Γιώργος Νταλάρας

Γιώργος Νταλάρας, συναυλία στον Καναδά. Φωτογράφος: Anna Scholz.

Ο Γιώργος Νταλάρας (πραγματικό όνομα Γιώργος Νταράλας) είναι Έλληνας τραγουδιστής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές της σύγχρονης Ελληνικής μουσικής.


Γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1949 στον Πειραιά. O πατέρας του, Λουκάς Νταράλας ήταν επίσης τραγουδιστής στο χώρο της ρεμπέτικης μουσικής. Οι πρώτες του μνήμες είναι στενά δεμένες με τις βασικές μορφές της ελληνικής μουσικής, το δημοτικό, το σμυρνέικο, το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι.

Πρώτα βήματα

Ξεκίνησε το 1965 σε ηλικία 16 χρονών, παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας στο πάλκο "Στου Στελλάκη", με τον βετεράνο Στελιο Περπινιάδη στο Χαϊδάρι. Το πρώτο τραγούδι του Νταλάρα η "Προσμονή" ηχογραφήθηκε το 1967 και κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών. Η "Προσμονή" κόπηκε αμέσως και όχι τυχαία, από την λογοκρισία. Οι στίχοι ήταν καθαρά πολιτικοί:

"Πότε η καμπάνα του λαού / του γερο Μακρυγιάννη / λεύτερο χώμα κι ουρανό / για όλους θα σημάνει"


Ο Νταλάρας χρειάστηκε να κάνει μεγάλη προσπάθεια να μπει στο στούντιο, καθώς η ημέρα που ξεκινούσε την καριέρα του ως τραγουδιστής, ήταν η 21η Απριλίου 1967, η ημέρα που η στρατιωτική χούντα κατέλαβε την εξουσία, γεμίζοντας το κέντρο της Αθήνας με τανκς.


Όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος, το όνομα του πατέρα του διευκόλυνε σημαντικά τα πρώτα του βήματα και του άνοιξε πόρτες. Άρχισε να εμφανίζεται σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας με ονόματα όπως η Καίτη Γκρέυ, ο Στράτος Διονυσίου και άλλοι. Λίγο αργότερα, ο Σπύρος Ζαγοραίος, αδελφικός φίλος του πατέρα του, καλεί το Μάκη Μάτσα στο μαγαζί του στην Πλάκα για να ακούσει τον Νταλάρα. Ο Μάτσας ενθουσιάζεται και ο Γιώργος υπογράφει το πρώτο του συμβόλαιο. Το 1968, μετά από κάποιες συμμετοχές σε δίσκους με τραγούδια των Λοΐζου, Μητσάκη κ.α. ηχογραφεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τραγούδια των Σταύρου Κουγιουμτζή, Λουκιανού Κηλαηδόνη, Γρηγόρη Φούντα, Γιώργου Μητσάκη σε στίχους Κουγιουμτζή, Άκου Δασκαλόπουλου, Δημήτρη Ιατρόπουλου και Κώστα Βίρβου.


Ο Σταύρος Κουγιουμτζής, αποδείχθηκε μια τεράστια χείρα βοηθείας για τη μουσική επιτυχία του Γιώργου Νταλάρα. Όπως ο ίδιος ο Νταλάρας έχει τονίσει επανειλημμένως σε κατά καιρούς συνεντεύξεις, χρωστά μεγάλο μέρος της αρχικής του επιτυχίας στον Σταύρο Κουγιουμτζή. Η σχέση του με το Σταύρο Κουγιουμτζή υπήρξε πολύ φιλική μέχρι και τον ξαφνικό θάνατο του συνθέτη από καρδιακή ανακοπή, το Μάρτιο του 2005.


Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του πρώτου δίσκου ήταν το "Που' ναι τα χρόνια" και το "Ο ουρανός φεύγει βαρύς" τα οποία είναι επιτυχίες ακόμα και σήμερα. Το 1970 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Να΄τανε το 21", εξολοκλήρου με τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή. Η επιτυχία ήταν ακόμη μεγαλύτερη, και έδωσε κομμάτια κλασσικά, όπως το "Νά΄τανε το 21", "Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά", "Μ'εκοψαν, με χώρισαν στα δυό" και "Κάπου νυχτώνει".


Ακολούθησε η συνεργασία με τον Μάνο Λοΐζο, που μεταξύ άλλων απέδωσε αριστουργήματα όπως το "Αχ χελιδόνι μου", το "Έχω ένα καφενέ", το "Πάνε να πεις", το "Μάνα δεν φυτέψαμε", το "Δέκα παλικάρια", όλα σε στίχους ουσίας του μεγάλου Λευτέρη Παπαδόπουλου.


Πολύ σημαντική είναι και η συνεργασία του με τον Απόστολο Καλδάρα. Κορυφαίο δείγμα της δουλειάς τους είναι η "Μικρά Ασία" (1972) και ο "Βυζαντινός Εσπερινός" (1973), αλλά και μερικά σκόρπια λαϊκά τραγούδια όπως η "Φαντασία" και το "Αχ ο μπαγλαμάς" που συναρπάζουν σταθερά το κοινό.


Η ηχογράφηση των "Λιανοτράγουδων" του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιάννη Ρίτσου, με λαμπρή λαϊκή ενορχήστρωση, σφραγίζουν την επιστροφή της Μεταπολίτευσης (1974). Τραγούδια σταθμοί όπως "Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις", "Εδώ το φως", "Κουβέντα με ένα λουλούδι", "Το κυκλάμινο", "Καρτέρεμα" κ.α. Δύο χρόνια μετά, το 1976, ηχογραφούν δύο τραγούδια ("Κόκκινο τριαντάφυλλο" και "Εκείνος ήταν μόνος") στην μνήμη του Αλέκου Παναγούλη. Τα τραγούδια αυτά κυκλοφόρησαν σε δισκάκι 45 στροφών, αλλά αργότερα συμπεριληφθήκαν και σε μεγάλους δίσκους.


Έως το 1969 εμφανιζόταν σε διάφορα λαϊκά μαγαζιά παίζοντας κυρίως κιθάρα και τραγουδώντας μερικά τραγούδια. Η πρώτη φορά που ανέβηκε σε μεγάλη πίστα, ήταν το 1970 όταν τον πήρε να τραγουδήσει δίπλα της η μεγάλη τραγουδίστρια Μαρινέλλα. Το σχήμα ήταν πετυχημένο έτσι επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά (1971). Τις επόμενες χρονιές (1972-1975) εμφανιζόταν στα "Δειλινά" με διάφορα σχήματα και με ονόματα όπως ο Στράτος Διονυσίου, ο Γιάννης Πάριος, η Χαρούλα Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Δάκης, η Λιζέτα Νικολάου και άλλοι.


Στα διάφορα λαϊκά μαγαζιά που εμφανίστηκε, έζησε την νύχτα και δεν του άρεσε καθόλου η αντίληψη για τον τρόπο διασκέδασης που επικρατούσε εκεί. Έτσι, πήρε την απόφαση ότι δεν ήθελε να γίνει διασκεδαστής νυχτερινών κέντρων και πήρε οριστικό διαζύγιο από αυτούς τους χώρους. Έπειτα το 1976, πήγε στην Πλάκα, στις μπουάτ, όπου ήρθε σε επαφή με το καινούργιο ρεύμα του τραγουδιού.



Δισκογραφία

Δείτε αναλυτικά την δισκογραφία του Γιώργου Νταλάρα

Μέχρι σήμερα έχει ηχογραφήσει πάνω από 60 προσωπικούς δίσκους (που έχουν ξεπεράσει τα 12.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο), ενώ συμμετείχε στην ηχογράφηση περισσότερων από 50 ως ερμηνευτής, μουσικός και παραγωγός, εκφράζοντας έτσι ένα μεγάλο μέρος των πολύπλευρων μουσικών του αναζητήσεων.


Μερικοί δίσκοι σταθμοί στην πορεία του Νταλάρα είναι: "Μικρές πολιτείες", "Μικρά Ασία", "Οι Μάηδες οι ήλιοι μου", "Λάτιν", "50 Χρόνια Ρεμπέτικο", "Τα Τραγούδια μου", "Ζωντανή Ηχογράφηση στο Αττικόν", "Live recording at the Mann Auditorium" και άλλοι πολλοί.


Πολλοί δίσκοι από αυτούς είναι δίσκοι σταθμοί ακόμα και για την ελληνική δισκογραφία. Για παράδειγμα, οι πωλήσεις του δίσκου "Τα Τραγούδια μου" έφτασαν στον ιλιγγιώδη αριθμό των 700.000 αντιτύπων και εξακολουθεί και πουλάει ακόμα καθιστώντας τον δίσκο έναν από τους εμπορικά πιο επιτυχημένους όλων των εποχών.


Ένα άλλο παράδειγμα δίσκου σταθμού για την ελληνική δισκογραφία είναι ο δίσκος "50 Χρόνια Ρεμπέτικο" (1975) με τον οποίο καθιερώθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο πλατινένιος δίσκος (περισσότερα από 500.000 αντίτυπα). Είχε προηγηθεί ως χρυσός η "Μικρά Ασία" (1972). Δε σημαίνει βέβαια ότι πριν απ' αυτόν δεν πουλούσαν οι δίσκοι του Καζαντζίδη, του Μπιθικώτση, του Θεοδωράκη. Απλά τότε δεν είχαν καθιερωθεί οι απονομές των πλατινένιων δίσκων.



Συνεργασίες

<===---+---===>

Οι μεγαλύτερoι Ελληvες δημιoυργoί συvαvτήθηκαv μαζί τoυ κατά τη διάρκεια της μoυσικής τoυ διαδρoμής. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής, o Μίκης Θεοδωράκης, o Μάνος Λοΐζος, ο Μάνος Χατζιδάκις, o Απόστολος Καλδάρας, ο Άκος Δασκαλόπουλος, o Πυθαγόρας, o Λευτέρης Παπαδόπoυλoς, o Μάvoς Ελευθερίoυ, o Νίκος Γκάτσος, ο Μιχάλης Γκανάς, η Λίνα Νικολακοπούλου, o Γιάvvης Μαρκόπoυλoς, o Γιάvvης Σπαvός, Xρήστoς Νικoλόπoυλoς, o Ακης Πάvoυ, o Μιχάλης Γενίτσαρης, o Σταύρoς Ξαρχάκoς, o Θάvoς Μικρoύτσικoς, o Κώστας Τριπoλίτης, o Αντώνης Βαρδής, η Ελέvη Καραϊvδρoυ, o Νότης Μαυρουδής, o Γιώργος Ζήκας, o Βασίλης Δημητρίου, o Ηλίας Κατσούλης είναι μερικοί μόνο από τους σπουδαίους δημιουργούς που τoυ εμπιστεύτηκαv τα τραγoύδια τoυς και εκείvoς τα 'ταξίδεψε' στη ψυχή τωv αvθρώπωv.


Ο Γιώργος Νταλάρας έχει συνεργαστεί και με καλλιτέχνες από το διεθνή χώρο όπως τον Goran Bregovic, Sting, Jethro_Tull, Paco de Lucia, Al di Meola, Bruce Springsteen, Dulce Pontes, Emma Shapplin, Joan Faulkner, Jocelyn B. Smith, Eddy Napoli κ.α.


Έχει συνεργαστεί με τις μεγαλύτερες ορχήστρες σ' όλο τον κόσμο, όπως με την περίφημη Metropole Orchestra της Ολλανδίας στο Ηρώδειο (1995), με την Israel Philharmonic Orchestra στο Mann Auditorium του Τελ Αβίβ (1997), με την Ossipov Russian Orchestra στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, στην Κύπρο και στο Queen Elizabeth Hall του Λονδίνου (1999), με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Μόντρεαλ, υπό την διεύθυνση του Charles Dutoit στη φημισμένη εκκλησία Notre Dame Basilica και στο Royal Festival Hall του Λονδίνου (1999), με την Φιλαρμονική Ορχήστρα του BBC στο Ηρώδειο (2000), με την Προεδρική Συμφωνική Ορχήστρα του Κρεμλίνου, στην Κύπρο και στο Κρεμλίνο (2000), με την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Φιλαδέλφεια στη Saratoga των ΗΠΑ, με την Συμφωνική Ορχήστρα του Gdansk της Πολωνίας στην περίφημη Alte Oper της Φρανκφούρτης (2001), με την Κρατική Ορχήστρα Κύπρου στο Λονδίνο, στην Κοπεγχάγη, στην Κύπρο και στο Παρίσι (2002-3). Με την Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης σε συνεργασία με το American Ballet Theatre (2003). Έχει επίσης συνεργαστεί με την Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής, με την Κρατική Ορχήστρα Βορείου Ελλάδος και με τη Δημοτική Συμφωνική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης.


Η συνεργασία του με τις μεγάλες ορχήστρες εστιάζεται στη διασκευή ελληνικών λαϊκών τραγουδιών. Είναι κάτι που το είχε συζητήσει με τον σπουδαιότερο ίσως Έλληνα λαϊκό συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη, τονίζοντας μάλιστα ο τελευταίος, ότι τα τραγούδια του θα μπορούσαν να έχουν μια άλλη προέκταση, και να προσεγγιστούν με ένα διαφορετικό μουσικό παίξιμο. Μεταξύ άλλων, αυτό έκανε πράξη ο Νταλάρας, συνεργαζόμενος με τις μεγάλες κλασικές ορχήστρες.


Στηv πoρεία τoυ, πρωτoπαρoυσίασε και στήριξε τη δoυλειά πoλλώv vέωv συvθετώv, τραγoυδoπoιώv και τραγουδιστών, όπως τον Χάρη και Πάvo Κατσιμίχα, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Μιχάλη Τερζή, τον Αvτώvη Βαρδή, τον Δημήτρη Λάγιo, τον Λαυρέvτη Μαχαιρίτσα, τον Τάκη Μπoυρμά, την Μελίνα Ασλανίδου, τον Ανδρέα Κατσιγιάννη, την Αρετή Κετιμέ αλλά και την ορχήστρα της Εστουδιαντίνας της Ν.Ιωνίας του Βόλου.


Δείτε αναλυτικά λεπτομέρειες της συνεργασίας του Γιώργου Νταλάρα με τον Μίκη Θεοδωράκη.



Συναυλίες

Έχει πραγματοποιήσει χιλιάδες συναυλίες στην Ελλάδα και από το 1981, έχει βοηθήσει στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό τραγουδώντας σε περισσότερες από 850 συναυλίες στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου αλλά και σε πολλά μέρη που ήταν χαμένοι οι 'Έλληνες όπως στην Τιφλίδα, στην Οδησσό, στις Συρακούσες και άλλες πολλές. Από το 1974, τη μεταπολίτευση, μέχρι το 1979, τραγούδησε σε περισσότερες από 700 συναυλίες, σε κοινωνικές και πολιτικές συναυλίες αλλά και σε χώρους δουλειάς.


Το Σεπτέμβριο του 1983, πραγματοποίησε δύο συναυλίες στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας (Ο.Α.Κ.Α.), συγκεντρώνοντας συνολικά 160.000 κόσμου. "Η ελληνική μουσική εισέρχεται στο χώρο των μεγάλων σταδίων" σχολίασε το περιοδικό των Rolling Stone, με αφορμή το ρεκόρ του Έλληνα τραγουδιστή. Ποτέ δεν έγιναν στην Ελλάδα μαζικότερες συναυλίες. Στις συναυλίες συμμετείχε και ο Γιάννης Πάριος, η Χαρούλα Αλεξίου και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Στην πρώτη συναυλία συμμετείχε και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ενώ από τις κερκίδες την παρακολούθησαν ο Βασίλης Τσιτσάνης και η Μελίνα Μερκούρη. Τα έσοδα της δεύτερης συναυλίας δόθηκαν -κυρίως- σε υποτροφίες φοιτητών.


Κατέχει το ρεκόρ της μεγαλύτερης συναυλίας ελληνικής μουσικής στο εξωτερικό, στη Νέα Υόρκη, με περισσότερους από 35.000 θεατές. Στην συναυλία αυτή μαζεύτηκαν δεκάδες χιλιάδες υπογραφές για το θέμα των εγκλωβισμένων της Κύπρου, που στάλθηκαν στον Λευκό Οίκο και τα Ηνωμένα Εθνη.


Έχει τραγουδήσει στους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους παγκοσμίως (Royal Albert Hall, Olympia, Roy Thompson Hall, Brendan Byrne Arena, Hammerstein Ballroom, Madison Square Garden, Wembley, Rosemont Theatre, Trump Taj Mahal, The Wang Theatre, Place Des Arts, θέατρο Karl Marx της Κούβας κ.α.) και θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ελληνικής μουσικής διεθνώς. "Ο,τι κάνει ο Νταλάρας σήμερα, το κάνει η υπόλοιπη Ελλάδα μετά από δέκα χρόνια", σχολίασε η τότε Υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη.


Iδιαιτέρως σημαvτική ήταv η παραστασή τo 1994 στo Μέγαρo Μoυσικής Αθηvώv με τίτλo "...Και με φως και με θάvατov ακαταπαύστως". Ήταv μία αvαδρoμή στηv ιστoρία τoυ ελληvικoύ τραγoυδιoύ, από τηv αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρovη Ελλάδα.Η μεγαλύτερη και η πιo πoλυπρόσωπη παρασταση πoυ έγιvε πoτέ με 250 άτoμα επί σκηvής και με τη σκηvoθετική καθoδήγηση τoυ Κώστα Γαβρά. Οι παραστασεις επαvαλαμβάvovται, κατ' απαίτηση τoυ κoιvoύ, στov ίδιo χώρo και τηv επόμεvη χρovιά (1995).


Μιά ακόμα σπουδαία μουσική στιγμή είναι η συναυλία "Υμνοι Αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων" στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 1997. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής μελοποιεί εκκλησιαστικά τροπάρια και ψαλμούς από την Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση. Ενα έργο ωριμότητας του συνθέτη που ερμήνευσε μοναδικά ο Γιώργος Νταλάρας. Συμμετείχε η Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ.


Τον Φεβρουάριο του 2001 πραγματοποίησε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μία συναυλία την οποία την είχε υποσχεθεί προσωπικά στον Βασίλη Τσιτσάνη. Το αφιέρωμα στον Τσιτσάνη είχε τίτλο "Ό,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ". Λόγω της τεράστιας επιτυχίας του αφιερώματος και την συμπλήρωση των 20 χρόνων απουσίας του μεγάλου αυτού συνθέτη, οι παραστάσεις επαναληφθήκαν τον Ιανουάριο του 2004 στο ΜΜΑ και ξανά τον Οκτώβριο του 2004 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Στις παραστάσεις συμμετείχε η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, η Γιώτα Δρακιά και ο διεθνούς φήμης ερμηνευτής Γρηγόρης Νταραβάνογλου. Την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2001 η ίδια παράσταση επαναλήφθηκε στο Κατράκειο Θέατρο της Νίκαιας με τους ίδιους συντελεστές αλλά με σκοπό διαφορετικό αυτή τη φορά, αφού τα έσοδα διατεθηκαν για τη στεγαστική αποκατάσταση του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος παιδικής προστασίας που είχε πληγεί από τον σεισμό του 1999.



Διακρίσεις

<===---+---===>

Από το 1981, έχει βοηθήσει στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό τραγουδώντας σε περισσότερες από 850 συναυλίες στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα πολιτιστικά και ανθρωπιστικά φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στο Φεστιβάλ Ειρήνης στη Βιέννη το 1983, στο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Μόσχα το 1985 και στη συναυλία Aid to Africa στην Αθήνα το 1986. Δυο χρόνια αργότερα συμμετέχει στη μεγάλη συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας στην Αθήνα, όπου τραγούδησε με τους Peter Gabriel, Sting, Bruce Springsteen, Tracy Chapman και Youssou N’Dour.


Με πρωτοβουλία του ίδιου, οργανώθηκε η μεγαλύτερη συναυλία για το Κυπριακό το 1994 στο Brendan Byrne Arena του New Jersey.


Μετά την επική συναυλία στην Αρένα του Brendan Byrne του New Jersey, ο Γιώργος Νταλάρας βρέθηκε στην Ουάσινγκτον για να παραλάβει από τον γερουσιαστή Edward Kennedy μία από τις πιο έγκυρες και τιμητικές διακρίσεις, το Διεθvές Βραβείo "Kennedy" σε αναγνώριση του ανθρωπιστικού του έργου.


Ο Γιώργος Νταλάρας έχει ανακηρυχθεί ως επίτιμος πολίτης της Κύπρου και του έχει χορηγηθεί κυπριακό διαβατήριο, ως αναγνώριση της συνεισφοράς του στην επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.


Κατά καιρούς έχει τιμηθεί με αρκετές ακόμα διακρίσεις. Ορισμένες τιμές που του έχουν γίνει είναι: Βραβείο Έλληνα Πατριώτη Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, Βραβείο Μπελογιάννης, Βραβείο Υπουργείου Πολιτισμού Γιουγκοσλαβίας, Βραβείο Δήμου Βελιγραδίου(στην διάρκεια των βομβαρδισμών), Βραβείο Κυπριακής Πρεσβείας, Βραβείο από ΤΕΔΚΝΑ(Ένωση Δήμων και κοινοτήτων Αττικής), Βράβευση από Εργατικό Κέντρο Πειραιά, Βραβείο Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων Κύπρου και άλλα πολλά.


Το 1998 το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού τιμά την καλλιτεχνική και κοινωνική προσφορά του Γιώργου Νταλάρα σε μια ξεχωριστή εκδήλωση στην Ολυμπία με την παρουσία προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο. "Η λέξη γενναιοδωρία είναι αυτή που χαρακτηρίζει τον Γιώργο και με τα δύο συνθετικά της. Ο Γιώργος είναι γενναίος και το τραγούδι του είναι δώρο στον πολιτισμό". Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Κώστα Γαβρά.


Στις 9 Ιουνίου 2001 στη Νέα Υόρκη, του απονεμήθηκε το 11o Βραβείο Ελευθερίας από τον Παγκύπριο Σύνδεσμο σε μια εκδήλωση εκτίμησης για την προσφορά του καλλιτέχνη στον αγώνα για το κυπριακό.


Στις 8 Οκτωβρίου 2001 στο αμφιθέατρο της ΑΤΗΚ στη Λευκωσία, η ΑΤΗΚ τίμησε τον Γιώργο Νταλάρα για την προσφορά του στην Κύπρο και στον Ελληνικό Πολιτισμό. Ο Γενικός Διευθυντής της ΑΤΗΚ παρέδωσε στον καλλιτέχνη ένα μοναδικό γλυπτό, το οποίο κατασκευάστηκε ειδικά γι’ αυτόν.


Την Πέμπτη, 5 Οκτωβρίου 2006, με την έγκριση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, κ.Κόφι Ανάν και του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κ. Antonio Guterres, ο Γιώργος Νταλάρας ανακηρύχθηκε ως ένας από τους επτά Πρεσβευτές Καλής Θέλησης για τους πρόσφυγες της Ύπατης Αρμοστείας παγκοσμίως (UNHCR). Η ανακήρυξή του έγινε σε ειδική τελετή στην Παλαιά Βουλή, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια.



Trivia

  • Το 1964, σε ηλικία 15 ετών, είχε φτιάξει ένα συγκρότημα με φίλους του. Το συγκρότημα το είχαν ονομάσει "Crazy Boys" και είχαν κερδίσει και ένα βραβείο σε ένα διαγωνισμό του REX.

  • Την Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 1966 πήρε μέρος στο φεστιβάλ τραγουδιού που είχε διοργανώσει το περιοδικό "Το Μοντέρνο Τραγούδι", (το μπίλμπορντ της εποχής), και πήρε το πρώτο βραβείο.[1]

  • Το 1970, την ίδια περίοδο που εμφανιζόταν στο κέντρο "Stork" με την Μαρινέλλα, τα απογεύματα τραγουδούσε στην επιθεώρηση "Έρχονται δεν έρχονται" με τον θίασο της Ρένας Βλαχοπούλου στο Κηποθέατρο του Βασιλικού Κήπου.

  • Το τραγούδι "Να 'τανε το '21" έχει την δική του ιστορία. Ηχογραφήθηκε πρώτα με τον Γ.Νταλάρα το 1970 και στο ρεφρέν είχε τους στίχους: "Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα / και το σπαθί μου να βγάζει φωτιά / και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα / μια τουρκοπούλα αγκαλιά". Στη συνέχεια ηχογραφήθηκε και με τον Γρ.Μπιθικώτση πάλι με το ίδιο ρεφρέν. Οι στίχοι όμως της Σ.Τσώτου θεωρήθηκαν προσβλητικοί και το Τουρκικό προξενείο στην Αθήνα διαμαρτυρήθηκε και έπειτα από διάβημα του αποσύρθηκαν οι δίσκοι 45 στροφών με το τραγούδι αυτό. Έτσι, το τραγούδι ξαναηχογραφήθηκε και από τους δύο, αυτή τη φορά όμως με τη λέξη "ομορφούλα" στο ρεφρέν (αντί "τουρκοπούλα") και κυκλοφόρησαν πάλι σε νέους δίσκους 45 στροφών. Στη συνέχεια ξαναηχογραφήθηκε από τον Γ.Νταλάρα για το μεγάλο δίσκο με το γενικό τίτλο "Να 'τανε το '21".

  • Στον δίσκο "Μικρά Ασία" (1972) έκανε την πρώτη ουσιαστική εμφάνισή της η Χάρις Αλεξίου.

  • Στον δίσκο "Τα τραγούδια μας" (1976) με τον Μάνο Λοΐζο είχε ηχογραφηθεί άλλο ένα τραγούδι με τίτλο "Ο άνεργος" το οποίο τελικά δεν συμπεριλήφθηκε στο δίσκο. Το τραγούδι τελικά ηχογραφήθηκε το 1981 σε δίσκο 45 στροφών με ετικέτα της ΑΕΠΙ, από τον τραγουδιστή Μπάμπη Αντωνίου.

  • Το τραγούδι "Ο τραγουδιστής" που είπε ο Νταλάρας το 1983, ήταν να το πρωτοπεί ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1977 σε ένα δίσκο που θα έκανε με τον Χ.Νικολόπουλο. Τελικά ο δίσκος αυτός του Καζαντζίδη με τον Νικολόπουλο δεν ηχογραφήθηκε ποτέ, παρόλα αυτά, ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1989 ηχογράφησε στο δίσκο "Οτι δεν είπα" το τραγούδι "Ο τραγουδιστής".

  • Πολλοί συνάδελφοι του Γ.Νταλάρα τον αποκαλούν "θείο". Το παρατσούκλι αυτό είχε ξεκινήσει σαν αστείο, όταν ο Γ.Νταλάρας είχε κάνει μία φορά δώρο ένα κασετοφωνάκι στον Πάνο Κατσιμίχα και από τότε ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας τον φωνάζουν θείο. Έπειτα έγινε γνωστό και άρχισαν και άλλοι συνάδελφοι και φίλοι του να τον αποκαλούν θείο, ο καθένας για δικούς του λόγους.

  • Το 1992 είχε πάρει μέρος σε μία συναυλία με τους Jethro Tull στην οποία είπε δύο τραγούδια ντουέτο με τον Ian Anderson. Το πρώτο ήταν το παραδοσιακό τραγούδι "John Barleycorn" το οποίο μπήκε και στο δίσκο "A little light music" (1992) και το δεύτερο ήταν το "Ruby Tuesday" του Mick Jagger, το οποίο ήταν να μπει και αυτό στον δίσκο αλλά τελικά δεν μπήκε.[2][3].

  • Το 1997 ξεκίνησε μία δικαστική διαμάχη με τον Τζίμη Πανούση, η οποία έλαβε τέλος σχεδόν 7 χρόνια αργότερα. Το 1997 σε μία παράστασή του ο Τζίμης Πανούσης εμφάνιζε τον Γ.Νταλάρα να τραγουδά σε βιντεοκλίπ και με ειδική μίξη εικόνας εμφανιζόταν να τρέχουν χρήματα από το στόμα του. Επίσης σατίριζε τον Γ. Νταλάρα ότι εκμεταλλευόταν την ευαισθησία του κυπριακού λαού και ότι οι συναυλίες υποστήριξης της Κύπρου δεν γίνονταν τόσο αφιλοκερδώς όσο παρουσιαζόταν στο κοινό. Ο Νταλάρας του έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και παράλληλα ζήτησε με αίτηση ασφαλιστικών μετρων να απαγορευτεί στον Πανούση με δικαστική απόφαση να αναφέρει το όνομά του δημοσίως. Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων έγινε δεκτή και από τότε ο Πανούσης χρησιμοποιεί τη λέξη «ακατονόμαστος», υπονοώντας προφανώς τον Γ. Νταλάρα. Στο ποινικό σκέλος της υπόθεσης στην απολογία του στο δικαστήριο ο Τ.Πανούσης υποστήριξε ότι δεν γνωρίζει εάν όντως ο Νταλάρας πήρε χρήματα για τις συναυλίες του και ότι κάτι τέτοιο δεν τον ενδιαφέρει, γιατί σκοπός της σάτιρας ήταν το κατεστημένο και όχι προσωπικά ο Γ. Νταλάρας. Τελικά, το 2004 έπειτα από αλλεπάλληλες δίκες (στις οποίες ο μηνυτής Γ. Νταλάρας πάντα κέρδιζε) το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου δεν δέχτηκε τον ισχυρισμό του Τζ. Πανούση ότι καλυπτόταν από τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της τεχνης και επιβεβαίωσε την καταδίκη του από το Εφετείο για εξύβριση (όπως στο μεταξύ είχε μετατραπεί η κατηγορία). [4][5][6]

  • Τον Φεβρουάριο του 2007, στην γκαλερί «Αιγόκερως» στο Κολωνάκι, πραγματοποιήθηκε έκθεση με τίτλο «Ρόδι και κόκκινο στον αστερισμό της Αγάπης». Τραγουδιστές, ποιητές, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, σκηνογράφοι, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, αρχιτέκτονες, ζωγράφισαν και προσφέραν τα έργα τους για τις ανάγκες της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών. Μεταξύ των δημιουργών, ο Γιώργος Νταλάρας, ζωγράφισε ένα ρόδι (εμπνευσμένο από τον τίτλο της έκθεσης) και η Αλκηστης Πρωτοψάλτη, φωτογράφισε τη χειμωνιάτικη Σαντορίνη. Η έκθεση ήταν μια ιδέα της Μερόπης και Χριστίνας Πρέκα στη μνήμη του πρόωρα χαμένου Πάρι Πρέκα, ενός ποιητή ζωγράφου.[7]


Παραπομπές



Εξωτερικοί Σύνδεσμοι


Έλληνες Μουσικοί

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License


www.hellenica.de