Μικροτσικνιάς (*)

Ο Μικροτσικνιάς (Ixobrychus minutus) (Λινναίος 1766) είναι ένας μικροσκοπικός ερωδιός αρκετά κοινός αν και δύσκολο να παρατηρηθεί. Ανοίκει στην τάξη των Πελαργόμορφων (Ciconiiformes), στην οικογένεια των Ερωδιίδων (Ardeidae) και το Γένος Ardeola. Είναι μεταναστευτικό είδος, στις περιοχές φωλιάσματος φτάνει τον Μάρτιο και αναχωρεί γύρω στον Σεπτέμβριο.

Περιγραφή

Είναι ένας μικροσκοπικός ερωδιός, το μικρότερο είδος της οικογένειας του στην Ευρώπη, έχει το μέγεθος του περιστεριού. Το μεγεθός του είναι 33-38 εκατοστά, το βάρος του 140 γραμμάρια και με άνοιγμα φτερών που φτάνει τα 55-58 εκατοστά. Ο λαιμός του είναι μικρός ενώ το ράμφος του ιδιαίτερα μακρί για το μέγεθος του. Είναι ο ερωδιός με τον πιό έντονο διμορφισμό από όλα τα είδη που ζούν στην Ευρώπη. Το αρσενικό έχει το πάνω μέρος του κεφαλιού, τον λαιμό, την πλάτη και τα καλυπτήρια των φτερών μαύρου χρώματος με πράσινες ανταύγες. Τα φτερά είναι ανοιχτό μπεζ και το κάτω μέρος του σώματος είναι κρεμ. Το ράμφος είναι σκούρο κίτρινο ενώ κατά την περίοδο της αναπαραγωγής έχει έντονο πορτοκαλί χρώμα. Τα πόδια είναι μακριά πρασινοπού χρώματος. Τα θηλυκά είναι ανοιχτό μπεζ στο πάνω μέρος του σώματος με καφέ λωρίδες. Το κάτω μέρος είναι χρώματος κρεμ με λιγότερο πυκνές και εμφανείς κοκκινωπές γραμμώσεις, κοκκινωπά είναι και τα καλυπτήρια των φτερών. Τα πόδια και το ράμφος είναι ίδια με το αρσενικό. Τα νεαρά είναι κρεμ με πολύ πυκνές καφέ γραμμώσεις σε όλο τους το σώμα.

Βιολογία

Ο Μικροτσικνιάς (Ixobrychus minutus) είναι ένας μοναχικός ερωδιός που μπορούμε να τον συναντήσουμε και σε ζευγάρια. Είναι αρκετά αθόρυβος και είναι σπάνιο να ακουστεί η φωνή του και μαζί με το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας μένει κρυμμένος στις πυκνές καλαμιές τον κάνουν ιδιαίτερα δύσκολο στον εντοπισμό. Όταν απειλήτε πέρνει τη θέση πασσαλίσκου, με το σώμα τεντώμενο κάθετα προς το έδαφος και το κεφάλι να κοιτάει προς τον ουρανό, που το κάνει να μην ξεχωρίζει από τα καλάμια. Το σούρουπο βγαίνει για κυνήγι στις όχθες για να πιάσει μικρά ψάρια, έντομα και αμφίβια. Πετάει αργά εναλλάσοντας γρήγορα χτυπήματα των φτερών με αιωρήσεις ενώ κρατάει τα πόδια του τεντωμένα προς τα πίσω και τον λαιμό σε σχήμα S. Την περίοδο της αναπαραγωγής, στα τέλη μαΐου αρχές ιουνίου, το αρσενικό φτιάχνει μία φωλιά μέσα στα καλάμια με κομάτια από καλάμια και οριοθετεί μία περιοχή. Μετά προσελκύει ένα θηλυκό και δημιουργεί ένα ζευγάρι. Το θηλυκό γεννάει 4-6 λευκά αυγά που κλωσσάνε και οι δύο γονείς. Η επώαση γίνεται μετά απο 16-20 μέρες και την φροντίδα των μικρών την αναλαμβάνουν και οι δύο γονείς για 25-30 μέρες οπότε και τα μικρά εγκαταλείπουν την φωλιά.

Βιότοπος

Του αρέσουν οι περιοχές που έχουν γλυκά νερά με μικρό βάθος και πλούσιους καλαμιώνες στις όχθες. Αυτό ρον κάνει ιδιέτερα ευαίσθητο στην καταστροφή των καλαμιώνων. Μπορούμε να το συναντήσουμε στις όχθες λιμνών, ποταμών, έλη και κανάλια. Κατά την μετανάστευση μπορούμε να τον συναντήσουμε και κοντά στη θάλασσα.

Γεωγραφική εξάπλωση

Τον Μικροτσικνιά τον βρίσκουμε στην Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική, την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία. Στην Ευρώπη και την βόρειο Αφρική, με εξαίρεση του Δέλτα του Νείλου που τον βρίσκουμε όλο τον χρόνο, είναι θερινός επισκέπτης ενώ τον Χειμώνα μεταναστεύει στην Αφρική νότια της Σαχάρας. Στην Ασία συναντάται στην δυτική και κεντρική μέχρι την δυτική Κίνα. Στην Ελλάδα αναπαράγεται, με περίπου 700 ζευγάρια, στην δυτική Ελλάδα, από την Πελοπόννησο μέχρι την Ήπειρο, στην ανατολική Στερεά Ελλάδα, την Μακεδονία, την Θεσσαλία και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Υποείδη

Υπάρχουν 3 υποείδη:

1. Ixobrychus minutus minutus: Ευρώπη, Ασία και βόρειο Αφρική
2. Ixobrychus minutus payesii: Αφρική
3. Ixobrychus minutus podiceps: Μαδαγασκάρη
4. Ixobrychus minutus novaezelandiae: Νέα Ζηλανδία
5. Ixobrychus minutus dubuius: Αυστραλία και Νέα Γουηνέα

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Φωτογραφίες
• Φωτογραφίες

Πτηνά

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>