Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας

Ο Γεώργιος Β’, Βασιλεύς των Ελλήνων, βασίλεψε κατά τα διαστήματα 1922-24 και 1935-1947.

Γεννήθηκε στο βασιλικό ανάκτορο Τατοΐου στις 20 Ιουλίου 1890. ήταν γιος του τότε πρίγκηπα διαδόχου και μετέπειτα βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ (1868-1923) και της πριγκίπισσας Σοφίας της Πρωσίας (1870-1932), αδελφής του Κάιζερ Γουλιέλμου Β’ της Γερμανίας. Μετά τη γέννησή του τέθηκε δεύτερος στη σειρά διαδοχής για το θρόνο της Ελλάδος μετά τον πατέρα του. Σε γενικές γραμμές ακολούθησε τον πατέρα του, κατά τη διάρκεια της ζωής του. Έτσι υπηρέτησε στο στρατό ως υπασπιστής του, παρέμεινε στο πλευρό του κατά τη διάρκεια της σύγκρουσής του με το Βενιζέλο και τον ακολούθησε το 1917 στην εξορία, παραμεριζόμενος στη σειρά διαδοχής από το μικρότερο αδελφό του Αλέξανδρο, κατόπιν απαιτήσεως της Αντάντ και του Βενιζέλου. Επέστρεψε από την εξορία το 1920, μετά την ήττα του Βενιζέλου και την επαναφορά του Κωνσταντίνου στο θρόνο. Λίγο αργότερα τελέστηκαν οι διπλοί γάμοι του Γεωργίου με την πριγκίπισσα της Ρουμανίας Ελισάβετ (1894-1956) και του πρίγκιπα διαδόχου της Ρουμανίας Καρόλου με την αδελφή του Γεωργίου πριγκίπισσα Ελένη.

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την παραίτηση του Κωνσταντίνου τον διαδέχτηκε στο θρόνο ως βασιλιά των Ελλήνων στις 27 Σεπτεμβρίου 1922. Μετά από ένα χρόνο αναγκάστηκε από την επαναστατική κυβέρνηση να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Λίγους μήνες αργότερα με απόφαση της εθνοσυνέλευσης κηρύχθηκαν αυτός και ολόκληρη η δυναστεία έκπτωτοι. Στις 25 Μαρτίου 1924 ανακηρύχθηκε Δημοκρατία και ο ίδιος με τη σύζυγό του εγκαταστάθηκαν στη Ρουμανία. Λίγο αργότερα αυτός αναχώρησε για τη Μεγάλη Βρετανία, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα. Στις 6 Ιουλίου 1935 πήρε οριστικά διαζύγιο. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του αρνήθηκε να αναγνωρίσει το νέο πολίτευμα, χαρακτηρίζοντάς το ως προϊόν βίας από την επαναστατική κυβέρνηση και το στρατό.

Στις 3 Νοεμβρίου 1935, μετά το κίνημα των Παπάγου, Ρέπα, Οικονόμου και το δημοψήφισμα που ενορχηστρώθηκε από τον Κονδύλη και την επαναφορά της βασιλείας, αποκαταστάθηκε στο θρόνο του. Αμέσως μετά την επιστροφή του, επιχείρησε να συμφιλιωθεί με τις αντιμαχόμενες πολιτικές παρατάξεις και να εξασφαλίσει την αναγνώριση και από τους βενιζελικούς. Προχώρησε, αποδεχόμενος τις απαιτήσεις τους, στη συγκρότηση υπηρεσιακής κυβέρνησης υπό τον καθηγητή της νομικής σχολής Κωνσταντίνο Δεμερτζή και διενήργησε εκλογές με απλή αναλογική, στην οποία καμία παράταξη δεν κατάφερε να εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Υπ’ αυτές τις συνθήκες και θέλοντας να αποτρέψει το σχηματισμό αντιβασιλικής κυβέρνησης επέτρεψε στον Ιωάννη Μεταξά να σχηματίσει κυβέρνηση με την ανοχή των μεγάλων κομμάτων και αργότερα, στις 4 Αυγούστου 1936, την επιβολή δικτατορίας.

Υπό το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ο Γεώργιος κατάφερε να επιβάλει τον απόλυτό έλεγχό του στο κράτος και το στρατό. Παρά λοιπόν τις φιλογερμανικές ιδέες του Μεταξά η Ελλάδα παρέμεινε προσδεμένη στο άρμα της Μ. Βρετανίας και πολέμησε μαζί της στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς, κατέφυγε αρχικά στην Κρήτη και αργότερα στην Αίγυπτο. Ενώ η ελληνική εξόριστη κυβέρνηση παρέμεινε στην Αίγυπτο ο ίδιος μετέβη στο Λονδίνο, όπου παρέμεινε σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, η ανάπτυξη στην Ελλάδα ισχυρού αντιστασιακού κινήματος από αριστερές δυνάμεις, που αντιτάσσονταν στη Βασιλεία, οδήγησαν σε συμφωνία, με βάση την οποία μετά την απελευθέρωση θα διενεργούνταν νέο δημοψήφισμα για το πολιτειακό και μέχρι τότε ο Γεώργιος θα παρέμενε στο εξωτερικό. Μετά την απελευθέρωση, τον Οκτώβριο του 1944, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα ευνοούσε το ξέσπασμα ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ των αστικών και των αριστερών κομμάτων. Έτσι, προκειμένου να παραμείνει ο αστικός κόσμο ενωμένος, εξαναγκάστηκε από τον Τσόρτσιλ να διορίσει αντιβασιλέα και προσωρινό αρχηγό του κράτους τον συμπαθή στους Βενιζελικούς Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δαμασκηνό. Στην πραγματικότητα ο εμφανής τότε κίνδυνος να επικρατήσουν οι Κομουνιστές οδήγησε όλον τον αστικό κόσμο να συνασπιστεί γύρω από τον βασιλιά και να τον στηρίξει με κάθε τρόπο. Έτσι στο δημοψήφισμα της 28ης Σεπτεμβρίου 1946 επικράτησαν οι οπαδοί της Βασιλείας. Ο Γεώργιος επέστρεψε για να πεθάνει την 1η Απριλίου 1947 από καρδιακή ανακοπή. Αρχικά μάλιστα, λόγω της ημέρας, δεν έγινε πιστευτή η είδηση του θανάτου του. Επειδή από το γάμο του με την Ελισάβετ δεν είχε αποκτήσει παιδιά τον διαδέχτηκε ο αδελφός του Παύλος.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>