Ο Κόνραντ Αντενάουερ (Konrad Adenauer, 5 Ιανουαρίου 1876 - 19 Απριλίου 1967) ήταν καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας και δήμαρχος της Κολωνίας.

Γεννήθηκε στην Κολωνία της Ρηνανίας και ήταν γιος του δικαστικού υπαλλήλου Γιόχαν Αντενάουερ. Σπούδασε νομικά και πολιτική οικονομία στο πανεπιστήμιο του Φραιμπουργκ ιμ Μπράισγκαου, του Μονάχου και της Βόννης. Επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του και ιδιώτευσε ως δικηγόρος για μικρό διάστημα.

Το 1906 εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στην Κολωνία και το 1909 επανεξελέγη πρώτος. Απο τότε μέχρι το 1917 ανέλαβε διάφορα δημοτικά αξιώματα όπως αυτό του υπευθύνου των οικονομικών του δήμου ή αυτό της ευθύνης του επισιτισμού της Κολωνίας τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Το 1917 το δημοτικό συμβούλειο τον εξέλεξε δήμαρχο, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1933. Ως δήμαρχος της Κολωνίας οι σύμμαχοι, αμέσως μετά την λήξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, πρότειναν στον Αντενάουερ την προεδρία μιας επιτροπής, της οποίας το έργο θα ήταν να μελετήσει την δημιουργία μιας αυτόνομης Ρηνανίας, αφού η συνθήκη των Βερσαλιών προέβλεπε την παραχώρηση περιοχών της Ρηνανίας στους συμμάχους για περίοδο περίπου 10 χρόνων. Οι απόψεις που τότε εξέφρασε, δηλαδή περι σύστασης της δημοκρατίας της Ρηνανίας, συνάντησαν αντιδράσεις απο τους συμπατριώτες του με αποτέλεσμα να αποστασιοποιηθεί απο την κεντρική πολιτική σκηνή παραμένωντας βέβαια στην θέση του δημάρχου. Σημαντικά έργα επι θητείας τους στο δημαρχιακό θώκο ήταν η δημιουργία πανεπιστημίου στην Κολωνία αλλά και η εξέλιξη της ευρύτερης περιοχής σε σύγχρονο βιομηχανικό κέντρο.

Κόνραντ Αντενάουερ

Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία είχε ως αποτέλεσμα την καθαιρεσή του απο την θέση του δημάρχου στις 12 Μαρτίου του 1933. Αιτία γι'αυτή την πράξη του Χίτλερ ήταν οι απόψεις που είχε εκφράσει κατα καιρούς ο Αντενάουερ εναντίον του πρώτου. Καθοριστικό βέβαια ρόλο σε αυτήν του την απόφαση έπαιξε και η κίνηση του Αντενάουερ να απουσιάσει απο την επίσημη υποδοχή του Χίτλερ στην Κολωνίας αλλά και η εντολή του στις αστυνομικές δυνάμεις να κατεβάστουν όλα τα εμβλήματα με τον αγκυλωτό σταυρό που είχαν αναρτηθεί στην πόλη προς τιμην του νέου καγκελάριου. Τον επόμενο χρόνο φυλακίστηκε με την κατηγορία της υπεξαίρεσης. Στις 21 Ιουλίου του 1944 συνελήφθη απο την Γκεστάπο με την κατηγορία της συμμετοχής του στο κίνημα των στρατηγών, δραπέτευσε προσωρινά αλλά ξανασυνελήφθη.

Με την λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου διορίστηκε απο τους Αμερικανούς δήμαρχος της Κολωνίας αλλά οι Βρετανοί που στο μεταξύ είχαν αναλάβει την διοίκηση της πόλης τον καθαίρεσαν μερικούς μήνες αργότερα. Υπήρξε απο τους ιδρυτές της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, της οποία εξελέγη πρόεδρος. Το 1946 εκλέχτηκε βουλευτής στο κοινοβούλιο του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και το 1948 εξελέγη πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής που σκοπό είχε την δημιουργία συντάγματος.

Στις εκλογές του 1949 τέθηκε επικεφαλής του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατικών και κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλό του Κουρτ Σουμάχερ, αρχηγό των Σοσιαλοδημοκρατών συγκεντρώνοντας 31%, δηλαδή 139 έδρες, έναντι 29.2%, δηλαδή 131 έδρες, του δεύτερου. Στις 15 Σεπτεμβρίου σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού, χωρίς όμως την συμμετοχή των Σοσιαλοδημοκρατών, στην οποία ήταν καγκελάριος. Το 1951 ανέλαβε το υπουργείο εξωτερικών της χώρας του. Το 1953 το κόμμα του αύξησε το ποσοστό του στο 45.3% σχηματίζοντας στις 23 Οκτωβρίου του ίδου χρόνου κυβέρνηση. Το 1957 επανεξελέγη με ποσοστό 50,2% συγκεντρώνοντας 270 έδρες και το 1961 κέρδισε για τελευταία φορά τις εκλογές συγκεντρώνοντας το 242 έδρες. Οι εσωκομματικές όμως διαμάχες με κύριο υποκινητή τον Λούντβιχ Έρχαρντ, τον οποίο χαρακτήριζε αχάριστο, εμπόδισαν τον Αντενάουερ να ολοκληρώσει την θητεία του. Παραιτήθηκε απο την θέση του καγελάριου στις 15 Οκτωβρίου του 1963 και αποσύρθηκε απο την πολιτική σε ηλικία 87 ετών.

Επι θητείας του η Δυτική Γερμανία διατήρησε τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις της στα εδάφη της, με την σύμφωνη γνώμη των Συμμάχων, εντάχθηκε το 1955 ως πλήρες μέλος στο ΝΑΤΟ, συμμετείχε στην ίδρυση της Ευρωπαϊκής κοινότητας άνθρακα και χάλυβα, επίλυσε τα διπλωματικά προβλήματα με την Γαλλία, έγινε μέλος της Αμυντικής Ευρωπαϊκής κοινότητας ενώ πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ε.Ο.Κ. Στην εξωτερική πολιτική ο Αντενάουερ προέβαλε την Δυτική Γερμανία ως το μόνο ελεύθερο γερμανικό κράτος αφού η Ανατολική σύμφωνα με αυτόν βρισκόταν υπο κατοχή. Ο Αντενάουερ θεωρείται ο άνθρωπος που κατάφερε να ανορθώσει οικονομικά την Γερμανία ενώ ήταν απο τους πρωτεργάτες του ευρωπαϊκού κινήματος.

Απεβίωσε στις 19 Απριλίου του 1967. Ήταν παντρεμένος με την Έμμα Βάγιερ, κόρη πλούσιας οικογένειας και ανηψιά του πρώην δημάρχου της Κολωνίας Μαξ Βάλραφ, με την οποία είχε αποκτήσει τρία παιδιά και η οποία απεβίωσε κατα τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου. Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο το 1919 την Αυγούστα Τσίνσερ, με την οποία απέκτησε άλλα τέσσερα παιδιά. Το 2003 ψηφίστηκε ως ο σπουδαιότερος Γερμανός όλων των εποχών.