Οι Άλλοι (Los Otros, The Others) είναι το όνομα ενός ψυχολογικού θρίλερ που έκανε πρεμιέρα στη μεγάλη οθόνη το 2001. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο ισπανικής και χιλιανικής καταγωγής Αλεχάντρο Αμεναμπάρ. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά η Αυστραλέζα ηθοποιός Νικόλ Κίντμαν, για της οποίας την καριέρα η ταινία αποτέλεσε κομβικό σημείο. Η ταινία κέρδισε οχτώ Βραβεία Γκόγια ανάμεσα στα οποία αυτά για την Καλύτερη Ταινία και την Καλύτερη Σκηνοθεσία. Ήταν η πρώτη ισπανική ταινία που βραβεύτηκε στα Γκόγια τη στιγμή που σε αυτήν δεν ακούγεται ούτε μια ισπανική λέξη. Επίσης έλαβε υποψηφιότητα για το Χρυσό Λέοντα στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας.
Πλοκή
Προειδοποίηση για αποκάλυψη πλοκής: Ακολουθούν λεπτομέρειες της υπόθεσης ή του τέλους.
Η ταινία τοποθετείται στη νήσο Τζέρσεϋ, στη Θάλασσα της Μάγχης, το 1945, μόλις μετά την λήξη της γερμανικής κατοχής κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Γκρέις Στούαρτ (Νικόλ Κίντμαν), σύζυγος του Τσαρλς Στούαρτ – ενός στρατιώτη που έφυγε στον πόλεμο και του οποίου η τύχη αγνοείται – κατοικεί σε μια μεγάλη βικτωριανή έπαυλη με τα δύο μικρά παιδιά της, την Άν (Αλακίνα Μαν) και τον Νίκολας (Τζέημς Μπέντλεϋ). Στην έπαυλη αυτή όμως βασιλεύει το σκοτάδι και η σιωπή, όχι μόνο εξαιτίας των αυστηρών θρησκευτικών αρχών με τις οποίες η Γκρέις μεγαλώνει τα παιδιά της, αλλά και επειδή βαριές κουρτίνες συσκότισης καλύπτουν τα παράθυρα και οι πολυάριθμες πόρτες του σπιτιού παραμένουν αυστηρά κλειδωμένες, ακόμη και αυτές που οδηγούν από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η ευαίσθητη υγεία των δύο παιδιών που πάσχουν από μια σπάνια μορφή φωτοευαισθησίας. Σύμφωνα με την Γκρέις, η έκθεσή τους στο φως του ήλιου είναι ικανή να τα σκοτώσει.
Η ταινία ξεκινά με την άφιξη στο σπίτι τριών υπηρετών: μια ηλικιωμένη γκουβερνάντα, η κα Μιλς, ένας ηλικιωμένος κηπουρός, ο κος Τάτλς και μια μουγγή κοπέλα, η Λίντια. Όπως τους εξηγεί θυμωμένη η Γκρέις, οι προηγούμενοι υπηρέτες εγκατέλειψαν απλά το σπίτι χωρίς να πουν λέξη, ενώ από καιρό σταμάτησαν και οι επισκέψεις άλλων ατόμων όπως ο παπάς και ο ταχυδρόμος. Αφού τους εξηγεί τους κανόνες του σπιτιού, οι υπηρέτες αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους.
Σύντομα όμως, τα παράξενα φαινόμενα εντείνονται. Πράγματα μετακινούνται, πόρτες μένουν ξεκλείδωτες, βήματα ακούγονται από τα πάνω πατώματα. Ένα πιάνο παίζει μόνο του σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο. Τότε η Αν υποστηρίζει – προς μεγάλη δυσαρέσκεια της μητέρας της – πως στο σπίτι είδε ένα ζευγάρι, ένα νεαρό αγόρι, το Βίκτωρ, και μια τρομαχτική ηλικιωμένη γυναίκα, τους οποίους και ζωγραφίζει. Αρχικά η Γκρέις αρνείται με πείσμα πως κάτι τρέχει, σύντομα όμως υποψιάζεται πως στο σπίτι κατοικούν και κάποιοι… άλλοι.
Πεπεισμένη πως κάτι ανίερο κατοικεί στο σπίτι, βγαίνει στην ομίχλη για να φέρει τον τοπικό ιερέα να κάνει αγιασμό. Οι υπηρέτες μοιάζουν ανήσυχοι για το γεγονός, αλλά δεν καταφέρνουν να την αποτρέψουν. Έξω στο παγωμένο δάσος, η Γκρέις χάνεται στην παχιά ομίχλη, μα σαν από θαύμα ανακαλύπτει τον άντρα της και τον φέρνει στο σπίτι. Ωστόσο εκείνος είναι απόμακρος, μοναχικός, χαμένος στον κόσμο του. Τελικά, δηλώνει ανήσυχος όταν η κόρη του τού αποκαλύπτει κάτι που της έκανε η μητέρα της. Η Γκρέις δεν το αρνείται, αλλά αντιγυρίζει στον σύζυγό της πως ένιωθε μόνη και ανίσχυρη. Αφού περάσει μια νύχτα με τη Γκρέις, ο Τσαρλς εξαφανίζεται και πάλι.
Στο μεταξύ γίνεται σαφές πως οι υπηρέτες μηχανεύονται κάτι. Ο κηπουρός κρύβει στο κήπο τρεις ταφόπλακες με φθινοπωρινά φύλλα, ενώ η κα Μιλς ακούει με συγκατάβαση τα παράπονα της Αν για τη μητέρα της.
Μετά την αναχώρηση του Τσαρλς, η Γκρέις προσπαθεί να ξαναβάλει τη ζωή τους σε τάξη. Ωστόσο η Αν εξακολουθεί να βλέπει τη μυστηριώδη οικογένεια και την ηλικιωμένη γυναίκα. Η Γκρέις χάνει την αποφασιστικότητά της μπροστά στην κα Μιλς, η οποία την παρηγορεί λέγοντας πως «μερικές φορές ο κόσμος των νεκρών ανακατεύεται με τον κόσμο των ζωντανών». Οι δύο γυναίκες βρίσκουν και φυλλομετρούν ένα «βιβλίο των νεκρών», που δεν είναι άλλο από ένα φωτογραφικό άλμπουμ του προηγούμενου αιώνα με μακάβριες φωτογραφίες ατόμων που μόλις είχαν πεθάνει, στημένοι σε πόζες ζωντανών.
Ένα πρωί, η Γκρέις ξυπνά από τις κραυγές των παιδιών της: με τρόμο ανακαλύπτει πως όλες οι κουρτίνες του σπιτιού έχουν ξεκρεμαστεί και εξαφανιστεί. Όταν οι υπηρέτες δείχνουν απάθεια για το γεγονός, η Γκρέις πολύ θυμωμένη τους απολύει.
Εκείνη τη νύχτα, η Αν και ο Νίκολας βγαίνουν κρυφά στον κήπο και ανακαλύπτουν τους κρυμμένους τάφους. Ταυτόχρονα η Γκρέις στα δωμάτια των υπηρετών ανακαλύπτει μια φωτογραφία από το «βιβλίο των νεκρών» και με τρόμο συνειδητοποιεί πως απεικονίζει τους τρεις υπηρέτες. Τότε είναι και που τα παιδιά διαβάζουν στις ταφόπλακες τα ονόματα των υπηρετών. Τα φαντάσματά τους εμφανίζονται και πάλι και κυνηγούν τα παιδιά, που τρέχουν στην ασφάλεια του σπιτιού, ενώ η μητέρα τους προσπαθεί να τα προστατέψει με μια καραμπίνα. Τα παιδιά ανεβαίνουν τρέχοντας στα πάνω πατώματα για να κρυφτούν, μα εκεί ανακαλύπτουν την παράξενη ηλικιωμένη γυναίκα. Κάτω, οι υπηρέτες εξηγούν ήρεμα στην Γκρέις πως πρέπει να μάθουν να συγκατοικούν μαζί. Εκείνη αρχίζει να καταλαβαίνει.
Επάνω η Αν και ο Νίκολας στέκονται στο πλάι της γυναίκας που είναι μέντιουμ, ενώ στο δωμάτιο λαμβάνει χώρα μια επίκλιση από τους γονείς του Βίκτωρ. Τότε μαθαίνουν και τη φρικτή αλήθεια: δεν είναι η γυναίκα που είναι φάντασμα. Φαντάσματα είναι η Αν, ο Νίκολας και η μητέρα τους. Η Γκρέις χάνει την ψυχραιμία της και μεταφυσικά επιτίθεται στους παρείσακτους.
Κατόπιν τα πράγματα ξεκαθαρίζουν τόσο για τη Γκρέις όσο και τους γύρω της. Με λυγμούς και κρατώντας τα παιδιά της στην αγκαλιά θυμάται τι είχε συμβεί: λαχταρώντας την επιστροφή του άντρα της και τσαντισμένη με τις αταξίες των παιδιών της, τα έπνιξε με ένα μαξιλάρι. Κατόπιν, αφού συνειδητοποίησε τι είχε κάνει, αυτοκτόνησε με την καραμπίνα. Λίγο αργότερα είχε ξυπνήσει και ακούσει τις χαρούμενες φωνούλες των παιδιών της στο δίπλα δωμάτιο. Τότε είχε πιστέψει πως ο θεός της έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία.
Τότε είναι και που οι τρεις τους καταλαβαίνουν ότι και ο Τσαρλς είναι νεκρός, χωρίς να έχει καταλάβει τι του συνέβη. Η κα Μιλς μιλά ήρεμα στην Γκρέις και της λέει πως θα συνηθίσουν τη νέα τους κατάσταση και πως θα υπάρχουν φορές που ούτε που θα αντιλαμβάνονται τους ενοίκους του σπιτιού. Έξω, η οικογένεια του Βίκτωρ, καθόλου ευχαριστημένοι με το γεγονός ότι το νέο τους σπίτι είναι στοιχειωμένο, πακετάρουν και φεύγουν. Από το παράθυρο, η Γκρέις και τα παιδιά της, που δεν κινδυνεύουν πλέον από το φως, τους βλέπουν να απομακρύνονται και μόνο ο μικρός Βίκτωρ ανταποδίδει το βλέμμα. Η Γκρέις θέτει τον επίλογο λέγοντας πως τίποτα δεν θα τους κάνει να φύγουν από το σπίτι.
Ενδιαφέρουσες Πληροφορίες
* Σε κάποιο σημείο, ο Νίκολας τρομαγμένος ζητά από την Αν να πει κάτι, ο,τιδήποτε, και εκείνη λέει: "Το όνομά μου είναι Αν και περπατάω. Περπατάω και το όνομά μου είναι Αν." Αυτό είναι αναφορά στην πρώτη ταινία του σκηνοθέτη "Tesis" (1996) όπου ο διάλογος υπάρχει αυτούσιος.
* Η ασθένεια των παιδιών είναι υπαρκτή και καλείται xeroderma pigmentosum. Είναι σπανιότατη και πρέπει να την έχουν γύρω στα χίλια άτομα στον κόσμο.
* Ο σκηνοθέτης κάνει μια καμεό εμφάνιση: εντοπίζεται στις φωτογραφίες των νεκρών. Είναι στα δεξιά με μουστάκι, σε μια ομάδα τριών αντρών.
* Το σενάριο γράφτηκε στα ισπανικά και κατόπιν μεταφράστηκε στα αγγλικά.
* Οι μικροί πρωταγωνιστές του έργου επιλέχτηκαν ανάμεσα σε 5.000 παιδιά.
Οι αποκαλύψεις της πλοκής τελειώνουν εδώ.
Box-office
Η ταινία κυκλοφόρησε στις 10 Αυγούστου 2001 σε 1.687 κινηματογράφους στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Τα έσοδα το πρώτο Σαββατοκύριακο έφτασαν τα 14 εκατομμύρια δολάρια, φτάνοντας στην τέταρτη θέση του box-office. Στη θέση αυτή παρέμεινε για τρεις ακόμη εβδομάδες, ενώ παίχτηκε σε επιπλέον αίθουσες. Το Σαββατοκύριακο 21-23 Σεπτεμβρίου έφτασε στη δεύτερη θέση του box-office, με έσοδα 5 εκατομμύρια δολάρια σε 2.801 κινηματογράφους. Η ταινία, της οποίας το κόστος ήταν 17 εκατομμύρια δολάρια, τελικά συγκέντρωσε 96,5 εκατομμύρια στις ΗΠΑ και τον Καναδά, και 113,4 εκατομμύρια σε άλλες χώρες, φτάνοντας τα 209,9 εκατομμύρια δολάρια συνολικά έσοδα.
Διανομή
Ηθοποιός Ρόλος
Νικόλ Κίντμαν Γκρέις Στούαρτ
Αλακίνα Μαν Αν
Τζέημς Μπέντλεϋ Νίκολας
Φιονούλα Φλάναγκαν Κα Μιλς
Έρικ Σάικς Έντμουντ Τάτλ
Ελέιν Κάσιντυ Λίντια
Κρίστοφερ Έκλεστον Τσαρλς Στούαρτ
Ρενέ Άσερσον Ηλικιωμένο Μέντιουμ
Κιθ Άλλεν Κος Μάρλις
Μισέλ Φέρλεϊ Κα Μάρλις
Αλεξάντερ Βινς Βίκτωρ Μάρλις
Βραβεύσεις
* Βραβεία Γκόγια:
o Καλύτερη κινηματογράφηση (Javier Aguirresarobe)
o ΄Καλύτερη Σκηνοθεσία (Alejandro Amenábar)
o Καλύτερο Μοντάζ (Nacho Ruiz Capillas)
o Καλύτερη ταινία
o Καλύτερος Σχεδιασμός Παραγωγής
o Καλύτερη Επίβλεψη Παραγωγής
o Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο (Alejandro Amenábar)
o Καλύτερος Ήχος
* Kansas City Film Critics Circle Awards 2001:
o Καλύτερη Ηθοποιός (Nicole Kidman)
* London Film Critics Circle Awards 2001:
o Γυναίκα Ηθοποιός της Χρονιάς (Nicole Kidman)
* Online Film Critics Society Awards 2001:
o Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο (Alejandro Amenábar)
* Βραβεία Saturn 2002:
o Α' Γυναικείου Ρόλου (Nicole Kidman)
o Β' Γυναικείου Ρόλου (Fionnula Flanagan)
o Καλύτερη Ταινία Τρόμου
Επίσης για την ταινία, η Νικόλ Κίντμαν ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA και Χρυσή Σφαίρα. Ο δημιουργός της ταινίας, Αλεχάντρο Αμεναμπάρ ήταν υποψήφιος για βραβείο BAFTA και το Χρυσό Λέοντα στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας.
Πλήρης κατάλογος υποψηφιοτήτων και βραβεύσεων βρίσκεται εδώ.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>