Διονύσης Τσακνής (*)

Ο Διονύσης Τσακνής είναι σύγχρονος συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής τραγουδιών.

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1954, όπου και μεγάλωσε. Πήγε στην Αθήνα όπου σπούδασε οικονομικές επιστήμες και μουσική. Κατόπιν, για δύο χρόνια βρέθηκε και πάλι στην Καρδίτσα όπου δίδασκε θεωρητικά της μουσικής στο δημοτικό ωδείο της πόλης. Η πρώτη δουλειά που κυκλοφόρησε ήταν το 1982 με τίτλο H Mπαλάντα Του Ταξιδιώτη. Το 1984 κέρδισε το Α' βραβείο θεατρικής μουσικής στο Διαγωνισμό Θεάτρου Ιθάκης και το Β' βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Το επόμενο έτος κυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο του μαζί με τη Σοφία Βόσσου με τίτλο Καλή Ακρόαση. Στη συνέχεια ακολούθησαν οι δίσκοι Τρίτο Μάτι το 1987, Φταίνε Τα Τραγούδια το 1989 και Φώτα Παρακαλώ το 1990.

Συνολικά έχει εκδώσει 22 δίσκους και 2 CD single, έγραψε μουσική για πολλές θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες. Το 1996 έκανε την πρώτη του απόπειρα στο χώρο του βιβλίου, εκδίδοντας ένα διήγημα με τίτλο Υπό προθεσμία. Επίσης, από εκείνη τη χρονιά συνεργάζεται ως αρθρογράφος στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία.

Ο Διονύσης Τσακνής έχει κερδίσει τρία βραβεία για τη μουσική του —δύο για το θέατρο και ένα για το τραγούδι—, ενώ έχει να επιδείξει πλήθος συνεργασιών με σημαντικούς συνθέτες και στιχουργούς. Ξεχωριστής σημασίας είναι η δωδεκάχρονη συνεργασία του με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Συνεργάστηκε επίσης με τον Γιώργο Νταλάρα, τη Δήμητρα Γαλάνη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Λάκη Λαζόπουλο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Πάνο Κατσιμίχα, τον Ορφέα Περίδη, Σωκράτη Μάλαμα και άλλους. Συνεργάστηκε, επίσης, με τον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος το 2000 του ανέθεσε την μελοποίηση εκ νέου του έργο του Ο ήλιος και ο χρόνος. Στις αρχές του 2001 έθεσε σε κυκλοφορία το άλμπουμ με τίτλο Παίζοντας Με Δυο Ορχήστρες, το οποίο περιέχει ζωντανές ηχογραφήσεις έργων του Τσακνή από τη συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Πιστός στο ρόλο μου, κάνω το σόλο μου,
στους αδιάφορους και στους παράφορους
τους θεατές μου.
Καυτές σταγόνες μου, γκρίζες εικόνες μου,
πώς θα χωρέσετε, πώς θα με δέσετε,
στους έρωτές μου»
— Σαλτάρω στο κενό [1]