Ο Κωνσταντίνος Α. Δοξιάδης, γιος του Απόστολου Δοξιάδη και της Ευανθίας Μεζεβίρη γεννήθηκε το 1913. Ο πατέρας του, παιδίατρος στο επάγγελμα, υπήρξε Υπουργός Περιθάλψεως, Υγιεινής και Πρόνοιας. Ο Κ.Α Δοξιάδης αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείο το 1935 κι ένα χρόνο αργότερα ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Μηχανικός από το Πανεπιστήμιο Charlottenburg του Βερολίνου.
Το 1937 διορίστηκε μηχανικός της Πολεοδομικής Υπηρεσίας της Διοικήσεως Πρωτευούσης και κατά τη διάρκεια του πολέμου) διετέλεσε Προϊστάμενος της Πολεοδομικής Υπηρεσίας και Προϊστάμενος του Γραφείου Χωροταξικών και Πολεοδομικών Ερευνών και Μελετών (ΓΧΠΜΕ). Στη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε αρχηγός της αντιστασιακής ομάδας Ήφαιστος και εξέδιδε ένα περιοδικό, τη μοναδική έκδοση τεχνικού περιεχομένου σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη, με τίτλο «Χωροταξία – Πολεοδομία –Αρχιτεκτονική». Μετά την απελευθέρωση, το 1945, αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Λοχαγού και πήρε μέρος στο Συνέδριο για την Ειρήνη στον Αγίου Φραγκίσκου των ΗΠΑ ως μέλος της Ελληνικής αντιπροσωπείας. Το 1945 διετέλεσε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Αγγλία, Γαλλία και τις ΗΠΑ σε θέματα σχετικά με την ανοικοδόμηση. Μεταξύ ο Δοξιάδης υπήρξε ένα από τα βασικά πρόσωπα της ανασυγκρότησης. Μέσα από διαφορετικές θέσεις, πρώτα ως Υφυπουργός Ανοικοδόμησης, Γενικός Διευθυντής Ανοικοδομήσεως) και στη συνέχεια ως Συντονιστής Ανασυγκρότησης και υπηρεσιακού Υφυπουργού του Υπουργείου Συντονισμού προσπάθησε να επαναφέρει τη χώρα στην φυσιολογική ειρηνική προπολεμική της κατάσταση. Στα χρόνια αυτά διατέλεσε επικεφαλής της Αρχηγός της Ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διεθνή Διάσκεψη Οικισμού, Πολεοδομίας και Ανοικοδομήσεως του ΟΗΕ (1947) και με την ιδιότητα του Συντονιστή Ανασυγκρότησης ηγήθηκε της Ελληνικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις για τις Ιταλικές πολεμικές επανορθώσεις).
Το 1951 ίδρυσε το τεχνικό γραφείο Δοξιάδη (Doxiadis Associates), μια ιδιωτική εταιρεία συμβούλων μηχανικών, με μια μικρή ομάδα αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων με πολλούς από τους οποίους είχε εργαστεί μαζί κατά την περίοδο της Ανοικοδόμησης. Η εταιρεία μεγάλωσε πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα να έχει γραφεία στις 5 ηπείρους, και προγράμματα σε 40 χώρες. Απέκτησε τη νομική ταυτότητα DA International Co., Ltd., Consultants on Development and Ekistics, Σύμβουλοι σε Θέματα Ανάπτυξης και Οικιστικής, το 1963. Το 1950 ο Δοξιάδης ίδρυσε το Αθηναϊκό Τεχνολογικό (ΑΤΟ) και το 1963 το Αθηναϊκό Κέντρο Οικιστικής (ΑCE). Μεταξύ ο Δοξιάδης δίδαξε οικιστική στο ΑΤΟ και έκανε διαλέξεις σε πολλά πανεπιστήμια της Αμερικής καθώς και στην Οξφόρδη και το Δουβλίνο.
Το 1963 και 1964 υπήρξε αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην 1η συνεδρίαση της Επιτροπής Κατοικίας και Προγραμματισμού του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη και το 1963 πρόεδρος της συνεδρίας για τα Αστικά προβλήματα στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Εφαρμογή της Επιστήμης και Τεχνολογίας προς όφελος των λιγότερο αναπτυγμένων περιοχών του κόσμου στη Γενεύη.
Κατά τη διάρκεια της
ζωής του ο Δοξιάδης έλαβε πολλά,
βραβεία και παράσημα Το 1976 του έγινε
μετά θάνατον τιμητική απονομή Χρυσού
μεταλλίου από το Royal Architectural Institute of
Canada.
Διακρίσεις: Ελληνικός
Στρατιωτικός Σταυρός για τον πόλεμο
1940 –), Παράσημο του Τάγματος της
Βρετανικής Αυτοκρατορίας (The Order of the
British Empire) για την Εθνική Αντίσταση και
τη συνεργασία του με τις Συμμαχικές
Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, (1945)
Παράσημο Τάγματος του Κέδρου του
Λιβάνου (The Order of the Cedar of Lebanon) για τις
υπηρεσίες αναπτύξεως της χώρας (1958),
Σταυρός των Ταξιαρχών του Βασιλικού
Τάγματος του Φοίνικος Ελλάδoς για τις
υπηρεσίες ανάπτυξης της Ελλάδας
(1960), “Sir Patrick Abercrombie Award” από τη Διεθνή
Ένωση Αρχιτεκτόνων (1963), το χρυσό
μετάλλιο της Ένωσης Μεξικανών
Αρχιτεκτόνων, “Cali de Oro” (1963), Award of
Excellence της Industrial Designers Society of America (IDSA)
(1965), “Aspen Award” από το Ινστιτούτο
Ανθρωπιστικών Σπουδών Άσπεν (1966),
παράσημο της Γιουγκοσλαβικής Σημαίας
με Χρυσό Στεφάνι (1966).
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Ο Κωνσταντίνος. Α. Δοξιάδης αρχίζει να έχει σοβαρά προβλήματα με την υγεία του κι αρχίζει το ιστορικό μιας μακροχρόνιας πολύ σπάνιας αρρώστιας [πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση] που τον οδηγεί μέσα σε τρία χρόνια σε ολική παράλυση και τελικά στο θάνατο . Ο Δοξιάδης αντιμετώπισε την ασθένειά του με φοβερό θάρρος και αξιοπρέπεια γράφοντας μέχρι και την τελευταία στιγμή και κρατώντας σημειώσεις για την ασθένειά του με σκοπό να βοηθήσει μελλοντικούς ερευνητές. Πέθανε στο σπίτι του στην Αθήνα στις 28 Ιουνίου 1975, στις 11πμ
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>