Εἲς Διώνυσον (2)

ἀμφὶ Διώνυσον, Σεμέλης ἐρικυδέος υἱόν,

μνήσομαι, ὡς ἐφάνη παρὰ θῖν' ἁλὸς ἀτρυγέτοιο

ἀκτῇ ἔπι προβλῆτι νεηνίῃ ἀνδρὶ ἐοικώς,

πρωθήβῃ: καλαὶ δὲ περισσείοντο ἔθειραι, 5

κυάνεαι, φᾶρος δὲ περὶ στιβαροῖς ἔχεν ὤμοις

πορφύρεον: τάχα δ' ἄνδρες ἐυσσέλμου ἀπὸ νηὸς

ληισταὶ προγένοντο θοῶς ἐπὶ οἴνοπα πόντον,

Τυρσηνοί: τοὺς δ' ἦγε κακὸς μόρος: οἳ δὲ ἰδόντες

νεῦσαν ἐς ἀλλήλους, τάχα δ' ἔκθορον. αἶψα δ' ἑλόντες 10

εἷσαν ἐπὶ σφετέρης νηὸς κεχαρημένοι ἦτορ.

υἱὸν γάρ μιν ἔφαντο διοτρεφέων βασιλήων

εἶναι καὶ δεσμοῖς ἔθελον δεῖν ἀργαλέοισι.

τὸν δ' οὐκ ἴσχανε δεσμά, λύγοι δ' ἀπὸ τηλόσε πῖπτον

χειρῶν ἠδὲ ποδῶν: ὃ δὲ μειδιάων ἐκάθητο 15

ὄμμασι κυανέοισι: κυβερνήτης δὲ νοήσας

αὐτίκα οἷς ἑτάροισιν ἐκέκλετο φώνησέν τε:

δαιμόνιοι, τίνα τόνδε θεὸν δεσμεύεθ' ἑλόντες,

καρτερόν; οὐδὲ φέρειν δύναταί μιν νηῦς εὐεργής.

ἢ γὰρ Ζεὺς ὅδε γ' ἐστὶν ἢ ἀργυρότοξος Ἀπόλλων 20

ἠὲ Ποσειδάων: ἐπεὶ οὐ θνητοῖσι βροτοῖσιν

εἴκελος, ἀλλὰ θεοῖς, οἳ Ὀλύμπια δώματ' ἔχουσιν.

ἀλλ' ἄγετ', αὐτὸν ἀφῶμεν ἐπ' ἠπείροιο μελαίνης

αὐτίκα: μηδ' ἐπὶ χεῖρας ἰάλλετε, μή τι χολωθεὶς

ὄρσῃ ἔπ' ἀργαλέους τ' ἀνέμους καὶ λαίλαπα πολλήν. 25

Ὣς φάτο: τὸν δ' ἀρχὸς στυγερῷ ἠνίπαπε μύθῳ:

δαιμόνι', οὖρον ὅρα, ἅμα δ' ἱστίον ἕλκεο νηὸς

σύμπανθ' ὅπλα λαβών: ὅδε δ' αὖτ' ἄνδρεσσι μελήσει.

ἔλπομαι, ἢ Αἴγυπτον ἀφίξεται ἢ ὅ γε Κύπρον

ἢ ἐς Ὑπερβορέους ἢ ἑκαστέρω: ἐς δὲ τελευτὴν 30

ἔκ ποτ' ἐρεῖ αὐτοῦ τε φίλους καὶ κτήματα πάντα

οὕς τε κασιγνήτους, ἐπεὶ ἡμῖν ἔμβαλε δαίμων.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License