Η Γερμανική ιστορία είναι η ιστορία των Γερμανών από τις αρχές τους μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με διάφορα ευρήματα, η περιοχή της σημερινής Γερμανίας κατοικείται εδώ και 700.000 χρόνια. Οι πρώτοι οικισμοί εμφανίζονται πριν από περίπου 500.000 χρόνια.
Προϊστορία
Πρώτη φορά αναφέρονται κελτικά και γερμανικά φύλα από τους Έλληνες και Ρωμαίους της προχριστιανικής εποχής. Από το 58 π.Χ. και μετά, τα νερά του Ρήνου αποτελούν φυσικά σύνορα με την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ο ρωμαίος ιστοριογράφος Τάκιτος γράφει το 98 μια πρώτη ιστορία των γερμανικών περιοχών. Μεταξύ 1ου και 6ου αιώνα τα γερμανικά φύλα εξαπλώνονται στην Ευρώπη και αναμιγνύονται με τους Κέλτες. Μεγάλες εκτάσεις των σημερινών ανατολικών κρατιδίων της Γερμανίας μέχρι το μεσαίωνα ανήκουν πολιτιστικά στον σλαβικό χώρο (Germania Slavica). Κατά τα τέλη του μεσαίωνα οι πληθυσμοί αυτοί γερμανοποιούνται.
Βασίλειο των Φράγκων και Αγία Ρωμαική Αυτοκρατορία (800-1806)
Υπό την ηγεσία του πρώτου αυτοκράτορα στην δυτική Ευρώπη μετά τους Ρωμαίους, του Καρλομάγνου, το Βασίλειο των Φράγκων αγωνίζεται από το 800 και μετά να γίνει πρώτη ευρωπαϊκή δύναμη. Η αυτοκρατορία του όμως δεν θα διαρκέσει για πολύ και τελικά χωρίζεται από τους διαδόχους του στο γαλλόφωνο Δυτικό Βασίλειο των Φράγκων και το γερμανόφωνο Ανατολικό Βασίλειο των Φράγκων.
Στις 2 Φεβρουαρίου του 962 ο Όθων Α' στέφεται στη Ρώμη πρώτος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαικής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους.
Το δυτικό βασίλειο εξελίσσεται σε εθνικό κράτος (τη σημερινή Γαλλία), ενώ στην ανατολή τα τοπικά βασίλεια καταφέρνουν να επιβάλλουν όλο και περισσότερο τα συμφέροντά τους, ώστε η Αγία Αυτοκρατορία να διαιρεθεί με την πάροδο των αιώνων σε πολυάριθμα ανεξάρτητα βασίλεια και ελεύθερες πόλεις (Freie Reichsstadt). Μετά τον Τριαντακονταετή πόλεμο (1618-1648), ο οποίος χωρίζει τη δυτική Ευρώπη σε καθολικούς και προτεστάντες, o αυτοκράτορας της Αγίας Αυτοκρατορίας χάνει την δύναμή του και ντε φάκτο παραμένει συμβολική μορφή.
Ο δρόμος προς το γερμανικό εθνικό κράτος (1806-1871)
Η κατάσταση αυτή διατηρείται μέχρι το 1806. Τότε ο αυτοκράτορας της Αγίας Αυτοκρατορίας, Φραγκίσκος Β', υποχρεώνεται από τον Ναπολέοντα να παραιτηθεί. Ο Ναπολέων ενώνει πολλά από τα γερμανικά βασίλεια και πολλές από τις ελεύθερες πόλεις (κάποτε περισσότερες από 80) χάνουν την ανεξαρτησία τους. Το Κογκρέσο της Βιέννης συνεχίζει την πολιτική της ένωσης με αποτέλεσμα της ίδρυσης της Γερμανικής Ομοσπονδίας, η οποία αποτελείται από 38 γερμανικά κράτη. Η ισχυρότερη δύναμη εντός της χαλαρής αυτής ομοσπονδίας είναι η Αυστρία.
Mετά από την αποτυχημένη επανάσταση εναντίον των Αψβούργων στις 11 Μαρτίου 1848, οι συγκρούσεις μεταξύ της Αυστρίας και μιας νέας γερμανικής δύναμης, της Πρωσίας, συνεχώς και αυξάνονται. Το αποτέλεσμα είναι ο Γερμανο-αυστριακός πόλεμος του 1866. Αφού η Πρωσία νικά την Αυστρία, η Γερμανική Ομοσπονδία διαλύεται.
Το Γερμανικό Ράιχ (1871-1945)
Κύριο άρθρο: Γερμανικό Ράιχ
Ομοσπονδιακή Αυτοκρατορία (Kaiserreich)
Μετά το Γάλλο-Πρωσικό πόλεμο του 1871/72 ιδρύεται η Γερμανική Ομοσπονδία του Βορρά με πρώτη δύναμη την Πρωσία και δίχως την Αυστρία.
Το ίδιο έτος 1871 οι Γερμανοί ηγεμόνες ανακηρύττουν στα ανάκτορα των Βερσαλλιών την Γερμανική Ομοσπονδιακή Αυτοκρατορία (το Ράιχ) και προσφέρουν το στέμμα στον Γουλιέλμο Α' της Πρωσίας. O Ότο φον Βίσμαρκ ονομάζεται καγκελάριος της αυτοκρατορίας.
Κατά τη δεκαετία του 1880, το Ράιχ αποκτά αποικίες στην Αφρική και στην Ασία.
Α' Παγκόσμιος Πόλεμος
Κύριο άρθρο: Α' Παγκόσμιος Πόλεμος
Στα τέλη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει με την Γερμανική επανάσταση του 1918 και η μοναρχία το τέλος της στο Ράιχ, αλλά και στην Αυστροουγγαρία. Ο Γουλιέλμος Β' παραιτείται και το Ράιχ μετατρέπεται σε Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Με την συνθήκη των Βερσαλλιών οι Γερμανοί χάνουν μεγάλες εκτάσεις (στο σύνολο περίπου 11%) του κράτους τους στη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Τσεχοσλοβακία, τη Δανία, τη Λιθουανία και τη Πολωνία. Επίσης χάνουν όλες τις αποικίες τους και υποχρεώνονται να πληρώνουν αρκετά μεγάλο ετήσιο ποσό επανορθώσεων στις νικητήριες δυνάμεις για περίπου 80 χρόνια.
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
Κύριο άρθρο: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
Η Γερμανία της μορφής του Τρίτου Ράιχ ακολουθεί από το 1933 αυστηρή επεκτατική πολιτική: To 1938 o ηγέτης της Γερμανίας, Αδόλφος Χίτλερ, ενσωματώνει την πατρίδα του Αυστρία (υπό τον πανηγυρισμό μεγάλου μέρους του αυστριακού λαού) στο Ράιχ (προσάρτηση της Αυστρίας). Το ίδιο έτος εξασφαλίζει με την συμφωνία του Μονάχου την προσάρτηση της Σουδητίας (περιοχή Γερμανόφωνων της Τσεχοσλοβακίας) στο Ράιχ.
Με την κατάληψη της υπόλοιπης Τσεχοσλοβακίας, τα άλλα κράτη επιτέλους συνειδητοποιούν ότι η Γερμανία ακολουθεί αχόρταγη επεκτατική πολιτική. Με την γερμανική επίθεση κατά της Πολωνίας στις 1 Σεπτεμβρίου 1939 αρχίζει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος στοιχίζει της ζωές περίπου 55 εκατομμυρίων ανθρώπων. Για το Γερμανικό Ράιχ ο πόλεμος αυτός τελειώνει στις 8 Μαΐου 1945 με συνθηκολόγηση άνευ όρων. Πριν, στις 30 Απριλίου, ο Χίτλερ αυτοκτονεί ενώ οι επιζώντες πολιτικά και στρατιωτικά κυρίως υπεύθυνοι καταδικάζονται στην Δίκη της Νυρεμβέργης.
Οι νικητήριες δυνάμεις ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και Ηνωμένο Βασίλειο, όπως και η κατοπινή κατοχική δύναμη Γαλλία ιδρύουν στις κατεχόμενες ζώνες τους νέο δημοκρατικό κράτος ενώ η σταλινιστική Σοβιετική Ένωση ιδρύει σοσιαλιστικό κράτος. Η Γαλλία και η ΕΣΣΔ έχουν επεκτατικούς σκοπούς εις βάρους της ηττημένης Γερμανίας.
Μεταπολεμική ιστορία (από το 1949)
Στις 23 Μαΐου 1949 ψηφίζεται το σύνταγμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, η οποία ιδρύεται στις τρεις ζώνες κατοχής των δυτικών δυνάμεων. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ιδρύεται στις 7 Οκτωβρίου 1949 στην σοβιετική ζώνη. Μεγάλες εκτάσεις (της ανατολής) του πρώην Γερμανικού Ράιχ παραχωρούνται στις γειτονικές χώρες. Ο κατοπινός ψυχρός πόλεμος μεταξύ ανατολής και δύσεως χωρίζει την κεντρική Ευρώπη, συμπεριλαμβάνοντας τα δύο γερμανικά κράτη με το λεγόμενο "σιδηρούν παραπέτασμα" (Iron Curtain). Στα τέλη της δεκαετίας του 80 η αλλαγή της ηγεσίας της Σοβιετικής Ενώσεως οδηγεί σε πολιτική σύγκλισης, σε (ειρηνικές) επαναστάσεις και τελικά στην πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας και των άλλων χωρών μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Με την πτώση του σιδηρούν παραπετάσματος στην κεντρική Ευρώπη ανοίγουν και τα σύνορα μεταξύ δυτικής και ανατολικής Γερμανίας.
Στις 3 Οκτωβρίου 1990 πραγματοποιείται η προσχώρηση της Ανατολικής Γερμανίας στο δυτικό κράτος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας. Η προσχώρηση αυτή ονομάστηκε γερμανική επανένωση. Οι δυνάμεις κατοχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου εγκαταλείπουν την χώρα, που σημαίνει για την μεγαλωμένη πλέον Γερμανία την επανόρθωση της ανεξαρτησίας της.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>