Σπυρίδων Τρικούπης ( 1788 - 1873 ). Λόγιος, πολιτικός και ιστοριογράφος της Ελληνικής επανάστασης του 1821, που διετέλεσε και πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου (πρώτος πρωθυπουργός του ελεύθερου ελληνικού κράτους, του Ελληνικού Βασιλείου).

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1788, ήταν γιoς του Ιωάννη Τρικούπη και πατέρας του μετέπειτα πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Σχολή των Παλαμάδων στο Μεσολόγγι και μετά στη Πάτρα συνέχισε στην Ευρώπη όπου σπούδασε φιλολογία στη Ρώμη και στο Παρίσι τις οποίες όμως διέκοψε με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης και επέστρεψε προκειμένου να συμμετάσχει ενεργά σ΄ αυτήν. Από το 1824, που πέθανε ο πατέρας του ασχολήθηκε με την πολιτική όπου και εκλεγόταν συνεχώς πληρεξούσιος του Μεσολογγίου και από το 1826 μέλος της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης όπου και εξακολούθησε σε όλη τη διάρκεια του Αγώνα να μετέχει στη πρώτη γραμμή της πολιτικής κίνησης έτσι ώστε ν΄ αποβεί από τους σπουδαιότερους τότε άνδρες του έθνους διευθύνοντας ιδίως τα εξωτερικά ζητήματα της κρίσιμης εκείνης περιόδου.

Επί Ιωάννη Καποδίστρια διορίσθηκε γενικός γραμματέας της Επικράτειας επί εξωτερικών θεμάτων. Αργότερα, διαφώνησε με την πολιτική που ασκούσε ο Κυβερνήτης και παραιτήθηκε της θέσης του αλλά και της ιδιότητας του πληρεξούσιου του Μεσολογγίου και ως εχθρός του πλέον αντιπολιτευόμενος συνεργάστηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, του οποίου την αδερφή παντρεύτηκε και κατέφυγε μεταξύ άλλων αντιπολιτευομένων στην Ύδρα. Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια επέστρεψε στο Ναύπλιο όπου χρημάτισε υπουργός εξωτερικών και αναμείχθηκε στις διαπραγματεύσεις για την εκλογή του Όθωνα. Επίσης είχε διατελέσει πρεσβευτής της Ελλάδας στο Λονδίνο. Το 1857 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το τετράτομο έργο του, «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» ενώ είχε γράψει θούρια όπως: "Ο Δήμος", "Η λίμνη του Μεσολογγίου", "Ο καιρός αδελφοί της ελευθερίας φθάνει" κ.ά.

<@=@=@>