Ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης του Ιωάννη, υπήρξε Έλληνας μουσουργός (μουσικοσυνθέτης), αρχιμουσικός και ο δημιουργός της Ελληνικής Οπερέτας. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Σεπτεμβρίου 1882. Τα πρώτα μαθήματα μουσικής τα πήρε από τον πατέρα του Ιωάννη Σακελλαρίδη (1854-1938),τον διαπρεπή διδάσκαλο της βυζαντινής μουσικής, ιεροψάλτη, φιλόλογο και μελοποιό. Σπούδασε στην Αθήνα, τη Γερμανία, και την Ιταλία. Το 1903, έδωσε μαζί με τον πατέρα και τον αδελφό του συναυλία με δικές του συνθέσεις στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου, καθώς επίσης και σε Ιταλία και Αίγυπτο. Το ίδιο έτος, σε ηλικία 20 ετών, έγραψε το πρώτο του μελόδραμα «Ο Υμέναιος» με λιμπρέτο του Ιωάννη Φραγκιά που παίχτηκε τον ίδιο χρόνο. Είχε συνθέσει και συμφωνικά έργα, όπως το «Υπό τον ατττικόν ουρανόν». Το 1904, έγραψε τη μουσική για τις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκαν στη Νέα Σκηνή του Κ. Χρηστομάνου. Επίσης, από το 1907 έως 1913, διασκεύαζε ξένη μουσική για τις επιθεώρησεις «Τα Παναθήναια». Αρχικά ασχολήθηκε με τη σύνθεση όπερας. Μεγάλη επιτυχία γνώρισε η «Περουζέ»(σε λιμπρέτο του Γ. Τσοκόπουλου), που πρωτοπαίχτηκε στις 9 Αυγούστου 1911 στο θέατρο Ολύμπια (Εθνική Λυρική Σηνή) με μαέστρο τον Στέφανο Βαλτετσιώτη και πρωταγωνιστές τη μεσόφωνο Ρεβέκα στο ρόλο της τσιγγάνας Περουζέ, τον τενόρο Νίκο Μωραίτη, και τον μπάσο Μιχάλη Βλαχόπουλο.Οι παραστάσεις συνεχίστηκαν για δύο χρόνια. Από το συγκεκριμένο έργο προέρχεται η γνωστή άρια «Νεράιδα του γιαλού».

Τον «Υμέναιο» (1903), ακολούθησαν τα μελοδράματα ο «Πειρατής» (1907), σε λιμπρέτο του Πολύβιου Δημητακόπουλου, το «Στοιχειωμένο Γεφύρι» (1912) και το «Καστρο της Ωρηάς» (1917) σε λιμπρέτα Γ. Τσοκόπουλου.

Το 1908 γράφει την πρώτη του οπερέτα «Σια κι αράξαμε» και, από το 1914 ως το θανατό του, γράφει γύρω στις 80 (!) οπερέτες (κυρίως τρίπρακτες), πολλές σε δικό του λιμπρέτο. Φοβερή επιτυχία είχε ο «Βαφτιστικός», ο οποιός εξακολουθεί να παίζεται μέχρι και σήμερα. Πρωτοανεβάστηκε στις 18 Ιουλίου 1918 και θεωρείται μαζί με τους «Απάχηδες των Αθηνών» του Νίκου Χατζηαποστόλου, ως η πιο κοσμοαγάπητη ελληνική οπερέτα. Το εμβατήριο «Ψηλά στο μέτωπο» τραγουδήθηκε πολύ και από τους στρατιώτες του '40. Ο «Βαφτιστικός» έγινε και ταινία το 1952 από την Μαρία Πλυτά, με πρωταγωνιστές τον Αλέκο Αλεξανδράκη (η φωνή του ήταν ντουμπλαρισμένη από τον τενόρο Πέτρο Επιτροπάκη), την Ανθή Ζαχαράτου και τον Μίμη Φωτόπουλο.

Άλλες γνωστές μελωδίες τού έργου είναι: «Συ μου πήρες», «Τίκι-Τακ» («Η καρδιά μου πονεί για σας»), «Τον παλιό εκείνο τον καιρό», «Στ'άγριο το δάσος» κ.α. Την περίοδο 1937-1945 γράφει μουσική για επιθεωρήσεις του Αλέκου Σακελλάριου, του Δημήτρη Γιαννουκάκη κ.α. («Τρελλή Συμφωνία» (1937), «Φερνάντα» (1939), «Μπράβο Κολονέλλο» (1940), «Φινίτα λα μούζικα» (1941), «Η ζωή συνεχίζεται» (1941) κ.α. Ακόμη τα τραγούδια που ερμήνευσε η Σοφία Βέμπο: «Βάζει ο Ντούτσε τη Στολή του», «Το τραγούδι του Μωριά» (Γεια και χαρά σας Μωραίτες αδελφοί) και η «Χωριάτα», είναι δικές του συνθέσεις.

Ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της «Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων» και ασχολήθηκε και με την παιδική μουσική συνθέτοντας σχολικές οπερέτες. Άν και επί 50 περίπου χρόνια εφαίδρυνε ολόκληρες γενιές με τη δροσερότητα, το γέλιο, την αισιοδοξία και την ηρεμία που χάριζε η τέχνη του, εντούτοις έφυγε από τη ζωή πικραμένος και πάμφτωχος στις 2 Ιανουαρίου 1950 από καρκίνο του ήπατος. Στα τέλη της ζωής του υποχρεωνόταν να παίζει πιάνο σε λαϊκά θέατρα και στα αναψυκτήρια της εποχής για να εξασφαλίζει τον επιούσιο.