Ο Γεώργιος Ν. Α. Θεοτόκης (Κέρκυρα, 1844 – Αθήνα(;), 1916) ήταν έλληνας πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε τέσσερις φορές πρωθυπουργός της χώρας στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ο Γεώργιος
Θεοτόκης ήταν τριτότοκος γιος του
Νικολάου-Ανδρέα Θεοτόκη από την
Κέρκυρα. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές
του στο Ιόνιο Γυμνάσιο, γράφτηκε στην
Νομική Σχολή του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Το 1861 έλαβε το πτυχίο του από το Ιόνιο
Πανεπιστήμιο και με υποτροφία συνέχισε
τις σπουδές του στην Νομική Σχολή της
Σορβόννης.
Με την επάνοδό του στην Κέρκυρα, ο Γ. Θεοτόκης άρχισε να εργάζεται ως δικηγόρος. Το 1879 έλαβε μέρος στις δημοτικές εκλογές και εκλέχθηκε θριαμβευτικά δήμαρχος Κερκυραίων με ποσοστό 65%. Το 1883 επανεκλέχθηκε δήμαρχος, αλλά το 1885 εγκατέλειψε την θέση του για να εκλεγεί βουλευτής του Τρικουπικού Κόμματος, μετά από πρόσκληση του ίδιου του Τρικούπη.
Τον Μάιο του 1886 ο Τρικούπης του ανέθεσε το Υπουργείο Ναυτικών. Επί υπουργίας Θεοτόκη παραγγέλθηκαν τα θωρηκτά «Σπέτσαι», «Ύδρα» και «Ψαρά» και βελτιώθηκε σημαντικά η κατάσταση στο Ναυτικό με την καλύτερη εκπαίδευση των πληρωμάτων με την δημιουργία πολλών ναυτικών σχολών. Αργότερα, ο Τρικούπης ανέθεσε στον Γ. Θεοτόκη το Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως. Με την βοήθεια του εκπαιδευτικού-καθηγητή Παπαμάρκου, ο Γ. Θεοτόκης ετοίμασε και κατέθεσε στην Βουλή άρτια, ολοκληρωμένα και προοδευτικά για την εποχή νομοσχέδια για την αναβάθμιση της Παιδείας, τα οποία όμως εμπόδισε να ψηφισθούν η αντιπολίτευση Δηλιγιάννη.
Από τα μέσα του 1903 έως τα μέσα του 1909, ο Γ. Θεοτόκης διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας, με μακροβιότερη την τρίτη θητεία του. Στα επιτεύγματα της πρωθυπουργίας του περιλαμβάνονται η οργάνωση και ο εξοπλισμός του Στρατού (αυτός καθιέρωσε το 1908 και τις πρώτες φαιοπράσινες/χακί στολές) και του Ναυτικού, η ενίσχυση του Μακεδονικού Αγώνα, καθώς και η ψύχραιμη εξωτερική πολιτική που εφήρμοσε λίγο πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους.
Ο εγγονός του Γεώργιος Ράλλης του καταλογίζει δύο σημαντικά πολιτικά σφάλματα: Το πρώτο σφάλμα ότι, κατά τις παραμονές του πολέμου του 1897 παρασύρθηκε και αυτός από το φιλοπόλεμο ρεύμα που επικρατούσε και δεν εναντιώθηκε στην αποστολή Ελληνικού Στρατού στην Κρήτη, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να οδηγηθεί στον πόλεμο και την ήττα. Το δεύτερο σφάλμα, κατά τον Γεώργιο Ράλλη, ανάγεται στην διαφωνία του πρίγκιπα Γεωργίου με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, στην οποία ο Γ. Θεοτόκης δεν παρενέβη, με αποτέλεσμα να προκύψει ο μετέπειτα εθνικός διχασμός.
Πάντως ως πολιτικός, ο Γεώργιος Θεοτόκης διακρίθηκε για το υψηλό του ήθος, την ηπιότητα και την μετριοπάθεια — αρετές μάλλον σπάνιες στην εποχή του.
Ενδεικτική βιβλιογραφία
Γ. Ράλλης, Γεώργιος Θεοτόκης: ο πολιτικός του μέτρου, Ελληνική Ευρωεκδοτική, Αθήνα 1986, 355 σελ. ISBN 9602410175.
Εξωτερικές συνδέσεις
- «Γεώργιος Θεοτόκης: Πολιτικός του μέτρου και των ηπίων τόνων» — Άρθρο του Γεωργίου Ράλλη στην εφημ. Τα Νέα, 18 Οκτωβρίου 1999.
Προηγούμενος
Αλέξανδρος Ζαΐμης
Πρωθυπουργός
της Ελλάδας 14 Απριλίου 1899 – 25 Νοεμβρίου
1901
Επόμενος:
Θεόδωρος Δηλιγιάννης
Προηγούμενος:
Θεόδωρος Δηλιγιάννης
Πρωθυπουργός
της Ελλάδας [27 Ιουνίου]] 1903 – 11 Ιουλίου
1903
Επόμενος:
Δημήτριος Ράλλης
Προηγούμενος:
Δημήτριος Ράλλης
Πρωθυπουργός
της Ελλάδας 11 Δεκεμβρίου 1903 – 29
Δεκεμβρίου 1904
Επόμενος:
Θεόδωρος Δηλιγιάννης
Προηγούμενος:
Δημήτριος Ράλλης
Πρωθυπουργός
της Ελλάδας 21 Δεκεμβρίου 1905 – 29 Ιουλίου
1909
Επόμενος:
Δημήτριος Ράλλης
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>
