Γιάννης Σκαρίμπας


Ο Γιάννης Σκαρίμπας (Αγία Ευθυμία Παρνασσίδος, 28 Σεπτεμβρίου 1893 – Χαλκίδα, 21 Ιανουαρίου 1984) ήταν έλληνας λογοτέχνης, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος. Το έργο του, εντυπωσιακό σε έκταση και ποικιλία, σημαδεύτηκε από την έντονη αντιδικία του με τις καθιερωμένες αξίες της ζωής και του αστικού πολιτισμού. Εισήγαγε επίσης υπερρεαλιστικά στοιχεία στην ελληνική πεζογραφία. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής λογοτεχνίας.

Η ζωή του

Ο πατέρας του, Ευθύμιος Σκαρίμπας, ήταν απόγονος αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Αίγιο και τις ολοκλήρωσε στην Πάτρα. Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως ανθυπασπιστής στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων. Διορίστηκε τελωνοσταθμάρχης στην Ερέτρια (πρώην Νέα Ψαρά) και το 1915 εγκαταστάθηκε στην Χαλκίδα, για να εργαστεί εκεί ως εκτελωνιστής.


Στα γράμματα εμφανίστηκε κατά την δεκαετία του 1910 με ποιήματα και πεζά που δημοσίευσε σε διάφορα περιοδικά της Αθήνας και στις εφημερίδες Εύριπος και Εύβοια της Χαλκίδας χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Κάλλις Εσπερινός. Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση με το πραγματικό του όνομα έγινε το 1929, όταν έλαβε το α΄ βραβείο διηγήματος για το πεζό «Ο καπετάν Σουμερλής ο Στουραΐτης», το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Ελληνικά Γράμματα.


Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του την ζωή στην Χαλκίδα και ταξίδεψε ελάχιστα. Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου του 1984.


Εργογραφία

  • Καϋμοί στο Γριπονήσι, διηγήματα (1930)
  • Το θείο τραγί, διηγήματα (1933)
  • Μαριάμπας, μυθιστόρημα (1935)
  • Ουλαλούμ, ποιήματα (1936)
  • Το σόλο του Φίγκαρω, μυθιστόρημα (1939)
  • Εαυτούληδες, ποιήματα (1950)
  • Ο ήχος του κώδωνος, θέατρο (1950)
  • Το Βατερλώ δύο γελοίων, μυθιστόρημα (1959)
  • Η μαθητευομένη των τακουνιών, τρεις νουβέλες (1961)
  • Βοϊδάγγελοι, ποιήματα (1968)
  • Άπαντες στίχοι, ποιήματα (1970)
  • Το ’21 και η αλήθεια, Η τράπουλα και Οι γαλατάδες, ιστορία (1971–1977)
  • Ο σεβαλιέ σερβάν της Κυρίας, θέατρο (1971)
  • Η περίπολος Ζ΄, χρονικό από τον Α΄ Παγκ. Πόλεμο (1972)
  • Τυφλοβδομάδα στη Χαλκίδα, διηγήματα (1973)
  • Φυγή προς τα εμπρός, μυθιστόρημα (1976)
  • Τρεις άδειες καρέκλες, διηγήματα (1976)
  • Αντι-Καραγκιόζης ο Μέγας, θέατρο (1977)
  • Τα πουλιά με το λάστιχο, χρονογραφήματα (1978)
  • Τα καγκουρώ, θέατρο (1979)
  • Σπαζοκεφαλιές στον ουρανό, αντιδιηγήματα (1979)
  • Η κυρία του τραίνου, θέατρο (1980)
  • Ο πάτερ Συνέσιος, θέατρο (1980)


Εξωτερικές συνδέσεις


ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑBΙ


Σπασμένο καράβι νάμαι, πέρα βαθιά
- έτσι νάμαι -
με χωρίς κατάρτια,
με χωρίς πανιά να κοιμάμαι.
Ναν' αφράτος ο τόπος
κι η ακτή νεκρική γύρω γύρω,
με κουφάρι γυρτό και με πλώρη
εκεί που θα γείρω.
Ναν' η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
- έτσι νάναι! -
και τα βράχια κατάπληχτα
και τ' αστέρια μακριά να κυττάνε...


Νεοελληνική λογοτεχνία

Κατάλογος Ελλήνων λογοτεχνών

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org + LivePedia.gr http://www.livepedia.gr/. Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>


www.hellenica.de