Ο Αλέξανδρος Σολζενίτσιν γεννήθηκε στις 11 Δεκέμβρη του 1918, στο Kislovodsky και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Rostov με ειδικότητα στα μαθηματικά και τη ρώσικη λογοτεχνία που αργότερα συνέχισε κι ολοκλήρωσε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κατατάχτηκε στον Κόκκινο Στρατό ως αξιωματικός πυροβολικού, πολέμησε και διακρίθηκε για τη γενναιότητα του. Όταν υπηρετούσε όμως στο Γερμανικό Μέτωπο το 1945, συνελήφθη κι εκρίθη ένοχος γιατί άσκησε κριτική στον Στάλιν, σε επιστολή του προς ένα φίλο του. Έτσι, εστάλη σε Στρατόπεδο Εργασίας του Καζακστάν κι εκεί συνέλαβε κι έγραψε τη πρώτη του νουβέλα "Μια μέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς", που αφορούσε έναν κρατούμενο στα Γκούλαγκ. Τον Νοέμβριο του 1962 δόθηκε η άδεια να δημοσιευτεί στη λογοτεχνική επιθεώρηση "Νόβι Μιρ". Παρ' ότι είχε σπάσει το ταμπού, προκαλώντας σοκ στην ΕΣΣΔ με τις περιγραφές του, τα επόμενα έργα του, όπως "Ο πρώτος κύκλος" και το "Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ", κυκλοφόρησαν μόνο σε παράνομες εκδόσεις ή στο εξωτερικό, όπου γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.

Το 1970 κατόπιν πρότασης του Γάλλου συγγραφέα Φρανσουά Μοριάκ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για τον "Ιβάν Ντενίσοβιτς", αλλά αρνήθηκε να μεταβεί στη Στοκχόλμη για να το παραλάβει φοβούμενος ότι το σοβιετικό καθεστώς δεν θα του επέτρεπε να επιστρέψει. Συνεχίζει να κριτικάρει το καθεστώς που πλέον δε τολμά να τον αγγίξει, λόγω του Νόμπελ και της δημοσιότητας, αλλά όταν γράφει το "Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ" το 1974, του αφαιρείται η σοβιετική υπηκοότητα και υποχρεώνεται να εγκαταλείψει τη χώρα. Εζησε στη Γερμανία, στην Ελβετία και στις ΗΠΑ. Επέστρεψε στη Ρωσία το 1994 μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Τιμήθηκε με το βραβείο του ρωσικού κράτους για τα "εξαιρετικά επιτεύγματά του στον ανθρωπιστικό τομέα" από τον τότε πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν.

Απεβίωσε στις 4 Αυγούστου 2008.

<@=@=@>