Ο Κώστας Ταχτσής ( Θεσσαλονίκη, 8 Οκτωβρίου 1927 – Αθήνα, 25 Αυγούστου; 1988) ήταν διακεκριμένος έλληνας λογοτέχνης της λεγόμενης μεταπολεμικής γενιάς.
Βιογραφία
Ο πατέρας του Ταχτσή, Γρηγόριος, και η μητέρα του, Έλλη (το γένος Ζάχου), κατάγονταν από την Ανατολική Ρωμυλία. Σε ηλικία επτά ετών, μετά τον χωρισμό των γονέων του, αναγκάστηκε να πάει στην Αθήνα για να ζήσει με την γιαγιά του. Εγγράφηκε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του.
Το 1947 κλήθηκε να υπηρετήσει στον Στρατό, από όπου τελικά απολύθηκε με τον βαθμό του εφέδρου ανθυπολοχαγού. Το 1951 προσλήφθηκε ως βοηθός του αμερικανού διευθυντή στα έργα για το φράγμα του Λούρου. Από τις αρχές του 1954 έως το τέλος του 1964 ταξίδεψε και έζησε σε διάφορες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, στην Αφρική, την Αυστραλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, κάνοντας διάφορα επαγγέλματα: από ναύτης έως βοηθός μάνατζερ στην κουζίνα εστιατορίου. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, προσπάθησε να επιβιώσει ως ξεναγός, μεταφραστής και, τέλος, ως επαγγελματίας συγγραφέας. Άνθρωπος ειλικρινής και απερίφραστος, συνάντησε την έχθρα και την φιλία πολλών. Κατά την περίοδο της Δικτατορίας, βρέθηκε αντιμέτωπος πολλές φορές με την Ασφάλεια, ενώ κατά την Μεταπολίτευση, πάλεψε για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων — δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος και ο ίδιος.
Στις 27 Αυγούστου 1988, η αδελφή του τον βρήκε δολοφονημένο στο σπίτι του στον Κολωνό. Η Αστυνομία δεν μπόρεσε ποτέ να διελευκάνει το έγκλημα. Η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε μόνον ότι ο θάνατος είχε επέλθει από στραγγαλισμό περί τα δύο εικοσιτετράωρα νωρίτερα.
Το έργο του
Ο Ταχτσής εμφανίστηκε
στα ελληνικά γράμματα στις αρχές της
δεκαετίας του 1950 με τις ποιητικές
συλλογές Δέκα ποιήματα, Μικρά ποιήματα
και Περί ώραν δωδεκάτην, που αργότερα
αποκήρυξε. Ακολούθησαν οι ποιητικές
συλλογές Συμφωνία του «Μπραζίλιαν»
(1954) και Καφενείο «Το Βυζάντιο»
(1956).
Με χίλιες δυσκολίες, το 1962 εξέδωσε το μυθιστόρημα Το τρίτο στεφάνι, με το οποίο αργότερα καθιερώθηκε ως ένας από τους καλύτερους πεζογράφους της γενιάς του. Παρέα με τον Νάνο Βαλαωρίτη, κ.ά. συμμετείχε στην συντακτική ομάδα του πρωτοποριακού λογοτεχνικού περιοδικού Πάλι (1964–1967). Το 1972 εξέδωσε την συλλογή
διηγημάτων Τα ρέστα, και το 1979 μία
συλλογή αυτοβιογραφικών κειμένων με
τίτλο Η γιαγιά μου η Αθήνα.
Μετά τον θάνατό του εκδόθηκαν τα βιβλία του
- Το φοβερό βήμα (ημιτελής αυτοβιογραφία, 1989),
- Από τη χαμηλή σκοπιά (1992),
- Συγγνώμην, εσείς δεν είσθε ο κύριος Ταχτσής; (1996)
- Τετράδιον εκθέσεων Κωνσταντίνου Γρηγ. Ταχτσή (εκθέσεις από τα σχολικά χρόνια του συγγραφέα, 1996), και
- Ένας έλληνας δράκος στο Λονδίνο (2002).
Μετέφρασε επίσης αρχαία ελληνική και ξένη λογοτεχνία, κυρίως κωμωδίες του Αριστοφάνη.
Το κορυφαίο έργο του
Κώστα Ταχτσή είναι το μυθιστόρημα Το
τρίτο στεφάνι, που από το 1970 και μετά
εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στα
πλέον ευπώλητα βιβλία και το οποίο
έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο, παρουσιάζεται
«η Ελλάδα των μετόπισθεν», η
πολύπαθη ελληνική οικογένεια στα
χρόνια πριν και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο
Πόλεμο μέσα από την ρέουσα προσωπική
αφήγηση δύο γυναικών: της Εκάβης και
της Νίνας.
Δυστυχώς, ο Ταχτσής δεν έγραψε κανένα άλλο μυθιστόρημα, παρά τις υποσχέσεις που είχε δώσει κατά καιρούς. Τα υπόλοιπα πεζογραφήματά του αποτελούν κυρίως αποσπασματικά βιωματικά κείμενα. (Βιωματικό ήταν άλλωστε και Το τρίτο στεφάνι, όπου όπως είχε πει ο ίδιος ο Ταχτσής, όλα σχεδόν τα πρόσωπα έχουν διαμορφωθεί επάνω σε πρότυπα του οικογενειακού του περιβάλλοντος.) Ένα θέμα που επαναλαμβάνεται στα ύστερα κείμενα του Ταχτσή είναι η ομοφυλοφιλία του, που άλλοτε την αποδέχεται και άλλοτε την θεωρεί σαν μόνιμη κατάρα.
Σχετική βιβλιογραφία
- Ανδρέας Αγγελάκης, Κώστας Ταχτσής: Η κοινωνική και ποιητική του περίπτωση, σελ. 80. Εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1989. ISBN 9600303746.
Εξωτερικές συνδέσεις
- [1] Το χρονικό της δολοφονίας του Ταχτσή· από την εφημερίδα Τα Νέα, 8 Σεπτεμβρίου 1997.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>
