Η Ζάμπια είναι μια περίκλειστη χώρα στα νότια της Νότιας Αφρικής με έκταση 752.614 km² και πληθυσμό 11,668,000. Πρώην βρετανική αποικία ως Βόρεια Ροδεσία, έγινε ανεξάρτητη το 1964 ως Ζάμπια, όνομα που πήρε από τον ποταμό Ζαμβέζη. Συνορεύει με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό βόρεια, την Τανζανία βορειοανατολικά, το Μαλάουι ανατολικά, τη Μοζαμβίκη, τη Ζιμπάμπουε, τη Μποτσουάνα και τη Ναμίμπια νότια και με την Αγκόλα δυτικά. Το μεγαλύτερο μήκος της χώρας από το Βορρά προς το Νότο είναι 821 χιλιόμετρα και από την Ανατολή προς τη Δύση 1.380 χιλιόμετρα. Πρωτεύουσά της είναι η Λουσάκα. Επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Λέβι Μουαναγουάσα.

Φυσική γεωγραφία

Μορφολογία εδάφους

Η Ζάμπια παρουσιάζει κυρίως ορεινή διαμόρφωση με πολλά οροπέδια. Το μέσο υψόμετρο της χώρας είναι 1.000 - 1.500 μέτρα. Ο κυριότερος ορεινός όγκος της χώρας, τα όρη Μουτσίνγκα, βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της, όπου εντοπίζεται και η ψηλότερη κορυφή της χώρας, με υψόμετρο 2.370 μέτρα. Μεγάλα υψόμετρα σημειώνονται και στο οροπέδιο Εμπάλα, στο βόρειο τμήμα της Ζάμπια (μέχρι 2.000 μ.), όπως και στα όρη Μουίνγκα (2.340 μέτρα).

Υδρογραφία

Μεγαλύτερος ποταμός της χώρας είναι ο Ζαμβέζης. Το συνολικό του μήκος είναι 2.660 χιλιόμετρα και η λεκάνη αποστράγγισής του εκτείνεται σε 1.295.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι πηγές του βρίσκονται στη βορειοδυτική Ζάμπια και στην Αγκόλα. Ρέει στο ανατολικό τμήμα της Αγκόλα και στο δυτικό τμήμα της Ζάμπια σε κατεύθυνση Βορρά - Νότου και στη συνέχεια στρέφεται προς τα ανατολικά, σχηματίζει το φυσικό σύνορο ανάμεσα στη Ζάμπια και τη Ζιμπάμπουε, εισέρχεται στο έδαφος της Μοζαμβίκης, στρέφεται προς τα νοτιοανατολικά και εκβάλλει στον Ινδικό ωκεανό.

Στον ρου του Ζαμβέζη σχηματίζονται αρκετοί καταρράκτες, οι σημαντικότεροι από τους οποίους είναι οι καταρράκτες Ενγκόγκε και οι καταρράκτες της Βικτορίας. Παρ` όλα αυτά, ο ποταμός είναι πλωτός σε μεγάλο μήκος του. Άλλοι ποταμοί της χώρας είναι ο Λουάνγκουα και ο Τσαμπέζι, στο ανατολικό τμήμα της, ο Καφούε (παραπόταμος του Ζαμβέζη, μήκους 1.570 χιλιομέτρων), στη κεντρική Ζάμπια, και ο Λουαπούλα, που αποτελεί το φυσικό σύνορο σε μεγάλο μέρος της μεθορίου με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Στο βόρειο τμήμα της Ζάμπια βρίσκεται η λίμνη Τανγκανίκα (έκταση 31.900 τετρ. χλμ.), η οποία βρέχει επίσης τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την Τανζανία και το Μπουρούντι και της οποίας μόνο ένα μικρό τμήμα ανήκει στη Ζάμπια, καθώς και η λίμνη Μουέρου (έκταση 4.340 τετρ. χλμ.), η οποία ανήκει και στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Η λίμνη Μπανγκουεούλου (έκταση 5.000 τετρ. χλμ.) βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Ζάμπια, ενώ στο νότιο τμήμα της, πάνω στο ρου του ποταμού Ζαμβέζη, βρίσκεται η τεχνητή λίμνη Καρίμπα (έκταση 5.000 τετρ. χλμ), η οποία βρέχει και τη Ζιμπάμπουε.

Κλίμα

Η Ζάμπια βρίσκεται στην τροπική ζώνη, αλλά το κλίμα της, κυρίως εξαιτίας του μεγάλου υψομέτρου, είναι υποτροπικό. Διακρίνονται τρεις διαφορετικές εποχές. Από το Μάιο ως τον Αύγουστο ο καιρός είναι ψυχρός και ξερός. Στην περίοδο από τον Αύγουστο ως τον Οκτώβριο επικρατεί θερμό και ξερό κλίμα, ενώ από τον Οκτώβριο ως το Μάιο ο καιρός είναι θερμός και υγρός και σημειώνονται πολλές βροχοπτώσεις. Η μέση θερμοκρασία του Ιουλίου, που είναι ο ψυχρότερος μήνας, είναι 17°C, ενώ του Ιανουαρίου, που είναι ο θερμότερος μήνας, είναι 22°C. Το μεγαλύτερο μέρος των βροχοπτώσεων σημειώνεται στη Ζάμπια από το Νοέμβριο ως τον Απρίλιο με τη μορφή των τροπικών καταιγίδων. Το ύψος των ετήσιων βροχοπτώσεων κυμαίνεται από 762 χιλιοστόμετρα, στο νότιο τμήμα της χώρας, ως 1.397 χιλιοστόμετρα, στο βόρειο τμήμα της.

Χλωρίδα και πανίδα

Στο τοπίο της Ζάμπια κυριαρχεί η σαβάνα με θάμνους, ψηλά χόρτα και μικρά δέντρα. Στο νοτιοδυτικό τμήμα της υπάρχουν τροπικά δάση, τα οποία καλύπτουν περίπου το 28% της επιφάνειας της χώρας και στα οποία συναντιέται μεγάλη ποικιλία δέντρων. Πάνω από το 8% της έκτασης της Ζάμπια βρίσκεται σε καθεστώς κρατικής προστασίας μέσα στα πλαίσια των 19 εθνικών πάρκων της. Μέσα στη μεγάλη ποικιλία της χλωρίδας της Ζάμπια περιλαμβάνεται και ο πάπυρος, που φυτρώνει στις όχθες των λιμνών της. Αναλόγως πλούσια με την άγρια χλωρίδα της χώρας είναι και η άγρια πανίδα της. Στη Ζάμπια υπάρχουν ελέφαντες, ρινόκεροι, ιπποπόταμοι, λεοπαρδάλεις, λιοντάρια, ύαινες, αγριόγατες, αντιλόπες, καμηλοπαρδάλεις, πίθηκοι, ζέβρες, αγριόχοιροι, βουβάλια, κροκόδειλοι και πολλά είδη ερπετών, πτηνών και εντόμων. Καθώς η Ζάμπια είναι μία από τις πιο βιομηχανοποιημένες χώρες της Αφρικής, η ατμοσφαιρική ρύπανση και η όξινη βροχή αποτελούν σημαντικούς κινδύνους για τη χλωρίδα και την πανίδα της.

Οικονομία

Η οικονομία της Ζάμπια βασίζεται κατά κύριο λόγο στην εξόρυξη χαλκού. Το μεγαλύτερο βέβαια μέρος του πληθυσμού της, ασχολείται με γεωργικές εργασίες και με αυτή την έννοια είναι μια χώρα πρωτίστως αγροτική, της οποίας όμως η σημαντικότερη πλουτοπαραγωγική πηγή είναι το πλούσιο υπέδαφός της. Το ΑΕΠ της Ζάμπια ήταν 8,5 δισ. δολάρια το 2001 και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ 870 δολάρια. Εθνικό νόμισμα είναι το κουάτσα, που υποδιαιρείται σε 100 ενγκουέε. Η ισοτιμία κουάτσα - δολαρίου ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2002 ήταν 3.848 κουάτσα προς 1 δολάριο. Το εξωτερικό χρέος της χώρας ήταν 5,8 δισ. δολάρια το 2001, ενώ ο πληθωρισμός έφτασε το 21,5% το 2001. Το 27,2% της επιφάνειας της χώρας αποτελείται από δασικές εκτάσεις, το 47,2% είναι βοσκότοποι και λιβάδια και το 7% είναι καλλιεργήσιμη γη.

Γεωργία, υλοτομία, αλιεία και κτηνοτροφία

Ο πρωτογενής τομέας συνεισφέρει το 24% του ΑΕΠ και απασχολεί το 85% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Πολλοί από τους κατοίκους της χώρας καλλιεργούν καλαμπόκι, κασάβα και άλλα είδη για προσωπική χρήση. Υπάρχει μια κατηγορία μεγάλων αγροκτημάτων στη Ζάμπια, τα οποία τα κατέχουν Ευρωπαίοι, και στα οποία εφαρμόζονται σύγχρονες μέθοδοι καλλιέργειας και οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής, με αποτέλεσμα να παράγουν το ήμισυ περίπου της συνολικής αγροτικής παραγωγής της χώρας. Τα σημαντικότερα προϊόντα της γεωργικής παραγωγής της Ζάμπια είναι το καλαμπόκι, ο καπνός, τα φιστίκια, το βαμβάκι, η κασάβα, το ζαχαροκάλαμο, διάφορα φρούτα κ.ά. Στη χώρα εκτρέφονται βοοειδή, αιγοπρόβατα, χοίροι και πουλερικά. Επίσης, σημαντική είναι και η παραγωγή της υλοτομίας. Είναι συχνό το φαινόμενο της καλλιέργειας δασικών εκτάσεων που εκχερσώνονται και γι` αυτόν το λόγο οι κυβερνήσεις της Ζάμπια εφαρμόζουν κατά καιρούς φιλόδοξα προγράμματα αναδάσωσης.

Ορυκτός πλούτος

Ο δευτερογενής τομέας στη Ζάμπια παράγει το 25% του ΑΕΠ και απασχολεί το 6% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Οι μεταλλευτικές βιομηχανικές μονάδες και οι μεγαλύτερες από τις υπόλοιπες βιομηχανίες ανήκουν στο κράτος, τουλάχιστον κατά 51%. Η βασικότερη πλουτοπαραγωγική πηγή της Ζάμπια είναι η εκμετάλλευση του υπεδάφους και ιδιαίτερα των κοιτασμάτων χαλκού. Υπάρχουν επίσης σημαντικά κοιτάσματα γαιάνθρακα, μολύβδου, ψευδαργύρου, σιδήρου, κοβαλτίου, χρυσού και άλλων.

Βιομηχανία

Οι υπόλοιπες βιομηχανίες της χώρας έχουν κατά κύριο λόγο μεταποιητικό χαρακτήρα: είναι βιομηχανίες τροφίμων, υφαντουργίες, χημικές βιομηχανίες, βιομηχανίες δομικών υλικών, εκρηκτικών υλών κ.ά. Τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια της Ζάμπια παρήγαγαν 7.822.000.000 κιλοβατώρες το 2000.

Εμπόριο

Ο τριτογενής τομέας παράγει το 51% του ΑΕΠ απασχολώντας το 9% των εργαζομένων της χώρας. Μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει ιδιαίτερα ο κλάδος της παροχής υπηρεσιών. Το εμπορικό ισοζύγιο των συναλλαγών της Ζάμπια με χώρες του εξωτερικού επιδεινώθηκε ραγδαία κατά τη δεκαετία του 1970, καθώς η ζήτηση και η τιμή του χαλκού, που αποτελεί το βασικότερο εξαγωγικό προϊόν της χώρας, μειώθηκαν παγκοσμίως. Το 2001 έγιναν εισαγωγές προϊόντων αξίας 12,05 δισεκατομμυρίου δολαρίων και εξαγωγές προϊόντων αξίας 876 εκατομμυρίων δολαρίων. Το 67,1% των εισαγωγών προήλθε από τη Νότια Αφρική, το 9,8% από τη Μεγάλη Βρετανία, το 7,5% από τη Ζιμπάμπουε, το 5,9% από τις Ηνωμένες Πολιτείες κ.α. Οι εξαγωγές κατευθύνθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία (25,2%), την Νότια Αφρική (24,5%), την Ελβετία (9,4%), το Μαλάουι (7,5%) κ.α.

Εργασία και απασχόληση

Σύμφωνα με στοιχεία του 2001, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός της Ζάμπια 3,4 εκατομμύρια. Η συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας παρουσιάζεται μικρή. Η ανεργία το 2000 ήταν 50%.

Μεταφορές και επικοινωνιακό δίκτυο

Το οδικό δίκτυο της Ζάμπια έχει μήκος 66.781 χιλιομέτρων περίπου, ενώ το σιδηροδρομικό της δίκτυο έχει μήκος 2.157 χιλιομέτρων.Στη Ζάμπια προγραμματισμένες πτήσεις εκτελούνται σε 11 αεροδρόμια, το μεγαλύτερο από τα οποία είναι αυτό της πρωτεύουσας Λουσάκα. Σημαντική είναι και η συμβολή του ποτάμιου συστήματος της χώρας στη διεξαγωγή των μεταφορών. Μεγαλύτερο λιμάνι είναι το Εμπουλούνγκου, στη νότια όχθη της λίμνης Τανγκανίκα. Το τηλεφωνικό δίκτυο της χώρας δεν είναι επαρκώς αναπτυγμένο. Όσον αφορά τις συσκευές επικοινωνίας αντιστοιχεί 1 τηλέφωνο ανά 112 άτομα, 1 τηλεοπτική συσκευή ανά 46 άτομα και 1 ραδιόφωνο ανά 5,5 άτομα. Η κυκλοφορία των ημερήσιων εφημερίδων της Ζάμπια είναι 13 φύλλα ανά 1.000 κατοίκους.

Δημογραφικά στοιχεία

Η Ζάμπια έχει 9.959.037 κατοίκους (εκτίμηση 2002). Η μέση πυκνότητα του πληθυσμού είναι 13 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ο αστικός πληθυσμός της αντιστοιχεί στο 43,1% του συνολικού πληθυσμού, ενώ το υπόλοιπο 56,9% αποτελεί τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας. Ο μέσος προσδοκώμενος χρόνος ζωής είναι 37 χρόνια: 37 χρόνια για τις γυναίκες και 37 χρόνια για τους άντρες (2002). Η γεννητικότητα φτάνει στο 4,1% και η θνησιμότητα στο 2,1, ενώ η βρεφική θνησιμότητα ανέρχεται στο 8,9% (2002). Η αύξηση του πληθυσμού είναι 1,9% (2002). Το 47,1% του πληθυσμού της Ζάμπια είναι ηλικίας κάτω των 15 ετών, το 50,4% είναι 15 εώς 65, ενώ το 2,5% έχει υπερβεί το εξηκοστό πέμπτο έτος.

Σύνθεση πληθυσμού

Το 98,7% των κατοίκων της Ζάμπια είναι Αφρικανοί και μόλις το 1,1% Ευρωπαίοι, ενώ υπάρχει και ένα 0,2% Ασιατών (κυρίως Ινδών). Στη Ζάμπια κατοικούν σχεδόν αποκλειστικά φυλές Μπαντού. Στις βόρειες περιοχές κατοικούν μέλη της φυλής Μπέμπα, που αποτελούν περίπου το 36,2% του πληθυσμού, και στις νότιες περιοχές της χώρας κατοικούν κυρίως μέλη της φυλής Τόνγκα, που αποτελούν το 15,1% του πληθυσμού. Το υπόλοιπο τμήμα του πληθυσμού της Ζάμπια αποτελείται από τις εθνοφυλετικές ομάδες των Μαλάουι (13,7%), των Λόζι (9,3%), των Λούντα (6,3%), των Λουένα (5%) κ.ά. Συνολικά οι Αφρικανοί κάτοικοι της χώρας ανήκουν σε περισσότερες από 70 διαφορετικές φυλές Μπαντού.

Θρησκεία

Το 72% περίπου των κατοίκων της Ζάμπια είναι χριστιανοί (33% προτεστάντες, 26% ρωμαιοκαθολικοί, 9% οπαδοί χριστιανικών δογμάτων αναμεμιγμένων με τοπικά ανιμιστικά στοιχεία). Οι υπόλοιποι κάτοικοι, περίπου το 27% του πληθυσμού, ακολουθούν τοπικές ανιμιστικές θρησκείες, ενώ υπάρχει και μια μικρή μουσουλμανική κοινότητα και λίγοι ινδουιστές.

Γλώσσα

Επίσημη γλώσσα της Ζάμπια είναι η αγγλική, που χρησιμεύει ως μια κοινή γλώσσα για τη συνεννόηση των διαφόρων γλωσσικών και φυλετικών ομάδων που απαρτίζουν τον πληθυσμό της χώρας. Εκτός από την αγγλική, μιλιούνται και 70 περίπου τοπικές διάλεκτοι, από τις οποίες οι πιο διαδεδομένες είναι οι Μπέμπα, Τόνγκα, Νγιάνγια και άλλες. Οι τηλεοπτικές εκπομπές χρησιμοποιούν την αγγλική γλώσσα, ενώ στις ραδιοφωνικές εκπομπές χρησιμοποιούνται και οι επικρατέστερες τοπικές γλώσσες.

Πολιτειακή και κοινωνική οργάνωση

Πολίτευμα και Συνταγματικοί θεσμοί

Σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα του 1991, η Ζάμπια είναι πολυκομματική προεδρική Δημοκρατία. Ο πρόεδρος, που ασκεί και καθήκοντα πρωθυπουργού, εκλέγεται για πενταετή θητεία. Το νομοθετικό σώμα, η Εθνοσυνέλευση, αποτελείται από 150 μέλη, επίσης πενταετούς θητείας. Υπάρχει και ένα 27μελές συμβουλευτικό σώμα, το Συμβούλιο των Αρχηγών, στο οποίο συμμετέχουν οι 27 σημαντικότεροι φύλαρχοι. Τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης και ο πρόεδρος εκλέγονται με γενικές εκλογές, στις οποίες δικαίωμα ψήφου έχουν όλοι οι πολίτες της Ζάμπια που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους.

Υγεία και πρόνοια

Η δημόσια υγεία στη Ζάμπια δε βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο. Ασθένειες όπως η φυματίωση και η λέπρα και διάφορες μολύνσεις είναι συνηθισμένες, ενώ συχνό είναι και το φαινόμενο της βλάβης της υγείας λόγω ασιτίας. Tα περισσότερα νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα είναι συγκεντρωμένα στις αστικές περιοχές. Πολλές εθελοντικές οργανώσεις συνδράμουν το κράτος στο έργο της φροντίδας των ηλικιωμένων και των απόρων. Ανεπαρκές είναι και το μέσο επίπεδο διατροφής, που κυμαίνεται περίπου στις 1.931 θερμίδες ημερησίως ανά άτομο, ποσό αρκετά μικρότερο από αυτό που έχουν θέσει ως ελάχιστο όριο οι υπηρεσίες του ΟΗΕ.

Εκπαίδευση

Ο αναλφαβητισμός στη Ζάμπια φτάνει το 15%. Η εκπαίδευση παρέχεται δωρεάν και είναι υποχρεωτική από την ηλικία των 7 έως την ηλικία των 15 χρόνων. Σχεδόν όλα τα παιδιά φοιτούν στα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά μόνο το ένα τέταρτο απ` αυτά συνεχίζει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υπάρχουν δύο πανεπιστήμια, με σχολές κοινωνικών, ανθρωπιστικών και φυσικών σπουδών, μερικά κολέγια εκπαίδευσης διδακτικού προσωπικού και 14 επαγγελματικές σχολές.

Ένοπλες Δυνάμεις

Ο στρατός ξηράς και η πολεμική αεροπορία της Ζάμπια αριθμούν 1.228.385 άντρες (2002), ενώ η χώρα δε διαθέτει πολεμικό ναυτικό. Το 2002 το 0,9% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος διατέθηκε για αμυντικές δαπάνες.

Διοικητική διαίρεση

Η Ζάμπια διαιρείται σε 9 επαρχίες. Την επαρχία της Ανατολικής Ζάμπια, με έκταση 69.106 τ. χλμ. και πρωτεύουσα την Τσιπάτα, την επαρχία της Βόρειας Ζάμπια, με έκταση 147.826 τ. χλμ. και πρωτεύουσα την Καζάμα, την επαρχία της Δυτικής Ζάμπια, με έκταση 126.386 τ. χλμ. και πρωτεύουσα το Μονγκού, την επαρχία της Κεντρικής Ζάμπια, με έκταση 94.395 τ. χλμ. και πρωτεύουσα το Καμπούε, την επαρχία Κόπερμπελτ, με έκταση 31.328 τ. χλμ. και πρωτεύουσα την Ντόλα, την επαρχία Λουαπούλα, με έκταση 50.567 τ. χλμ. και πρωτεύουσα τη Μάνσα, την επαρχία Λουσάκα, με έκταση 21.898 τ. χλμ. και πρωτεύουσα τη Λουσάκα, την επαρχία της Νότιας Ζάμπια, με έκταση 85.283 τ. χλμ. και πρωτεύουσα το Λίβινγκστον και την επαρχία της Νοτιοδυτικής Ζάμπια, με έκταση 125.827 τ. χλμ. και πρωτεύουσα το Σολβέζι.

Πόλεις

Η Λουσάκα, πρωτεύουσα της Ζάμπια από το 1935 (μέχρι τότε πρωτεύουσα ήταν το Λίβινγκστον), είναι μια σύγχρονη πόλη, που βρίσκεται σε ένα οροπέδιο στο νότιο τμήμα της χώρας, σε υψόμετρο 1.280 μέτρων. Είναι η μεγαλύτερη πόλη της Ζάμπια και αποτελεί το οικονομικό και διοικητικό της κέντρο. Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 982.000 κατ. Ιδρύθηκε το 1905 από Ευρωπαίους αποίκους. Το όνομά της το πήρε από έναν τοπικό Αφρικανό ηγέτη. Το Κίτουε, που ιδρύθηκε το 1936 ως κέντρο εξόρυξης χαλκού, σήμερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα της Ζάμπια. Ο πληθυσμός του φτάνει τις 338.207. Άλλες μεγάλες πόλεις είναι η Ντόλα, πρωτεύουσα της επαρχίας Κόπερμπελτ και σημαντικό βιομηχανικό κέντρο της χώρας, με 376.311 κατ., η Μουλφούρια με 152.944 κατ., η Τσίνγκολα με 187.130 κατ. κ.ά.

Πολιτισμός

Οι φυλές της Ζάμπια έχουν δημιουργήσει αξιοσημείωτη παράδοση ξυλογλυπτικής, αγγειοπλαστικής και καλαθοπλεκτικής. Ιδιαίτερα διαδεδομένη είναι και η παραδοσιακή μουσική, η οποία ποικίλλει από φυλή σε φυλή. Η μουσική ήταν και εξακολουθεί να είναι απαραίτητο στοιχείο των τοπικών τελετουργιών κάθε είδους. Η παραδοσιακή μουσική των φυλών της Ζάμπια χρησιμοποιεί τύμπανα, ξυλόφωνα, διάφορους τύπους εγχόρδων, αυλούς, κουδούνια, κρόταλα και τη σάνσα, ένα παραδοσιακό αφρικανικό είδος πιάνου. Στα αστικά κέντρα της χώρας, η παραδοσιακή μουσική φτάνει κυρίως ως επιρροή σε συνθέσεις νεοτερικής, δυτικότροπης μουσικής. Ο ίδιος ο πρόεδρος Κένεθ Κάουντα, μέσα στα πλαίσια της πολιτικής προβολής της εθνικής ταυτότητας της Ζάμπια, ενθάρρυνε τη διάδοση της παραδοσιακής μουσικής, ακόμη και μέσα από έργα νέων συνθετών.

Ιστορία

Κύριο άρθρο: Ιστορία της Ζάμπιας

Μέχρι τον 20ό αιώνα

Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά δεδομένα, η Ζάμπια κατοικήθηκε στο απώτατο παρελθόν: το 1921 ανακαλύφθηκαν λείψανα του λεγόμενου homo rhodesiensis (ροδεσιανός άνθρωπος), ο οποίος έζησε πριν από 1.000.000 - 2.000.000 χρόνια. Έχουν επίσης εντοπιστεί πολλοί οικισμοί και υλικά κατάλοιπα της Λίθινης Εποχής και της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου. Μετά από μια σειρά μετακινήσεων διαφόρων φύλων, από τον 11ο ως τον 18ο αιώνα, εγκαταστάθηκαν στη χώρα τα διάφορα φύλα Μπαντού, που κυριαρχούν και σήμερα (η φυλή Μπέμπα, η φυλή Τόνγκα κ.α.). Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που έφτασαν στη Ζάμπια ήταν οι Πορτογάλοι μιας εμπορικής αποστολής που εγκαταστάθηκε στην περιοχή της λίμνης Μουέρου το 1798. Το 1851 ο Σκότος Ντέιβιντ Λίβινγκστον έφτασε στον άνω ρου του Ζαμβέζη. Στη συνέχεια, το 1855 ανακάλυψε τους καταρράκτες της Βικτορίας και εξερεύνησε ολόκληρη τη λεκάνη του Ζαμβέζη. Η Βρετανική Εταιρεία της Νότιας Αφρικής, που ιδρύθηκε από τον Σέσιλ Ρόουντς, έκανε συμφωνίες με τους φυλάρχους της περιοχής, στα τέλη της δεκαετίας του 1880 και στις αρχές της δεκαετίας του 1890, για την αποκλειστική εκμετάλλευση των μεταλλευτικών δικαιωμάτων της περιοχής. Το 1895 η περιοχή που ήταν υπό τον έλεγχο της Βρετανικής Εταιρείας Νότιας Αφρικής, ονομάστηκε Ροδεσία προς τιμή του ιδρυτή της Εταιρείας, Σέσιλ Ρόουντς.

20oς αιώνας

Το 1911 οι κτήσεις της Εταιρείας Νότιας Αφρικής διαιρέθηκαν σε δύο διοικητικές ενότητες, τη Βόρεια Ροδεσία, που αντιστοιχεί στη σημερινή Ζάμπια, και τη Νότια Ροδεσία, που αντιστοιχεί στη σημερινή Ζιμπάμπουε. Η σημερινή επικράτεια της Ζάμπια αντιστοιχεί στη Βόρεια Ροδεσία του 1911. Το 1924 η περιοχή ανακηρύχθηκε βρετανικό προτεκτοράτο. Το 1920 περίπου ανακαλύφθηκε ο χαλκός. Τα ορυχεία της Ζάμπια άρχισαν να αναπτύσσονται και μέχρι την έκρηξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, η χώρα ήταν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς χαλκού του κόσμου. Η Βρετανική Εταιρεία Νότιας Αφρικής διατήρησε την εκμετάλλευσή τους ως το 1960. Με την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, Ευρωπαίοι τεχνικοί και διοικητικοί άρχισαν να συρρέουν στη χώρα. Το 1924 ήταν εγκαταστημένοι στη Ζάμπια 4.000 Ευρωπαίοι. Το 1935 η πρωτεύουσα της χώρας μεταφέρθηκε στη Λουσάκα.

Το 1953 η Βρετανία δημιούργησε την Κεντροαφρικανική Ομοσπονδία της Ροδεσίας και της Νυασαλάνδης, στην οποία συμμετείχαν η Βόρεια Ροδεσία (Ζάμπια), η Νότια Ροδεσία (Ζιμπάμπουε) και η Νυασαλάνδη (Μαλάουι). Το αντιαποικιακό κίνημα των Αφρικανών είχε στο μεταξύ δραστηριοποιηθεί μέσω του Ενωμένου Εθνικού Κινήματος Ανεξαρτησίας και του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου. Η Κεντροαφρικανική Ομοσπονδία διαλύθηκε το 1963 και στις 24 Οκτωβρίου του 1964 η χώρα έγινε ανεξάρτητη, με το όνομα Δημοκρατία της Ζάμπια, μέσα στα πλαίσια της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Ένα εθνικιστικό κόμμα, το Εθνικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας, κέρδισε τις εκλογές και ο ηγέτης του Κένεθ Κάουντα έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 εφάρμοσε μια πολιτική εθνικοποιήσεων, που αφορούσε κατά κύριο λόγο τη βιομηχανία χαλκού, αλλά επεκτάθηκε και σε άλλες βιομηχανίες, σε επιχειρήσεις, στην έγγεια ιδιοκτησία και στα εκμισθούμενα ακίνητα. Κατάφερε να ενώσει την πολυφυλετική κοινωνία της Ζάμπια, φρόντισε για τη δημόσια εκπαίδευση και για τη δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των κατοίκων.

Με το Σύνταγμα του 1973 ο Κένεθ Κάουντα επέβαλε τη μονοκομματική διακυβέρνηση της χώρας από το Εθνικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας. Τη δεκαετία του 1970 ο Κάουντα υποστήριξε τους αντάρτες που βρίσκονταν σε ένοπλη αναμέτρηση με τα καθεστώτα των γειτονικών χωρών της Μοζαμβίκης, της Νότιας Αφρικής, της Αγκόλα και της Ροδεσίας (Ζιμπάμπουε), παρέχοντάς τους μια σειρά διευκολύνσεων και την ευχέρεια να καταφεύγουν στη Ζάμπια. Στο μεταξύ, η οικονομία της χώρας, που είχε δεχθεί ισχυρό πλήγμα με την επιβολή κυρώσεων από τον ΟΗΕ στη γειτονική Ροδεσία το 1965, συνέχισε να επιδεινώνεται εξαιτίας της διεθνούς μείωσης της τιμής του χαλκού από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και εξής. Το εξωτερικό χρέος της χώρας διογκώθηκε και το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της χειροτέρευσε. Μπροστά στην αυξανόμενη δυσαρέσκεια το καθεστώς Κάουντα διέκοψε την οικονομική πολιτική λιτότητας που είχε ακολουθήσει με τις συμβουλές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, περιόρισε την αποπληρωμή των ξένων πιστωτών της χώρας και έλαβε μια σειρά μέτρων κοινωνικής πρόνοιας.

Στις εκλογές του 1988 εκλέχτηκε στη θέση του προέδρου ο Κένεθ Κάουντα. Όμως η δεινή οικονομική θέση της χώρας και τα μέτρα που πήρε για τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών (περικοπή κρατικών δαπανών, μείωση επιδοτήσεων κλπ.) οδήγησαν σε σοβαρές ταραχές. Ο Κάουντα αναγκάστηκε να υποχωρήσει στις πιέσεις του δυσαρεστημένων πολιτών και επέτρεψε, με νόμο, την ίδρυση και άλλων πολιτικών κομμάτων. Ο Φρέντερικ Τσιλούμπα, πρόεδρος του νεοσύστατου κόμματος Κίνημα για την Πολυκομματική Δημοκρατία, κέρδισε τις εκλογές του 1991 και εκλέχτηκε πρόεδρος της χώρας. Ο Κένεθ Κάουντα παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματός του και διάδοχός του αναδείχτηκε ο Κέμπυ Μουσοκοτουάνε. Στις εκλογές του 1996 ο Τσιλούμπα εκλέχτηκε πρόεδρος της Ζάμπια.

Σημερινή πολιτική κατάσταση

Στις εκλογές του 2001, πρόεδρος αναδείχτηκε ο Λέβι Μουαναγουάσα αλλά τουλάχιστον δύο κόμματα αμφισβήτησαν τα αποτελέσματα. Τελικά τα δύο κόμματα κράτησαν την πλειοψηφία στην Εθνική Συνέλευση. Ο Μουαναγουάσα επανεξελέγη το 2006 αλλά απεβίωσε εν ενεργεία το 2008, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Στις 19 Αυγούστου του 2008, ημέρα θανάτου του Μουαναγουάσα, έγινε πρόεδρος ο αντιπρόεδρος Ρουπία Μπάντα.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>