Ο όρος Εγγύς Ανατολή χρησιμοποιείται κυρίως από αρχαιολόγους, γεωγράφους και ιστορικούς, όπως επίσης από δημοσιογράφους και σχολιαστές, για να περιγράψει την περιοχή που περιλαμβάνει την Ανατολία (σύγχρονη Τουρκία, Αν. Μεσόγειος, (σύγχρονο Ισραήλ, Δυτική Όχθη, Λωρίδα της Γάζας, Ιορδανία, Συρία και Λίβανος), την Αρμενία και τη Μεσοποταμία (Ιράκ και ανατολική Συρία). Στο οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο προτιμάται ενίοτε ο όρος Μέση Ανατολή, που δε χρησιμοποιείται ωστόσο από αρχαιολόγους και ιστορικούς. Προσφάτως εισήχθη ο μη-ευρωκεντρικός εναλλακτικός προσδιορισμός 'ΝΔ Ασία', αν και ο όρος δε χρησιμοποιείται ακόμη ευρέως.

Ο όρος Εγγύς Ανατολή άρχισε να χρησιμοποιείται στη δεκαετία 1890, όταν οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις αντιμετώπισαν δύο κρίσεις στην "Ανατολή".[1]. Ο Πρώτος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος (1894-1895) συνέβη στην Άπω Ανατολή, ενώ η αστάθεια στην Κρήτη και τη Μακεδονία, μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων συνέβη στην Εγγύς Ανατολή[2].

Βλ. επίσης

* Αρχαία Εγγύς Ανατολή

* Άπω Ανατολή

* Ανατολή

Σημειώσεις - παραπομπές

1. ↑ Davidson, Roderic H. "Where is the Middle East?" στο Foreign Affairs, 38, 665-675 1960.

2. ↑ Ο Βρετανός αρχαιολόγος Ντέιβιντ Τζορτζ Χόγκαρθ δημοσίευσε το Η Εγγύτερη Ανατολή το 1902, με το οποίο καθόριζε την ακριβή γεωγραφική έκταση του χώρου και περιέλάμβανε την Αλβανία, το Μαυροβούνιο, τη Ν. Σερβία και τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Οθωμανική αυτοκρατορία την Αραβική χερσόνησο και τμήματα του Ιράν.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>