me/ Kick me, kike me, don't you black or white me και έγραψε ότι τους δυσφήμισε.[32] Ο Τζάκσον απάντησε στη δημοσίευση, λέγοντας: Όταν ρωτήθηκε σχετικά με τους στίχους, ο Τζάκσον αρνήθηκε ότι το They Don't Care About Us ήταν αντισημιτικό, δηλώνοντας «Δεν είμαι αντισημτικός επειδή δεν είμαι ρατσιστής... Δεν μπορούσα ποτέ να είμαι ρατσιστής. Αγαπώ όλες τις φυλές».[32] Εκείνη την ημέρα, ο Τζάκσον έλαβε υποστήριξη από τον μάνατζερ του, ο οποίος περιέγραψε τους στίχους ως «διαμάντινους», και ότι είναι κατά των αντιλήψεων.[32] Την επόμενη μέρα, ο Ράμπι Χίερ και ο Ράμπι Μάρβιν Χίερ, μέλη της εβραϊκής κοινότητας, δήλωσαν ότι η προσπάθεια του Τζάκσον να κάνει με το τραγούδι κριτική στις διακρίσεις απέτυχε. Εξέφρασαν τη γνώμη ότι οι στίχοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ακατάλληλοι για νεαρό ακροατήριο, επειδή δεν μπορούσαν να καταλάβουν το νόημα του τραγουδιού. Παραδέχθηκαν ότι ο Τζάκσον πρότεινε να γράψει μια εξήγηση στο booklet του άλμπουμ.[33] Στις 17 Ιουνίου, ο Τζάκσον απολογήθηκε ξανά δημοσίως σε όσους προσβλήθηκαν από τα λόγια του και υποσχέθηκε ότι μελλοντικά αντίγραφα του άλμπουμ θα περιέχουν μια απολογία, και συνέχισε λέγοντας, «Απλά θέλω να ξέρετε όλοι σας πόσο έντονα είμαι αποφασισμένης με την ανοχή, και απολογούμαι σε όποιον μπορεί να προκάλεσα πόνο».[34] Την επόμενη μέρα, ο Τζών Πάρελς της The New York Times δήλωσε, «Στο They Don't Care About Us, ο ίδιος διαψεύδει ολόκληρο τον κατάλογο των αδελφικών ύμνων με μια έκρηξη αντισημιτισμού: Jew me, sue me, everybody do me/ Kick me, kike me, don't you black or white me».[35] Στις 13 Ιουνίου, ο Τζάκσον αποφάσισε να επιστρέψει στο στούντιο και να μεταβάλλει τη παραβατική διατύπωση σχετικά με τα μελλοντικά αντίτυπα του άλμπουμ - το Jew me και Kike me αντικαταστήθηκαν με το do me και strike me.[36] Επανάλαβε την αποδοχή του ότι το τραγούδι ήταν προσβλητικό για ορισμένους.[36][37] Ο Σπάικ Λι, ο οποίος αργότερα θα διευθύνει το βίντεο για το They Don't Care About Us, δήλωσε ότι υπάρχει διπλό standard στη μουσική βιομηχανία, σχολιάζοντας ότι η χρήση της λέξης nigger (Αράπης ή νέγρος) στη μουσική, δεν προκαλεί συζητήσεις και αντιθέσεις.[38] Επιπλέον, ο Τζάκσον, ο οποίος είναι Αφροαμερικανός, χρησιμοποιήσε αυτή τη λέξη σε άλλο κομμάτι του άλμπουμ στο This Time Around, αλλά ο τύπος δεν έσωσε σημασία.[38] Μουσικά βίντεο Κύρια άρθρα: Video Greatest Hits – HIStory και HIStory on Film, Volume II Τα μουσικά βίντεο HIStory εμφανίζουν διαφορετικά θέματα και στοιχεία. Μερικά μουσικά βίντεο, όπως αυτού για το They Don't Care About Us, βοήθησαν να δωθεί προσοχή στη φτώχεια και είχε θετική επιρροή στα τοπία. Το μουσικό βίντεο του They Don't Care About Us είχε διευθυντή τον Σπάικ Λι, και ο Τζάκσον δήλωσε ότι διάλεξε τον Λι ως διευθυντή γιατί το τραγούδι είχε «μια άκρη, και ο Σπάικ Λι με πλησίασε. Είναι ευαισθητοποιημένο τραγούδι του κοινού και αυτό είναι το θέμα. Είναι τραγούδι διαμαρτυρίας...και νομίζω ήταν τέλειος για αυτό».[39] Ο Τζάκσον επίσης συνεργάστηκε με 200 μέλη του πολιτιστικού συγκροτήματος Olodum, οι οποίοι έπαιζαν μουσική στο βίντεο.[40] Το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης περικύκλωσε το μουσικό βίντεο, το οποίο το Olodum κυκλοφόρησε σε 140 χώρες. Τους έφερε παγκόσμια φήμη και αύξησε τη διασημότητα τους στη Βραζιλία.[41] Ο Λούσια Νάγκιμπ, του The New Brazilian Cinema, έγραψε για το βίντεο: Το 2009, το Billboard περιέγραψε τη περιοχή ως «μοντέλο κοινωνικής ανάπτυξης» και δήλωσε ότι η επιρροή του Τζάκσον ήταν εν μέρει υπέυθυνη για αυτή τη βελτίωση.[43] Για πρώτη φορά στη καριέρα του Τζάκσον, έκανε δεύτερο βίντεο για ένα single.[44] Αυτή η δεύτερη εκδοχή γυρίστηκε σε φυλακή με φυλακισμένους - το βίντεο δίχνει τον Τζάκσον με χειροπέδες και περιέχει σκηνές με επιθέσεις αστυνομικών σε Αφροαμερικανούς, το Κου Κλουξ Κλαν, τη γενοκτονία, την εκτέλεση και άλλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.[44] Το μουσικό βίντεο του Τζάκσον για το Earth Song έλαβε επαίνους για τη περιβαλλοντική του αναγνώριση. Το βίντεο έλαβε 1 Genesis Award για το Doris Day Music Award, το οποίο δίνεται κάθε χρόνο για την ευαισθησία για τα ζώα από το 1995.[45] Το 2008, ένας συντάκτης για το Nigeria Exchange σημείωσε, «Το Earth Song επέστησε τη προσοχή του κόσμου στην υποβάθμιση της γης εξαιτίας αρκετών ανθρωπίνων δραστηριοτήτων».[46] Άλλα δύο μουσικά βίντεο από το HIStory είχαν μεγάλη επιρροή. Το μουσικό βίντεο για το Stranger In Moscow είχε επηρεάσει τη διαφημιστική εκστρατεία για το International Cricket Council Champions Trophy 2004, το οποίο χαρακτηρίζει «μια σειρά από έξυπνα υπαίθρια διαφημιστικά και ένα αριστοκρατικό τηλεοπτικό σποτ».[47] Η τηλεοπτική βιομηχανία εμπνέυστκε από το βίντεο του Stranger In Moscow ήταν «η παρθενική βουτιά στο μαύρο για τη βροχή, με τα παιδιά να παίζουν κρίκετt».[47] Το Scream είχε δημιουργική επιρροή σε άλλα μουσικά βίντεο όπως αυτό που κυκλοφόρησε το TLC το 1999, για το No Scrubs.[48] Αυτή η επιρροή ήταν παρούσα και στο Shawty Get Loose (2008) από την Λιλ Μάμα και τον Κρίς Μπράουν.[49] Η Λιλ Μάμα, αντιδρώντας για τη σύγκριση μεταξύ των βίντεο, εξήγησε «Νιώθω τιμημένη, επειδή ήταν ένα από τους αρχικούς στόχους μου, και νιώθω ότι ήταν καλό», προσθέτωντας ότι η άμμιλα ήταν εσκεμμένη και ότι ο Μπράουν ήταν η μοναδική επιλογή για το άλμα στον ρόλο του Μάικλ Τζάκσον.[49] Προώθηση Κύριο άρθρο: HIStory World Tour Η Sony Music ξόδεψε 30 εκατομμύρια δολάρια για να προωθήσει το άλμπουμ.[50] Πριν τη κυκλοφορία του άλμπουμ, ο μουσικός τύπος με αγωνία περίμενε πόσο θα πωλήσει. Ένας αναλυτής για το SoundScan εξέφρασε τη γνώμη ότι ο τύπος ήταν έξω με την επαφή του κοινού όταν ήρθε στον Τζάκσον - το κοινό τον αγαπούσε, ο τύπος όχι.[51] Πίστευε ότι οι αρνητές στον τύπο θα μείνουν έκπληκτοι από την εκστρατεία του HIStory.[51] Το Smile, το This Time Around και το D.S. κυκλοφόρησαν ως προωθητικά singles τον 1995 και τον Δεκέμβριο του 1997. Παρά τη συνεχή μετάδοση στο ράδιο, το Smile και το D.S. δεν έλαβαν θέση στα παγκόσμια τσαρτ. Το This Time Around κυκλοφόρησε ως single μόνο σε ράδιο στις ΗΠΑ, τον Δεκέμβριο του 1995. Το τραγούδι έφθασε έως τη 23η θέση στο Billboard Hot R&B Singles και στη 18η θέση στο Billboard Hot Dance Music/Club Play.[52] Για να προωθήσει το άλμπουμ, ο Τζάκσον συμμετείχε σε μια εμπορικά επιτυχημένη περιοδεία, ονοματί HIStory World Tour. Το HIStory World Tour ήταν η τρίτη και η τελευταία περιοδία του Τζάκσον ως solo καλλιτέχνη. Το HIStory World Tour, ξεκινώντας στη Πράγα στις 7 Σεπτεμβρίου 1996, συγκέντωσε περισσότερους από 4.5 εκατομμύρια θαυμαστές από 58 πόλεις σε 35 χώρες σε όλο τον κόσμο. Ο μέσος όρος θέασης ήταν 54.878 θεατές σε 82 μέρες περιοδείας. Ο Τζάκσον δεν συμμετείχε σε συναυλίες στις ΗΠΑ, εκτός από δύο συναυλίες στη Χαβάη, τον Ιανουάριο 1997.[53] Οι VIP θέσεις κόστιζαν, σε μέσο όρο, 200 δολάρια το άτομα.[53] Κάθε συναυλία είχε, κατά μέσο όρο, διάρκεια 2 ωρών και 10 λεπτών.[53] Το HIStory World Tour έληξε στη Νότια Αφρική στις 15 Οκτωβρίου 1997.[54][55] Κυκλοφορία και κριτική Επαγγελματική βαθμολόγηση Το HIStory έλαβε γενικά θετικές απόψεις. Αναμφισβήτητα το πιο άγριο και συναισθηματικό άλμπουμ του Τζάκσον, απόκαλυψε ένα μουσικό φθαρμένο, σκισμένο, και πιθανώς παρανοϊκό από τη διασημότητα του, τώρα φέρεται να αντιδρά κατά των ατόμων που προσπαθούν να τον κατεβάσουν. Αυτή η αντίδραση είναι αυτό που μερικοί ανθρώποι ονομάζουν εμπόδιο για τη παραγωγή νέων μουσικών ειδών,[60] με τον Τζών Πάρελς της The New York Times, έγραψε ότι «Πέρασε καιρός από τότε που ο Μάικλ Τζάκσον ήταν απλός εκτελεστής. Είναι το κύριο μέλος της επιχείρησης του, η οποία είναι θυγατρική της Sony».[60] Μερικοί κριτικοί σχολίασαν την ασυνήθιστη μορφή του νέου στούντιο άλμπουν συνοδευμένου από τη συλλογή των greatest hits, με το περιοδικό Q να γράφει ότι «από τη πλευρά άποψης των νέων τραγουδιών, είναι σαν να μιλάς με τον πατέρα σου σε μια διαμάχη».[58] Ο Φρέντ Σούστερ, της Daily News of Los Angeles, περιέγραψε το This Time Around, το Money και το D.S. ως «θαυμάσια κομμάτια της βιολογικής funk και έχουν περισσότερη ζέστη και φωτιά από ότι οι πιο καυτές ακτίνες του ήλιου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού».[61] Ο Τζέιμς Χάντερ, του Rolling Stone, έδωσε 4 από τα 5 αστέρια και σημείωσε ότι «εκτυλλίσεται στην εξοργισμένη απάντηση του Τζάκσον σε όλα όσα είχε αντιμετωπίσει. Κάνει για ένα περίεργο, άχαρο δεύτερο κεφάλαιο σε ένα πρώτο που συμπεριλαμβάνει κομμάτια όπως το Billie Jean, το The Way You Make Me Feel, το Black or White και το Beat It».[21] Σε σχέση με το This Time Around, ο Χάντερ το περιέγραψε ως «dynamite jam» ότι είναι «ώριμο για remixes» και περιέγραψε το Scream και το Tabloid Junkie, ως «περιπετειώδες» και το Earth Song ως «ευγενή αισθήματα» που ακούγεται «κυρίως σαν έκθεμα».[21] Ο Τζίμ Φάρμπερ, της New York Daily News έδωσε στο άλμπουμ και θετική και αρνητική αξιολόγιση και δήλωσε ότι έδωσε θα έδινε στον πρώτο δίσκο 3 αστέρια αν ήταν μόνο αυτό που θα κυκλοφορούσε.[20] Ο Τζών Πάρελς, της The New York Times, πίστευε ότι οι στίχοι του Τζάκσον «νόμιζαν ότι είχαν τον έλεγχο του εαυτού μου».[60] Ο Κρίς Βίλλμαν, της Los Angeles Times, είπε για το This Time Around: «ένα σκληρό, rhythm-guitar-driven κομμάτι με συμπαραγωγό τον hit-maker Ντάλλας Όστιν το οποίο είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ».[62] Ο Στέφεν Τόμας Έρλεβαϊν του Allmusic έδωσε στο HIStory 3 από τα 5 αστέρια, αλλά δήλωσε ότι ήταν «μνημειώδες επίτευγμα» του Τζάκσον.[1] Ο Έρλεβαϊν δήλωσε ότι το HIStory Begins «περιέχει τα καλύτερα κομμάτια στην ιστορία της ποπ» αλλά αφήνει μερικά hits έξω, όπως το Say Say Say και το Dirty Diana — δηλώνοντας ότι «είναι γεμάτο με πρώτη ύλη για να είναι αρκετά μεθυστικό».[1] Ο Έρλεβαϊν σημειώνει ότι το HIStory Continues είναι «το πιο προσωπικό άλμπουμ του Τζάκσον» και ότι τα κομμάτια του δίσκου αναφέρουν τις καταγγελίες κακοποίησης «και δημιουργούν μια πυκνή ατμόσφαιρα παράνοιας».[1] Για τα κομμάτια You Are Not Alone και Scream δήλωσε ότι αποτελούν «καλοφτιαγμένα ποπ κομμάτια».[1] Ο Ντέβιντ Μπράουν, της Entertainment Weekly, έδωσε στο HIStory Begins A-, αλλά στο νέο υλικό του άλμπουμ έδωσε C-, με μέσο όρο B για ολόκληρο το άλμπουμ.[22] Ο Μπράουν δήλωσε ότι η μουσική «σπάνια σε μεταφέρει σε ένα υψηλότερο επίπεδο».[22] Το άλμπουμ ήταν υποψήφιο για 5 Grammy Award στη 38η και στη 39η τελετή, το 1996 και το 1997 αντίστοιχα, κερδίζοντας ένα βραβείο. Το You Are Not Alone ήταν υποψήφιο για Best Pop Vocal Performance – Male, το Scream ήταν υποψήφιο για Best Pop Collaboration with Vocals και κέρδισε το Best Music Video - Short Form - το Earth Song ήταν υποψήφιο για το ίδιο βραβείο τον επόμενο χρόνο. Το άλμπουμ προτάθηκε για Album of the Year. Στα 1995 MTV Video Music Awards, το Scream έλαβε 10 υποψηφιότητες, κερδίζοντας 3 βραβεία.[63] Το HIStory έφθασε έως τη πρώτη θέση στο Billboard 200 και Top R&B/Hip-Hop Albums καθώς πώλησε 391.000 αντίτυπα τη πρώτη εβδομάδα.[64][65] Το άλμπουμ έγινε 7 φορές πλατινένιο από την Εθνική Επιτροπή Ηχογράφησης Εμπορευμένων των ΗΠΑ στις 22 Οκτωβρίου 1999, καθώς πώλησε 3.5 εκατομμύρια αντίτυπα στις ΗΠΑ.[66] Επειδή το HIStory ήταν double disc άλμπουμ, τα CDs του ως εκ τούτου υπολογίζονται ξεχωριστά για σκοπούς πιστοποίησης, που σημαίνει ότι το άλμπουμ έχει γίνει πλατινένιο στις ΗΠΑ μετά από πώληση 500.000 αντίτυπων, και όχι 1 εκατομμύριου. Στην Ευρώπη, η IFPI πιστοποίησε το HIStory 6 φορές πλατινένιο, με πωλήσεις 6 εκατομμύριων αντίτυπων σε ολόκληρη την ήπειρο, με 1.5 εκατομμύρια στη Γερμανία και 1.2 εκατομμύρια στο Ηνωμένο Βασίλειο.[67] Έως το 2010, το HIStory είχε πωλήσει 20 εκατομμύρια αντίγραφα (40 εκατομμύρια ενότητες στο σύνολο) παγκοσμίως[68] και, σύμφωνα με το MSNBC, είναι το καλύτερο σε πωλήσεις multiple-disc άλμπουμ όλων των εποχών από ένα καλλιτέχνη.[69] Singles Από το HIStory κυκλοφόρησαν 5 singles. Το Scream/Childhood έγινε το πρώτο single που κυκλοφόρησε από το HIStory, τον Μάη του 1995. Το Scream εκτελέστηκε από τον Τζάκσον και την αδερφή του, Τζάνετ Τζάκσον. Το single είχε το καλύτερο ντεμπούτο στη 5η θέση - έως εκεί έφθασε - στο Billboard Hot 100.[70] The song received a Grammy nomination for "Best Pop Collaboration With Vocals".[70][71] Το μουσικό βίντεο για το Scream είναι ένα από τα πιο θρυλικά κομμάτια και βίντεο του Τζάκσον και έλαβε πολλά βραβεία. Με προϋπολογισμό 9 εκατομμυρίων δολαρίων είναι το πιο ακριβό βίντεο στην ιστορία έως το 2010.[72] Το You Are Not Alone ήταν το δεύτερο single που κυκλοφόρησε από το HIStory. Έχωντας κάνει το ντεμπούτο του στη 1η θέση στο Billboard Hot 100, στις 2 Σεπτεμβρίου 1995,[73] θα γίνει το πρώτο τραγούδι στην ιστορία που έκανε το ντεμπούτο του στη 1η θέση του τσαρτ, ξεπερνώντας το ρεκόρ του Scream.[70] Το You Are Not Alone κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1995, και έφθασε στη 1η θέση των τσαρτ σε πολλές παγκόσμιες αγορές, όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο,[28] στη Γαλλία και στην Ισπανία.[74] Το τραγούδι αποτελεί μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία.[71] Το Earth Song ήταν το τρίτο single του άλμπουμ και κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1995. Το Earth Song δεν έλαβε θέση στο Billboard 100. Παγκοσμίως, το τραγούδι έφθασε στη 1η θέση σε 4 χώρες, καθώς και στο top-ten σε άλλες 9 χώρες.[75] Το τραγούδι έφθασε στη 1η θέση στο UK Singles Chart για 6 εβδομάδες κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων του 1995 και πώλησε 1 εκατομμύρια αντίγραφα εκεί, και έγινε ως το επιτυχημένο single στο Ηνωμένο Βασίλειο, σπάζοντας το ρεκόρ του Billie Jean.[71] Το They Don't Care About Us ήταν το τέταρτο single. Το They Don't Care About Us έφθασε έως τη 30η θέση στο Billboard 100, και έφθασε στο top-ten του Billboard Hot Dance Music and Hot R&B Singles Charts.[52] Το κομμάτι έλαβε καλύτερες θέσεις σε παγκόσμια τσαρτ, σε αντίθεση με τα τσαρτ των ΗΠΑ, καθώς έφθασε στο top-ten σε 14 χώρες. Το They Don't Care About Us έφθασε στη 1η θέση στο German Singles Chart όπου έμεινε για 3 εβδομάδες,[76] ενώ έφθασε στη 2η θέση στην Ισπανία, στη 3η θέση στην Αυστρία, στη Σουηδία και στην Ελβετία, ενώ έφθασε έως τη 4η θέση στη Γαλλία και την Ολλανδία.[77] Το Stranger in Moscow ήταν το πέμπτο και τελευταίο single και κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1996. Το κομμάτι έλαβε θετικές κριτικές. Το κομμάτι ήταν το λιγότερο επιτυχημένο single στις ΗΠΑ. Στις ΗΠΑ, το κομμάτι έφθασε στη 90η θέση στο Billboard Hot 100.[78] Εκτός των ΗΠΑ, το κομμάτι ήταν επιτυχία, φθάνοντας στη 1η θέση στην Ισπανία και στην Ιταλία, και έφθασε στο top-ten στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ελβετία, στη Νέα Ζηλανδία και σε άλλες χώρες.[79][80] Κατάλογος τραγουδιών Μερικές από τις προηγούμενες εκδόσεις του άλμπουμ είχαν διαφορετική εισαγωγή για το ομώνυμο τραγούδι, HIStory.
Τσαρτ Συνεισφορά στο άλμπουμ Προσωπικό [17] Μάικλ Τζάκσον: Ρυθμίσεις, πληκτρολόγια, solo και background φωνητικά
Scream: Τζίμμι Τζάμ, Τέρρι Λέβις, Μάικλ και Τζάνετ Τζάκσον
Εκτελεστικός παραγωγός: Μάικλ Τζάκσον για τη MJJ Productions Inc.
George, Nelson (2004). Michael Jackson: The Ultimate Collection. Sony BMG.
↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Stephen Thomas Erlewine. HIStory: Past, Present and Future, Book I. Allmusic. Rovi Corporation (ανακτήθηκε 2010-02-01 ) Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License |
||
|
|