Βασιλέας της Αγάδειας, πόλης της Ακκαδίας.

Έγινε ο πρώτος αυτοκράτορας της Ακκαδικής Αυτοκρατορίας.

Η ακριβής γραφή του ονόματός είναι Sharru-Kin.
Γενικά

Μετά την ήττα του Ur-Zababa, βασιλέα της Κίσειας (Kish), κατέφυγε στην Βόρεια Σουμερία. Εκεί εγκαταστάθηκε στην Αγάδεια (Agade) και βαθμιαία ίδρυσε αυτοκρατορία.

Μετέτρεψε την άσημη Αγάδεια στην Ακκαδία σε περίλαμπρη πρωτεύουσα.
Νεανική Εποχή

Ήταν Σημιτικής καταγωγής (δηλ. όχι Σουμέριος).

Κατά την παράδοση ήταν κηπουρός, και μετά οινοχόος του βασιλέα Ουρ-Ζαμπάμπα της Κίσειας (Kish). Όμως, ο Ουρ-Ζαμπάμπα νικήθηκε σε μάχη από τον Λυκοζάγγη (Lugal-zaggesi) της Ωρύγειας (Uruk), και η Κίσεια καταλήφθηκε.

Ο Σαργών κατέφυγε στην Αγάδεια (Agade, Akkad), όπου κατάφερε (ίσως με γάμο) να αναρριχηθεί στην εξουσία. Βέβαια προφανώς, δεν έκτισε την Αγάδεια αλλά την επανοικοδόμησε, και την ενίσχυσε.

Κατάκτηση της Σουμερίας

Όταν παγίωσε την ισχύ του, αποφάσισε να αρχίσει τον πόλεμο κατά της πανίσχυρης Ωρύγειας (Uruk).

Επωφελούμενος από την απουσία του αυτοκράτορα σε κάποια μακρυνή εκστρατεία, αποτίναξε την επικυριαρχία και εισέβαλε στην Σουμερία. Φαίνεται πως είχε την εύνοια όσων (Σουμερίων ή Σημιτών) αντιδρούσαν στην κυριαρχία της Ωρύγειας.

Ωστόσο, 50 τοπάρχες, υποτελείς βασιλείς των πόλεων και κωμών της Σουμερίας αποφάσισαν να παραμείνουν πιστοί στην αυτοκρατορία και να αντιταχθούν. Ενισχυμένοι με με ένα μέρος του στρατού της Ωρύγειας έδωσαν μάχη αλλά ο Σαργών τους νίκησε και τους διασκόρπισε.

Λίγο αργότερα, επέστρεψε ο Λυκοζάγγης (Lugal-zaggesi) με το στρατό του, από την εκστρατεία. Έγινε νέα μάχη και Σαργών νίκησε και πάλι. Ο ηττημένος βασιλέας, αιχμαλωτίσθηκε και δεμένος με αλυσσίδες, μεταφέρθηκε στη Νιππύρεια (Nippur), θρησκευτικό κέντρο της Σουμερίας, προφανώς προς διαμπόπευση.

Μετά τις νίκες αυτές, ο δρόμος για τον Σαργώνα ήταν πλέον ανοικτός. Συνέχισε την πορεία προς τον Νότο και κατέλαβε την Ώρεια (Ur) και στην συνέχεια την υπόλοιπη Σουμερία. Όταν έφτασε στον Περσικό Κόλπο, έπλυνε τα όπλα του σε αυτόν.
Κατάκτηση της Βόρειας Μεσοποταμίας και Συρίας

Μετά την κατάκτηση της Σουμερίας ο Σαργών δεν αδράνησε. Έχοντας δημιουργήσει έναν πανίσχυρο στρατό αποφάσισε να τον χρησιμοποιήσει σε απώτερες κατακητικές αποστολές.

Η πρώτη εξόρμηση ήταν προς την βόρεια Μεσοποταμία όπου οι Σουμέριοι έμποροι πιθανότατα, φορολογούταν άγρια από τις αναδυόμενες τοπικές δυνάμεις. Η μελλοντικά ένδοξη Ασσυρία, η ακμάζουσα Μάριδα (Mari), η Ιαρμουτία και η Εύλεια (Ebla), αναγκάσθηκαν να υποκύψουν και να ενσωματωθούν στην δημιουργούμενη αυτοκρατορία.

Ακολούθησε η εκστρατεία στην Συρία, που μετά την εποποιία του Γίλγαμου αποτελούσε την κρυφή προσδοκία για κάθε Σουμέριου αυτοκράτορα. Οι πόλεις της, καθώς και το περίφημο "Δάσος των κέδρων" (ο σημερινός Λίβανος)απετέλεσαν επαρχίες του Ακκαδικού κράτους.
Κατάκτηση Ελυμαΐδας

Τέλος υπέταξε το Ελυμαΐδα (Elam), το Μπαρακσί, και το Δυτικό Ιράν. Ο πόλεμος με τους Ελυμαίους ήταν σκληρός. Τελικά νικήθηκαν, και τα Σούσα έγιναν πρωτεύουσα του αντιβασιλέα της Ακκαδίας, και τα Ακκαδικά επιβλήθηκαν ως νέα γλώσσα στο Ελάμ.

Εκστρατεία στην Μικρά Ασία

Οι χώρες στο όρος του Αργύρου (δηλ. η σημερινή οροσειρά του Ταύρου) αποτελούσαν χώρες του θρύλου για τις πόλεις της Σουμερίας.

Ο Σαργών αποφάσισε να εκστρατεύσει και εκεί, υπερακοντίζοντας έτσι, το έργο κάθε προηγούμενου Μεσοποταμιακού ήρωα.

Έχοντας πληροφορηθεί για εσωτερικές έριδες της Μικρασιατικής πόλης Παρασκάνδης ανέλαβε την περιώνυμη εκστρατεία.

Για πρώτη φορά στην ιστορία Ακκαδοσουμεριακός στρατός διέβη τα στενά του Ταύρου και προέλασε σε μικρασιατικό έδαφος. Χωρίς να συναντήσει ουσιαστική αντίσταση εισήλθε στην μελλοντική Καππαδοκία και πολιόρκησε την πόλη που αναγκάσθηκε να υποκύψει. Ο Σαργών εγκατέστησε τους πολιτικούς εξόριστους στην εξουσία και εκκένωσε την περιοχή.

Προφανώς η πόλη αυτή ήταν αρκετά μακρυά για να ενσωματωθεί στο Ακκαδικό κράτος, αλλά η εκστρατεία για την κατάληψή της πέρασε στον θρύλο και προσεπόρισε στον νικητή αιώνια δόξα (ανάλογη του Μεγάλου Αλέξανδρου στην μεταγενέστερη Ελλάδα).
Οργάνωση της Αυτοκρατορίας
Ο Σαργών ήταν όχι μόνο μεγάλος στρατιωτικός ηγέτης, αλλά και ευφυής κυβερνήτης. Διόρισε Σημίτες στα υψηλά διοικητικά γραφεία και έστειλε σε όλες τις φρουρές των σημαντικών πόλεων Ακκκάδιους. Διόρισε την κόρη του Ενχεντουάνα ως κύρια ιέρεια του θεού Νάννα στην Ώρεια (Ur), και ως τελετουργικό αντιπρόσωπο της Ινάννας, στην Ωρύγεια (Uruk).

Από τον πρώτο χρόνο τής βασιλείας του, όλα τα κείμενα γράφηκαν εξ' ολοκλήρου στην Ακκαδική Γλώσσα. Από την εποχή της βασιλείας του, άρχισε να εξελίσσεται ένα νέος ιδανικός τύπος κράτους, διαφορετικός από αυτόν των Σουμεριακών πόλεων-κρατών.
Τίτλοι

Έλαβε τους εξής τίτλους προκειμένου να καθιερώσει την εξουσία του και να δείξει ότι σεβόταν τις Σουμεριακές παραδόσεις:

* βασιλέας της Ακκαδίας,
* βασιλέας της Κίσειας (με την έννοια της Σουμερίας),
* ιερέας του θεού Άνου,
* μεγάλος βασιλέας του Ενλίλου (Enlil)", .

Τέλος, ονομάστηκε "βασιλέας του Σύμπαντος", και "βασιλέας των τεσσάρων τετάρτων του Κόσμου".

(*)

Εμπορικές Σχέσεις

Σύμφωνα με τις παραδόσεις, έστειλε επίσης εμπορικές αποστολές στην Ανατολία, στην Αίγυπτο, την Αιθιοπία και στην Ινδία, αλλά αυτό δεν αποδεικνύεται, και ειδικά για την Αιθιοπία είναι ιδιαίτερα αμφισβητήσιμο.

Στην περίπτωση τής Ινδίας, ο πολιτισμός τού Ινδού (ή Χαράπα) διατηρούσε εμπορικές σχέσεις και παλαιότερα με την Σουμερία.

Τέλος

Κατά το τέλος τής βασιλείας του σημειώθηκαν επαναστάσεις, τις οποίες κατέπνιξε.
Ιστογραφία

* Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License