Αμυγδαλιά, καρποφόρο δέντρο που ανήκει στην οικογένεια των ροδιδών. Το επιστημονικό του όνομα είναι "αμυγδαλή η κοινή". Η αμυγδαλιά καλλιεργείται σε όλες της υποτροπικές περιοχές και ιδιαίτερα στις περιοχές της νότιας Ευρώπης.

Η καταγωγή της είναι από τη Μικρά Ασία. Στη λεκάνη της Μεσογείου τη διάδωσαν τόσο οι Έλληνες όσο και οι Ρωμαίοι. Στην Ελλάδα η αμυγδαλιά καλλιεργείται από χιλιάδες χρόνια τώρα.

Πρόκειται για δέντρο που το ύψος του φτάνει 5- 6 μέτρα και είναι φυλλοβόλο. Η κόμη της είναι ακανόνιστη, αλλά παρουσιάζει μια τάση να γίνεται επιμήκης. Όσο τα δέντρα μεγαλώνουν σε ηλικία, τόσο η κόμη γίνεται όλο και περισσότερο στρογγυλή, χωρίς φυσικά να γίνει στρογγυλή. Τα φύλλα της είναι απλά, μακρόστενα και μακριά, ενώ στην άκρη είναι ελαφρά πριονωτά. Το χρώμα τους είναι σκούρο πράσινο.

Λουλούδια Αμυγδαλιάς (*)

Χαρακτηριστικό της αμυγδαλιάς είναι ότι ανθίζει το χειμώνα και πριν ακόμη βγάλει φύλλα. Τα λουλούδια της είναι άσπρα ή ελαφρά ροζ. Πολλές από τις σημερινές ποικιλίες αμυγδαλιάς έχουν άνθη που στερούνται γύρης. Για το λόγο αυτό πρέπει στις καλλιέργειες με τέτοιες αμυγδαλιές να υπάρχουν κοντά και δέντρα με αρσενικά άνθη.

Οι καρποί της αμυγδαλιάς, τα αμύγδαλα, είναι "δρύπες". Το σχήμα τους είναι ανάλογο με την ποικιλία, είναι όμως σχεδόν επίμηκες και ποτέ στρογγυλό. Το εξωκάρπιο δεν είναι σαρκώδες, όπως στα άλλα πυρηνόκαρπα, αλλά λεπτό που, όταν ωριμάζει ο καρπός, ανοίγει και ξεραίνεται. Ακόμη το εξωκάρπιο σκεπάζεται με ελαφρό χνούδι.

Το ενδοκάρπιο είναι σκληρό και ξυλώδες σε μερικές ποικιλίες σε άλλες όμως δεν είναι σκληρό και κλείνει ένα ή δυο σπέρματα, που καλύπτονται από φλούδα. Η φλούδα είναι δυνατό να αποχωριστεί από τους καρπούς, όσο οι καρποί είναι μαλακοί ή μετά από βράσιμο. Οι καρποί της αμυγδαλιάς χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: στους πικρούς και στους γλυκούς. Τους πικρούς καρπούς, που περιέχουν ορισμένη ποσότητα υδροκυανίου, τους χρησιμοποιούν στη φαρμακοβιομηχανία από τους οποίους και εξάγουν διάφορα φάρμακα. Χρησιμοποιούνται ακόμη και στη βιομηχανία καλλυντικών. Τα γλυκά αμύγδαλα χρησιμοποιούνται για την παρασκευή διάφορων γλυκισμάτων και ζαχαρωτών ή σαν επιτραπέζιοι ξηροί καρποί κλπ.

Η ψύχα ή τα σπέρματα του αμυγδάλου αποτελούν σε βάρος το 30- 40% ολόκληρου του καρπού. Οι ξεροί καρποί έχουν, κατά μέσο όρο, την παρακάτω σύνθεση: 4% νερό, 3- 4% διάφορα άλατα, 27% πρωτεΐνες και 50% λίπος.

Η απόδοση σε αμύγδαλα κάθε δέντρου εξαρτάται από την ποικιλία και από την ηλικία του δέντρου. Συνήθως από κάθε δέντρο μαζεύονται 10- 20 κιλά αμύγδαλα.

Το ξύλο της αμυγδαλιάς ενώ είναι βαρύ και σκληρό, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην επιπλοποιία. Μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί για ξυλολεπτουργικές εργασίες.

Απο την LivePedia.gr + Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License