Οι Σερανίδες ή Σερρανίδες (Seranides ή Serranidae) αποτελούν μεγάλη οικογένεια ψαριών που χαρακτηρίζονται και θαλασσινές πέρκες. Zουν σε αβαθείς ακτές, συνηθέστερα θερμών θαλασσών καθώς και εύκρατων περιοχών. Αν και μοιάζουν πολύ με την πέρκα του γλυκού νερού εντούτοις αποτελούν ξεχωριστή οικογένεια που περιλαμβάνει περί τα 20 γένη με συνολικά περίπου 500 είδη.

Το σώμα των ψαριών αυτών είναι ατρακτοειδές καλυμμένο με πολλά κτενοειδή (δαντελωτά) λέπια που κάνουν το δέρμα τραχύ. Το στόμα τους είναι σχετικά μεγάλο με πολλά δόντια. Κάποια είδη αυτών έχουν μόνο ένα ραχιαίο πτερύγιο όπως ο σεράνος επινέφελος, ενώ άλλα έχουν δύο, όπως η μορώνη, το κοινώς λαβράκι. Το ραχιαίο πτερύγιο στα δεύτερα έχει ένα μέρος αγκαθωτό και ένα μέρος μαλακό. ¨Όλα σχεδόν τα γένη της οικογένειας αυτής είναι φαγώσιμα, ενώ το κρέας ορισμένων ειδών είναι εκλεκτό όπως, το γνωστό λαβράκι του γένους μορώνη, ή εκείνα του ίδιου γένους που ζουν ανοικτά των κινεζικών και ιαπωνικών ακτών.
Τα ποιο πολλά απ΄ αυτά έχουν μήκος από 35 εκ. μέχρι το 1 μέτρο. Πρόκειται για ωραία ψάρια και λίγο τραχιά στην αφή. Όταν είναι μικρά κολυμπούν κοπαδιαστά, όταν όμως μεγαλώσουν κινούνται μεμονωμένα. Χαρακτηριστική είναι η αδηφαγία τους που τα αναγκάζει να κυνηγούν τη λεία τους σε μεγάλες εκτάσεις.

Άλλο χαρακτηριστικό γένος της οικογένειας αυτής είναι ο επινέφελος ο γίγας, ο κοινώς ροφός, ενώ επιμέρους είδος είναι ο επινέφελος ο χαλκούς, κοινώς σφυρίδα, καθώς και ο στερεολέπις ο γίγας που λέγεται και "σφυρίδα της Αμερικής", που πρόκειται για το μεγαλύτερο είδος της οικογένειας αφού φθάνει σε μήκος και τα 2 μέτρα. Επίσης ο κεντρόπωμος που είναι άφθονος στο κόλπο του Μεξικού. Πολλές φορές οι σερανίδες εισέρχονται και στα γλυκά νερά των ποταμών όπου και μπορούν να προσαρμοστούν σ΄ αυτούς, όπως είναι ο λάτης ο Νειλαίος, που λέγεται και "καπετάνιος του Νείλου". Γενικά οι σερανίδες είναι προσεκτικά ψάρια και κυνηγούν συνηθέστερα τη νύκτα.

Ψάρια