Με τον όρο υδατογραφία, ή τον αντίστοιχο διεθνή ακουαρέλα, (εκ της ιταλικής), αναφερόμαστε σε ένα συγκεκριμένο είδος ζωγραφικής που τα τριμένα χρώματα, διαλύονται σε νερό κι αναμιγνύονται με μια μικρή ποσότητα στερεωτικού υλικού, όπως ήτανε παλαιότερα το αραβικό κόμμι. Η τεχνική αυτή έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στους τοπιογράφους του 18ου αιώνα, τεχνική που ο δεξιοτέχνης Άλμπρεχτ Ντύρερ την εφάρμοζε από τον 15ο αιώνα. Σε μερικά έργα του, χρησιμοποίησε ακουαρέλα για ν' απλώσει χρώμα στα σχήματα που είχε ήδη δημιουργήσει με μελάνι, ενώ σ' άλλα τη διαχειρίστηκε πιο ελεύθερα.
Τα χρώματα της υδατογραφίας πρέπει να είναι διάφανα, για να διακρίνεται το χαρτί, κάτω από τη ζωγραφική επιφάνεια, στοιχείο που βοηθά στη δημιουργία λεπτών αποχρώσεων και την επιτυχημένη απόδοση των ατμοσφαιρικών συνθηκών. Τα χρώματα όμως μπορούν να χρησιμοποιηθούν κι ως επικαλυπτικά (γκουάς), με προσθήκη κιμωλίας ή άλλων ουσιών, στις χρωστικές. Ο Ντύρερ, συχνά εφάρμοσε κι υδατογραφία και γκουάς στο ίδιο έργο, όπως π. χ. στον "Λαγό" και τη "Νεκρή Φύση" ("Χλόη"), που είναι από τα καλύτερα του είδους.
Τεχνική
Οι υδατογραφίες γίνονται σχεδόν πάντα πάνω σε κάποιο ανθεκτικό χαρτί. Σε αντίθεση με τα ελαιοχρώματα, οι ακουαρέλες δεν προσφέρουν επικάλυψη του ενός χρώματος από το άλλο γιατί είναι αρκετά διάφανες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν μπορούμε να καλύψουμε κάποιο σκούρο χρώμα με ένα άλλο πιο ανοιχτό. Συνήθως λοιπόν όταν ζωγραφίζουμε μια υδατογραφία ξεκινάμε από τις πιο ανοιχτές αποχρώσεις και προχωρούμε σταδιακά στις πιο σκούρες.
Το χρώμα μπορεί ανάλογα με την περίπτωση να απλώνεται πάνω σε στεγνό ή σε υγρό χαρτί με διαφορετικά κάθε φορά αποτελέσματα. Λόγω της απλότητας της χρήσης της υδατογραφίας και του γεγονότος ότι στεγνώνει γρήγορα και γίνεται με απλά σχετικά μέσα, η υδατογραφία είναι πάρα πολύ διαδομένη.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>