Ο Πέτρος Βούλγαρης γεννήθηκε το 1883 στην Ύδρα και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην ενορία των Τριών Ιεραρχών. Γονείς του ήταν οι Υδραίοι Γεώργιος Π. Βούλγαρης, γιος του Πέτρου, αδερφού του Γεωργίου Βούλγαρη, και Αρχόντω Ι. Βατσαξή. Στα 1885, χρονιά θανάτου του πατέρα του, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, στο σπίτι της οικογένειας Βατσαξή στην οδό Σωνιέρου 16 στην περιοχή της Πλατείας Βάθη.
Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο, στο σχολαρχείο, στο Γυμνάσιο και στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων απ' όπου αποφοίτησε με το βαθμό του Σημαιοφόρου. Από το γάμο του με την ιταλικής καταγωγής Ερώ ντε Πιάν απέκτησε δύο παιδιά, την Αρχόντω - Τατιανή και τον Γεώργιο. Ξεκίνησε τη ναυτική του καριέρα υπηρετώντας σε πλοία του Ελληνικού Στόλου. Μετεκπαιδεύτηκε στο Γαλλικό στόλο και επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνέχισε να υπηρετεί σε πολεμικά πλοία του στόλου. Πολιτικά υπήρξε υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου, επηρεασμένος προφανώς από τους συμπατριώτες του Αντώνιο Σαχτούρη και Παύλο Κουντουριώτη. Τοποθετήθηκε Διευθυντής του Γραφείου Υπουργού Ναυτικών και αργότερα ως Διευθυντής της Αεροπορικής Βάσης Παλαιού Φαλήρου. Στα 1924 και 1935 αποστρατεύτηκε για πολιτικούς λόγους με το βαθμό του Υποναυάρχου ΠΝ και έκτοτε ιδιώτευσε εργαζόμενος μέχρι του 1941, όταν με την κατάρρευση του Ελληνο - γερμανικού μετώπου διέφυγε με την οικογένειά του στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στο Κάιρο.
Το Μάρτιο του 1943 ο Πρωθυπουργός Εμμανουήλ Τσουδερός του ανέθεσε το Υπουργείο Αεροπορίας και τον Απρίλιο του 1944 ο Πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος τον επανέφερε στην ενέργεια με το βαθμό του Αντιναυάρχου ΠΝ. Μετά την απελευθέρωση επιστρέφει στην Ελλάδα ως Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και Αρχηγός Στόλου.
Στις 8 Απριλίου του 1945 αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας και υπηρετεί στη θέση αυτή επί έξι μήνες και εννέα ημέρες, προσπαθώντας να ενώσει τα διεστώτα στον πολιτικό χώρο και να φέρει σε συνεννόηση τα πολιτικά κόμματα. Η βραχύβια περίοδος πρωθυπουργίας του χαρακτηρίζεται από μετριοπαθή στάση, σύνεση, αποφασιστικότητα και ικανότητα, αρετές που δε στάθηκαν αρκετές να ξεπεράσει τα οξυμένα πολιτικά πάθη και να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα για την επάνοδο ή όχι του Βασιλέα Γεωργίου του Β΄ και σε εκλογές για την ανάδειξη μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Η απογοήτευση και το πολιτικό αδιέξοδο τον οδήγησαν σε παραίτηση από το αξίωμά του στις 8 Οκτωβρίου 1945. Επέστρεψε αθόρυβα στον ιδιωτικό βίο και εργάστημε μέχρι το θάνατό του στις επιχειρήσεις Μποδοσάκη.
Πέθανε το 1957 στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 74 ετών. Η κηδεία του έγινε στη Μητρόπολη Αθηνών, του αποδόθηκαν δε τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού. Η ταφή του έγινε δημοσία δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>
