Ο Ιάκωβος Πολυλάς (1825-1896) ήταν επτανήσιος συγγραφέας και κριτικός, διάσημος μαθητής και εκδότης του έργου του Σολωμού. Το λογοτεχνικό του έργο (ποιητικό και πεζογραφικό) είναι μικρής έκτασης. Έκανε επίσης μεταφράσεις αλλά είναι πιο γνωστός για τα κριτικά του έργα.

Βίος

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1825, από ευγενή οικογένεια με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη. Έλαβε εξαιρετική μόρφωση, όπως άρμοζε σε έναν ευγενή, αλλά το πιο αποφασιστικό γεγονός για την εξέλιξή του ήταν η γνωριμία του με τον Σολωμό. Ο ποιητής επισκεπτόταν συχνά το σπίτι του Πολυλά, ως τον θάνατο της μητέρας του τελευταίου το 1841. Από τότε ως το 1847 οι σχέσεις του Πολυλά με τον Σολωμό διακόπηκαν προσωρινά κυρίως λόγω των υποχρεώσεων του Πολυλά για θέματα της πατρικής του περιουσίας.

Από το 1847 επανασυνδέεται με τον Σολωμό και αποτελεί μέλος του λογοτεχνικού κύκλου που συγκροτείται στην Κέρκυρα γύρω από τον εθνικό ποιητή, μαζί με τους Στέλιο και Γεράσιμο Μαρκορά, Ιούλιο Τυπάλδο, Κάρολο Μάνεση και άλλους, που αποτελούν την ομάδα των "σολωμικών ποιητών" της Επτανησιακής Σχολής. Την ίδια χρονιά παντρεύεται την Αιμιλία Σορδίνα, η οποία σύντομα αρρωσταίνει και το 1851 μεταβαίνουν στην Ιταλία για θεραπεία. Εκεί ο Πολυλάς συνεχίζει τη μελέτη του (ξένες φιλολογίες και αρχαιοελληνικά κείμενα).

Το 1853 επιστρέφει για λίγο καιρό στην Κέρκυρα και ο Σολωμός - ιδιόρυθμος και μονήρης τύπος- τον αντιμετωπίζει με ψυχρότητα, κάτι που πικραίνει τον Πολυλά. Το 1854 η σύζυγός του πεθαίνει και εκείνος επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα. Όταν το 1857 ο Σολωμός πεθαίνει, ο Πολυλάς εκφωνεί τον επικήδειο λόγο. Από τότε ως το 1859 αφοσιώνεται στη συγκέντρωση και έκδοση των χειρογράφων του "δασκάλου", έργο ιδιαίτερα δύσκολο.

Ο Πολυλάς ήταν υποστηρικτής της ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Το 1862 ίδρυσε τον πολιτικό σύλλογο Αναγέννησις και εξέδιδε ομώνυμη εφημερίδα. Από το 1869 ως το 1879 εξελέγη τέσσερις φορές βουλευτής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, με τον Χαρ. Τρικούπη. Το 1884 στράφηκε για λίγο προς την παράταξη του Δηλιγιάννη αλλά το 1890 προσέγγισε ξανά την τρικουπική παράταξη. Το 1892 εγκατέλειψε οριστικά την πολιτική. Πέθανε το 1896.

Έργο

Ποιητικό

Είναι περιορισμένης έκτασης. Τα πιο σημαντικά είναι 3 σονέτα και η Ωδή εις τον θάνατον του Διονυσίου Σολωμού. Εγραψε και άλλα στιχουργήματα μικρότερης αξίας.

Πεζογραφικό

Τρία διηγήματα:

• Ένα μικρό λάθος , 1891
• Η συγχώρεσις, 1892
• Τα τρια φλωριά, 1892

Κριτικό και φιλολογικό

• Έκδοση των ποιημάτων του Δ.Σολωμού, 1859. Τα προλεγόμενα του Πολυλά θεωρούνται σημαντικό μνημείο φιλολογικής κριτικής.
• Δοκίμιο: "Πόθεν η μυστικοφοβία του κ.Σπυρίδωνος Ζαμπελίου". (απάντηση στο δοκίμιο του Ζαμπελίου για τον Σολωμό "Πόθεν η κοινή λέξις τραγουδώ" ), 1860

• Η φιλολογική μας γλώσσα, 1892 . Δοκίμιο στο οποίο υπερασπίζεται τη δημοτική.

Μεταφράσεις

• Η Τρικυμία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, 1855
• Ομήρου Οδύσσεια. 1875-1881
• Άμλετ του Σαίξπηρ. 1889
• Ιλιάδος Ραψωδία Ζ, 1890.
• Ολόκληρη η μετάφραση της Ιλιάδας δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό του, το 1923.

Νεοελληνική λογοτεχνία

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>