HellenicaWorld

Γλυκιά Ζωή La Dolce Vita
Σκηνοθέτης	Φεντερίκο Φελίνι
Παραγωγός	Giuseppe Amato Franco Magli Angelo Rizzoli
Σενάριο	Φεδερίκο Φελίνι Ένιο Φλαϊάνο Τούλιο Πινέλι
Πρωταγωνιστούν	Μαρτσέλο Μαστρογιάνι ... Μαρτσέλο Ρουμπίνι Ανίτα Έκμπεργκ ... Σύλβια Ανούκ Αϊμέ ... Μανταλένα Υβόν Φουρνό ... Έμμα Magali Noël ... Fanny Alain Cuny ... Στάινερ Annibale Ninchi ... πατέρας του Μαρτσέλο Walter Santesso ... Παπαράτσο Valeria Ciangottini ... Πάολα Riccardo Garrone ... Ρικάρντο Ida Galli ... Debuttante of the Year Audrey McDonald ... Τζέιν Polidor ... Κλόουν Alain Dijon ... Frankie Stout Enzo Cerusico ... φωτορεπόρτερ Giulio Paradisi ... φωτορεπόρτερ Enzo Doria ... φωτορεπόρτερ Enrico Glori ... Nadia's Admirer Adriana Moneta ... Ninni Massimo Busetti ... παιδάκι Mino Doro ... εραστής της Νάντια Giulio Girola ... αστυνοκικός Laura Betti ... Λάουρα Nico ... Νίκο Ότζακ Domino ... Τραβεστί Carlo Musto ... Τραβεστί Lex Barker ... Ρόμπερτ Jacques Sernas ... Matinee Idol Nadia Gray ... Νάντια
Πρώτη προβολή	1960
Μουσική	Νίνο Ρότα
Διάρκεια	174'
Γλώσσα	ιταλικά
Σελίδα IMDb
Σελίδα Cine.gr

Η Γλυκιά Ζωή (ιταλ. La Dolce Vita) είναι ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία του 1960 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι και με πρωταγωνιστές τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννη, την Ανούκ Αϊμέ, την Υβόν Φουρνό, την Ανίτα Έκμπεργκ και τον Αλαίν Κούνυ.

Πλοκή

Ο Μαρτσέλο είναι δημοσιογράφος στη Ρώμη της δεκαετίας του 1950. Με τα ρεπορτάζ του καλύπτει τις κοινωνικές ειδήσεις: σταρ του κινηματογράφου, θαύματα και σκάνδαλα της αριστοκρατίας. Η ταινία καλύπτει επτά ημέρες της ζωής του Μαρτσέλο. Ο Μαρτσέλο, παρόλη την επαγγελματική και κοινωνική του επιτυχία ζητάει ένα βαθύτερο νόημα στην ζωή και νομίζει ότι το μυστικό της ζωής βρίσκεται στον πλούτο, ο οποίος κατά την γνώμη του απελευθερώνει τον άνθρωπο από την συμβατότητα της ζωής. Όταν όμως χάνει τον καλύτερό του φίλο, καταλαβαίνει ότι αλλού είναι το νόημα της ζωής.

Θέματα και μοτίβα

Η ταινίας ξεκινάει με ένα τεράστιο μαρμάρινο άγαλμα του Χριστού, που το μεταφέρει ένα ελικόπτερο πάνω από τα ερείπια ενός αρχαίου ρωμαϊκού υδραγωγείου για να το πάει στον Πάπα στο Βατικανό. Ο δημοσιογράφος Μαρτσέλο και ο φωτορεπόρτερ του, ο Παπαράτσο ακολουθούν σε ένα δεύτερο ελικόπτερο. Το άγαλμα του Χριστού, που μοιάζει σαν να ευλογεί όλη την Ρώμη καθώς πετά από πάνω, αντικαθίσταται σύντομα από το βέβηλο τρόπο ζωής και την νεομοντερνική αρχιτεκτονική της «νέας» Ρώμης που χαρακτηρίζεται από το οικονομικό θαύμα στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Η παράδοση του αγάλματος είναι η πρώτη πολλών επαναλαμβανόμενων σκηνών. Η καθολική εκκλησία θεώρησε την σκηνή αυτή ως παρωδία της δευτέρας παρουσίας[1] και γιατό στην Ισπανία απαγορεύτηκε το έργο μέχρι το 1975.

Βραβεύσεις

Η Γλυκιά Ζωή απέσπασε πολλά βραβεία.

* Βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1960.
* Το 1961 πήρε βραβείο New York Film Critics Circle στην κατηγορία καλύτερης αλλοδαπής ταινίας.
* Επίσης το 1961 πήρε τρία βραβεία Sindacato Nazionale Giornalisti Cinematografici Italiani για την Α' Ανδρικό ρόλο, για το καλύτερο σενάριο και για τα καλύτερα σκηνικά.
* Η Ανούκ Αϊμέ βραβεύτηκε από την Étoile de Cristal ως καλύτερη γυναικεία ηθοποιός.
* Το 1962 η ταινία έλαβε Όσκαρ για τα καλύτερα κοστούμια.

Παραπομπές

1. ↑ Kezich, 209

Κινηματογράφος, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες, Ταινίες