Ο Ιωάννης (Γενναίος) Κολοκοτρώνης (1806-1868) ήταν στρατιωτικός και πολιτικός.
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο και ήταν γιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και της Αικατερίνης Καρούσου. Σε πολύ μικρή ηλικία πολέμησε μαζί με τον πατέρα του σε διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις στη Πελοπόννησο γι'αυτο και απέκτησε το παρωνύμιο «Γενναίος». Την περίοδο του εμφυλίου συνελλήφθη και φυλακίστηκε μαζί με τον πατέρα του. Το 1830 έγινε συνταγματάρχης και την περίοδο της Αντιβασιλείας φυλακίστηκε. Με την άνοδο του Όθωνα στην εξουσία, ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης διορίστηκε υπασπιστής του και έγινε υποστράτηγος. Διορίστηκε γερουσιαστής χωρίς όμως να αποχωρήσει απο τον στρατό. Το 1852 κατέστειλε με επιτυχία την εξέγερση του Παπουλάκου στην Μάνη και το 1862 κατέπνιξε την ανταρσία του Ναυπλίου. Τον Μάϊο του 1862 ανέλαβε πρωθυπουργός διατηρώντας για τον ευατό του το υπουργείο εσωτερικών αλλά τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ιταλία εξαιτίας της έξωσης του Όθωνα. Το 1863 επέστρεψε στην Ελλάδα αλλά αποσύρθηκε οριστικά απο την πολιτική. Το 1866 δέχτηκε να εκπροσωπήσει τον Γεώργιο Α΄ στους γάμους του διαδόχου της Ρωσίας ενώ νωρίτερα είχε διοριστεί πρόεδρος της επιτροπής Αγώνος.
Απεβίωσε απο ανίατη ασθένεια στις 23 Μαΐου του 1868. Ήταν παντρεμένος με την Φωτεινή Τζαβέλα από το Σούλι και απέκτησε μαζί της δύο γιους τον Θεόδωρο, γνωστό με το ψευδώνυμο Φαλέζ και τον Κωνσταντίνο καθώς και πέντε θυγατέρες.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>
