Το Μόναχο (γερμ. München) είναι πόλη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και πρωτεύουσα του ομόσπονδου κράτους της Βαυαρίας. Είναι χτισμένη στις όχθες του Ίζαρ, ενός από τους μεγαλύτερους παραποτάμους του επάνω ρου του Δούναβη. Μετά το Βερολίνο και το Αμβούργο είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας σε πληθυσμό και αποτελεί σημαντικό κόμβο συγκοινωνιών, οδικών, σιδηροδρομικών και εναέριων. Είναι επίσης φημισμένο ευρωπαϊκό εμπορικό κέντρο, καθώς και μεγάλο βιομηχανικό και πολιτιστικό κέντρο, με τα δύο καλύτερα και πιο φημισμένα πανεπιστήμια της Γερμανίας, το Πανεπιστήμιο του Μονάχου και το Πολυτεχνείο του Μονάχου , μουσεία και πολλά ανώτερα καλλιτεχνικά ιδρύματα.

Ιστορία

Οι απαρχές του Μονάχου (Οίκου των Μοναχών) ανάγονται στο μοναστήρι των Βενεδικτίνων της Τέγκερνζεε (8ος αι.). Ο Ερρίκος ο Λέων, δούκας της Βαυαρίας, ίδρυσε την πόλη το 1157, όταν παραχώρησε στους μοναχούς το δικαίωμα λειτουργίας αγοράς. Το 1255 το Μόναχο έγινε έδρα του οίκου των Βίτελσμπαχ και για περισσότερα από 700 χρόνια η μοίρα του υπήρξε συνδεδεμένη με τη συγκεκριμένη οικογένεια. Στις αρχές του 14ου αιώνα ο αυτοκράτορας Λουδοβίκος Δ', ο αποκαλούμενος Βαυαρός, επεξέτεινε την πόλη ως τα όρια που διατήρησε μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα. Υπό τον Μαξιμιλιανό Α' (1597-1651) γνώρισε μεγάλη άνθηση, που διακόπηκε από το ξέσπασμα του Τριακονταετούς πολέμου. Το 1643 καταλήφθηκε από τους Σουηδούς, υπό τον Γουσταύο Αδόλφο, ενώ το 1634 μια επιδημία πανώλης εξολόθρευσε το 1/3 του πληθυσμού του. Ο Λουδοβίκος Α', βασιλιάς της Βαυαρίας από το 1825 ως το 1848, ρύθμισε το σχεδιασμό και δημιούργησε το σύγχρονο Μόναχο.

Ο 19ος αιώνας υπήρξε περίοδος μεγάλης ανάπτυξης. Οι Προτεστάντες απέκτησαν για πρώτη φορά πολιτικά διακαιώματα σε μια αμιγώς Ρωμαιοκαθολική πόλη, ενώ η πολιτιστική ακτινοβολία του Μονάχου στην Ευρώπη ενισχύθηκε ιδιαίτερα με την υποστήριξη του Λουδοβίκου Β' προς το συνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ, γεγονός που ξαναζωντάνεψε τη φήμη του, ως πόλη της μουσικής και του θεάτρου. Η εξουσία της δυναστείας των Βίτελσμπαχ τερματίστηκε με την παραίτηση του Λουδοβίκου Γ', το Νοέμβριο του 1918, ενώ μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο η πόλη έγινε θέατρο έντονης πολιτικής δραστηριότητας. Εκεί ο Αδόλφος Χίτλερ προσχώρησε στο Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα και αργότερα έγινε ηγέτης του. Η μπιραρία όπου γίνονταν οι συναντήσεις που οδήγησαν στο πραξικόπημα κατά των Βαυαρικών αρχών (8 Νοεμβρίου 1923) υπάρχει μέχρι σήμερα.

Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το Μόναχο υπέστη σφοδρούς βομβαρδισμούς, αλλά από τότε οι περισσότερες ζημιές έχουν αποκατασταθεί. Επίσης, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου Ludwig-Maximilians Universitat München, έδρασε ένα αντικαθεστωτικό κίνημα -από τον Ιούνιο 1942 έως το Φεβρουάριο 1943- αποτελούμενο από φοιτητές του Μονάχου με την ονομασία Λευκό Ρόδο (Die Weisse Rose), το οποίο προσπαθούσε μέσω προκηρύξεων να αφυπνίσει το λαό απέναντι στη στρατηγική και στην ιδεολογία του Εθνικοσοσιαλισμού. Οι κυριότεροι συντελεστές του κινήματος ήταν οι Hans Scholl και Sophie Magdalena Scholl, αδέλφια από την πόλη της Ουλμ (Ulm) τους οποίους συνέλαβαν οι αρχές και τους οδήγησαν στη γκιλοτίνα ύστερα από δίκη με σαφή εθνικοσοσιαλιστικό χαρακτήρα και δίχως αντικειμενικότητα. Σήμερα βρίσκεται μνημείο για τον αγώνα τους στο κέντρο του Μονάχου.

Το 1972 το Μόναχο φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Μόναχο, Μόναχο , Μόναχο , Μόναχο,

Μόναχο, Μόναχο , Μόναχο , Μόναχο,

Μόναχο, Μόναχο , Μόναχο , Μόναχο,

Μόναχο, Μόναχο ,

Η Συμφωνία του Μονάχου

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1938 υπογράφτηκε η Συμφωνία του Μονάχου. Πρόκειται για τη συμφωνία μεταξύ Γερμανίας, Μ. Βρετανίας, Γαλλίας και Ιταλίας που επέτρεψε στη Γερμανία να προσαρτήσει τη Σουδητία (Δυτική Τσεχοσλοβακία). Αφορμή ήταν η ύπαρξη 3.000.0000 ατόμων γερμανικής καταγωγής τα οποία κατοικούσαν στη Σουδητία, κτήση της Τσεχοσλοβακίας. Το Μάιο του 1938 έγινε γνωστό ότι ο Χίτλερ και οι στρατηγοί του σχεδίαζαν την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας. Καμία από τις Δυτικές Ευρωπαϊκές χώρες εκείνη την περίοδο δεν επιζητούσε ούτε και ήθελε μια ρήξη με τη Γερμανία που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε πόλεμο. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Τσάμπερλαιν καθώς δεν ήθελε την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας από τη Γερμανία προσπάθησε με διπλωματικό τρόπο να πείσει το Χίτλερ να αναβάλλει τα σχέδια του, και με τη συνεργασία και του Γάλλου πρωθυπουργού Νταλαντιέ προετοίμασε κοινή πρόταση σύμφωνα με την οποία όλες οι περιοχές που είχαν πληθυσμό άνω του 50% Σουδητών Γερμανών θα επιστρέφονταν στη Γερμανία. Οι Τσεχοσλοβάκοι ήταν αμέτοχοι και εν συνεχεία η Τσεχοσλοβακική κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση αλλά αργότερα υποχρεώθηκε να τη δεχτεί βεβιασμένα στις 21 Σεπτεμβρίου. Στις 22 Σεπτεμβρίου όμως, όταν ο Τσάμπερλαιν φθάνει στη Γερμανία και συναντά τον Χίτλερ καταλαβαίνει ότι έχουν αυξηθεί οι απαιτήσεις του. Πλέον, ο Χίτλερ θέλει να καταλάβει τη Σουδητία και ζητά από τους κατοίκους να έχουν εκκενώσει την περιοχή έως την 1 Οκτωβρίου. Η πρόταση του Χίτλερ απορρίπτεται από την Τσεχοσλοβακία, τη Γαλλία και τη Βρετανία.

Σε μία τελευταία προσπάθεια να εκτονωθεί η ήδη τεταμένη κατάσταση καθώς η Τσεχοσλοβακία έχει κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ο Τσάμπερλαιν προτείνει τη σύγκληση τετραμελούς διάσκεψης με σκοπό το διακανονισμό του θέματος. Ο Χίτλερ συμφωνεί και στις 29 Σεπτεμβρίου ο Τσάμπερλαιν, ο Νταλαντιέ, ο Χίτλερ και ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι συναντώνται στο Μόναχο. Το σχέδιο επίλυσης που προτάθηκε ήταν όμοιο με αυτό που είχε προταθεί στη συνάντηση του Γκόντεσμπεργκ στις 22 Σεπτεμβρίου, αργότερα θα γίνει γνωστό ότι το όλο σχέδιο ήταν δημιούργημα του Γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών και όχι της Ιταλίας όπως παρουσιάστηκε στην αρχή. Σύμφωνα με τη συμφωνία ο γερμανικός στρατός θα ολοκήρωνε την κατάληψη της Σουδητίας ώς τις 10 Οκτωβρίου και ακολούθως μια διεθνής επιτροπή θα αποφάσιζε για το μέλλον των υπόλοιπων αμφισβητούμενων περιοχών. Η «έντιμη ειρήνη» όπως χαρακτηριστικά υποστήριζε ο Τσάμπερλαιν ότι πέτυχε, αποδείχτηκε εξαιρετικά ασταθής καθώς τον επόμενο χρόνο ο Χίτλερ προσάρτησε το υπόλοιπο τμήμα της Τσεχοσλοβακίας και στη συνέχεια επέσπευσε την έκρηξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου εισβάλλοντας στην Πολωνία. Η Συμφωνία του Μονάχου ενώ τους πρώτους μήνες της υπογραφής της έγινε δεκτή με ενθουσιασμό έπειτα αποτέλεσε αντικείμενο κατακραυγής εξαιτίας της αναποτελεσματικότητάς της, της αποτυχίας της να κατευνάσει τα επεκτατικά ολοκληρωτικά κράτη καθώς και για το γεγονός ότι οι Δυτικές Δημοκρατίες έχασαν την αξιοπιστία τους υποκύπτοντας στις αξιώσεις των δύο δικτατόρων(Χίτλερ και Μουσολίνι).

Πολιτισμός

Το Μόναχο από παλιά υπήρξε καλλιτεχνικό κέντρο. Η μουσική, ιδιαίτερα η όπερα, έχει γνωρίσει μεγάλη άνθηση. Εκτός από την Κρατική Όπερα της Βαυαρίας, τη Φιλαρμονική του Μονάχου και άλλες ορχήστρες, λειτουργούν η Κρατική Δραματική Σκηνή της Βαυαρίας και πάρα πολλά ιδιωτικά θέατρα. Στις κυριότερες βιβλιοθήκες του συγκαταλέγονται η Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, η Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη και η επιστημονική βιβλιοθήκη του Γερμανικού Μουσείου. Υπάρχουν επίσης αρκετά σημαντικά μουσεία και πινακοθήκες τέχνης όπως η Παλαιά Πινακοθήκη (Alte Pinakothek), η Νέα Πινακοθήκη (Neue Pinakothek), η Νέα Κρατική Πινακοθήκη (Staatsgalerie), η Γλυπτοθήκη(Glyptothek) και το Εθνικό Βαυαρικό Μουσείο.

Αξιοθέατα

Το Μόναχο είναι ένας δημοφιλής τόπος προορισμού τουριστών και έχει περιγραφεί ως "μυστική πρωτεύουσα" της Γερμανίας. Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται η πλατεία Marienplatz, ένα μεγάλο ανοικτό τετράγωνο, με την εκκλησία Παρθένου Μαρίας (Frauenkirche 1648-1488) στο κέντρο της, ένα περίκομψο ρολόι με ταξινομημένους κινούμενους αριθμούς που παρουσιάζουν σκηνές από μεσαιωνικές παραστάσεις, καθώς επίσης και μια εικόνα του διάσημου Schäfflertanz («χορός των κατασκευαστών βαρελιών»). Τρεις πύλες της κατεδαφισμένης μεσαιωνικής οχύρωσης έχουν επιζήσει, το Isartor στην ανατολή, η σκαπάνη Sendlinger στο νότο και το Karlstor στη δύση της εσωτερικής πόλης. Το Karlstor είναι το παλαιότερο κτήριο στο Stachus. Άλλα ιστορικά κτίσματα είναι το παλιό δημαρχείο (Rathaus, 1470-1480), η Πέτερσκίρχε (1169), η παλαιότερη εκκλησία της πόλης, και η αναγεννησιακού ρυθμού Μίχαελσκίρχε (1583-1597). Το παλιό οπλοστάσιο στην πλατεία Γιάκοπσπλατς είναι σήμερα δημοτικό μουσείο στους θησαυρούς του οποίου συγκαταλέγονται οι 10 αυθεντικοί ξυλόγλυπτοι Μορίσκοι χορευτές που φιλοτεχνήθηκαν γύρω στο 1480 από τον Έρασμο Γκράσερ. Η παλιά πόλη είναι κυρίως κτισμένη σε στυλ μπαρόκ και ροκοκό. Αντίθετα, η Τεατίνερκιρχε, η Ντράιφαλτιχκαιτσκιρχε, καθώς και η Αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου (Burgersaal) βασίζονται σε Ιταλικά πρότυπα. Έξω από τα τείχη της πόλης βρίσκονται τα θερινά ανάκτορα Σλάισχαιμ και Νύμφενμπουργκ.

Άλλα αξιοθέατα

* Königsplatz

* Frauenkirche

* Olympiapark

* Englischer Garten

* Schloss Nymphenburg

* Residenz

* Allianz Arena

Μουσεία

* Πινακοθήκη του Μοντέρνου (Μόναχο)
* Νέα πινακοθήκα
* Παλιά πινακοθήκη
* Λένμπαχαους (Lehnbachhaus)
* Deutsches Museum (Μουσείο επιστήμης)
* Stadtmuseum
* Otto König von Griechenland Museum στο προάστιο Ottobrunn (μουσείο του Όθων)

Γερμανικά Φροντιστήρια στο Μόναχο

* Deutsch Akademie Η Γερμανική Ακαδημία στο Μόναχο είναι ένα σχολείο για Γερμανικά ως ξένη γλώσσα. Το σύγχρονο φροντιστήριο ξένων γλωσσών βρίσκεται στην καρδιά του Μονάχου, στο Marienplatz. Guide

Εξωτερικές συνδέσεις

* Επίσημη ιστοσελίδα

* ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΟΝΑΧΟΥ

* Γερμανική Ακαδημία Μόναχο

Online Videos by Veoh.com

Παραπομπές

1. ↑ Πρόσφατες απογραφές – Λίστες: http://www.mstatistik-muenchen.de/datamon/datamon.jsp?thema=C01

2. ↑ Πρόσφατες απογραφές – Μηνιαίες αναφορές: http://www.mstatistik-muenchen.de/themen/bevoelkerung/monatszahlen/moz_bevoelkerung_uebersicht.htm

3. ↑ Επίσημα στοιχεία της Νομαρχίας του Μονάχου: http://www.pub.arbeitsamt.de/hst/services/statistik/000000/html/start/karten/aloq_kreis_226.html

4. ↑ http://www.pub.arbeitsamt.de/hst/services/statistik/000000/html/start/karten/aloq_kreis.html

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>