Η Δανάη Στρατηγοπούλου του Ιππολύτου και σύζυγος του Γ. Χαλκιαδάκη είναι ελληνίδα τραγουδίστρια, μουσικός, συγγραφέας, καθηγήτρια της ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Σαντιάγκο της Χιλής καθώς και φωνητικής μουσικής σε πολλά ωδεία.
Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1918. Τελειώνοντας τις γυμνασιακές της σπουδές παρακολούθησε για ένα χρόνο οικονομικές επιστήμες ενώ έλαβε δίπλωμα της Γαλλικής Ακαδημίας. Από πολύ νωρίς όμως ακολούθησε το ελαφρό τραγούδι και σπούδασε ορθοφωνία και φωνητική μουσική. Το [1935]] πρωτοεμφανίζεται ως δημοσιογράφος ενώ ένα χρόνο μετά το 1936 ασχολείται πλέον επαγγελματικά με το καλλιτεχνικό της πάθος που ήταν το τραγούδι. Έτσι συμμετέχει στη Μάντρα του Αττίκ με ίδιο όνομα καλλιτεχνικό Δανάη.
Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος η Δανάη κατέφυγε στα Τρίκαλα όπου και διέμενε η αδελφή της. Το 1946 βρίσκεται καθηγήτρια φωνητικής μουσικής στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και στη Δραματική Σχολή Ευγ. Χατζίσκου. Στην περίοδο της Χούντας διετέλεσε καθηγήτρια "τιμής ένεκεν" στην έδρα Ελληνικής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο και κατά την περίοδο 1972-1973 τακτική έμμισθη καθηγήτρια στο αυτό Πανεπιστήμιο.
Είναι μέλος της Εταιρίας Στιχουργών και Μουσικοσυνθετών Ελλάδος, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Επιτροπής Αλληλεγγύης με την Χιλή, του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών κ.ά. Επίσης η Δανάη έχει δώσει σειρά διαλέξεων σε Πανεπιστήμια της Χιλής καθώς και πολλά ρεσιτάλ με ελληνικά τραγούδια. Έχει τιμηθεί με πολλές καλλιτεχνικές διακρίσεις, επαίνους, δύο βραβεία για τους στίχους της καθώς και ειδικό βραβείο της Προεδρίας της Χιλής επί Αλλιέντε στο Φεστιβάλ του Χιλιανού ελαφρού τραγουδιού το 1972. Η Δανάη ομιλεί επίσης γαλλικά, ισπανικά και αγγλικά και είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Διατηρεί δε άριστες σχέσεις με την Χιλιανή Πρεσβεία των Αθηνών.
Στο πλούσιο συγγραφικό της έργο ξεχωριστή θέση κατέχουν οι μεταφράσεις της, στίχων του Παύλου Νερούδα. Έχει εκδώσει πολλά βιβλία καθώς και τον δίσκο «Τα ποιο όμορφα τραγούδια του Αττίκ». Επίσης διατηρεί το ψευδώνυμο «Αργυρώ Καλιγά».
Συγγραφικό έργο
Από το κατά καιρούς συγγραφικό της έργο ξεχωρίζουν (βιβλία, μελέτες, μεταφράσεις):
- "Τραγουδώντας" (χρονικό) 1954
- "Αντιδράσεις" (ποίηση) 1960
- "Τα υψώματα του Μάτσου Πίτσου" του Π. Νερούντα, μετάφραση 1966
- "Για ένα ζευγάρι ρόδα" (λαογραφική μελέτη) 1972
- "Ελληνίδες ηρωίδες στο δημοτικό τραγούδι" (μελέτη) 1972 και ακολουθούν από το 1973:
- "Εστραβαγάριο"
- "Είκοσι ποιήματα αγάπης κι ένα τραγούδι απελπισμένο"
- "Λάμψη και θάνατος του Χοακίμ Μουριέτα"
- "Γενικό άσμα"
- "Νύχτα του Σαββάτου" του Μπερναβέντε, μετάφραση
- "Η μάυρη βίβλος της βορειοαμερικανικής επέμβασης στη Χιλή" του Αρμάνδο Ουρίβε, μετάφραση
- "Η Χιλή θα νικήσει" του Χουάν Φοντό, μετάφραση
και πολλούς στίχους για τραγούδια ή μουσική σ΄ ελληνικά τραγούδια και σε ποίηση Π. Νερούντα.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
