Ταγγέρη

Ταγγέρη

Η Ταγγέρη (αραβ. نجة, ισπ. Tánger, πορτογ. Tânger, γαλλ. Tanger) είναι μια πόλη στα βόρεια του Μαρόκου με πληθυσμό περίπου 670.000 κατοίκων. Βρίσκεται στις ακτές της Βόρειας Αφρικής, στα δυτικά του στενού του Γιβραλτάρ. Η Ταγγέρη είναι πρωτεύουσα της περιφέρειας Ταγγέρης-Τετουάν.

Ιστορία

Ηρακλής και Ανταίος

Η σύγχρονη Tanjah (εξελλ. Ταγγέρη) είναι αρχαία φοινικική πόλη, η οποία ιδρύθηκε στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. από Καρχηδόνιους αποίκους. Το όνομά της προέρχεται από τη θεά του βερβερικού πανθέου Tinjis. Σύμφωνα με τη βερβερική μυθολογία, την πόλη έχτισε ο Σύφαξ, γιος της Tianjis, σύζυγος του ήρωα Ανταίου. Στην ελληνική μυθολογία, ως πατέρας του φέρεται ο Ηρακλής, ο οποίος είχε αντιμετωπίσει τον Ανταίο. Λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη βρίσκεται η "σπηλιά του Ηρακλή", πόλος έλξης για τους τουρίστες, στην οποία πιστεύεται ότι κοιμήθηκε ο ήρωας πριν εκτελέσει έναν από τους άθλους του.

Η εμπορική πόλη πέρασε υπό τη ρωμαϊκή κυριαρχία τον 1ο αιώνα π.Χ., αρχικά ως ανεξάρτητη πόλη κι έπειτα ως αποικία, πρωτεύουσα της Mauritania Tingitana της Χισπάνια.

Κατά το Μεσαίωνα, η πόλη καταλήφθηκε από τους Πορτογάλους τις περιόδους 1471-1580 και 1640-1661. Το 1661, δόθηκε στον Κάρολο Β' της Αγγλίας ως μέρος της προίκας της ινφάντα Αικατερίνης της Μπραγκάνζα. Το 1679, ο σουλτάνος Ισμαήλ του Μαρόκου προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει την πόλη, αλλά επέβαλε αποκλεισμό στο λιμάνι της πόλης, ωθώντας έτσι σε υποχώρηση τους Άγγλους. Οι Άγγλοι κατέστρεψαν την πόλη και τις εγκαταστάσεις στο λιμάνι, αλλά η πόλη ανοικοδομήθηκε μερικώς υπό την εξουσία του Ισμαήλ. Ωστόσο, άρχισε να παρακμάζει και μέχρι το 1810 ο πληθυσμός της μειώθηκε στους 5.000 κατοίκους.

Το 1821, το κτίριο της αμερικανικής πρεσβείας στην Ταγγέρη έγινε το πρώτο κομμάτι ιδιοκτησίας της κυβέρνησης των ΗΠΑ στο εξωτερικό, δώρο από το Σουλτάνο Σουλιμάν. Το κτίριο βομβαρδίστηκε το 1844.

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, η γεωγραφική θέση της Ταγγέρης κοντά στα στενά του Γιβραλτάρ τη μετέτρεψε σε κέντρο ευρωπαϊκού διπλωματικού και εμπορικού ανταγωνισμού στο Μαρόκο. Ο πληθυσμός της έφτασε τους 40.000 κατοίκους, εκ των οποίων οι μισοί ήταν Μουσουλμάνοι και οι υπόλοιποι Εβραίοι και Ευρωπαίοι, κυρίως Ισπανοί. Η πόλη βρισκόταν υπό την επιρροή της Γαλλίας και το 1905 ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β' προκάλεσε διεθνή κρίση, που παρολίγο να οδηγήσει σε πόλεμο τη Γερμανία με τη Γαλλία, υποστηρίζοντας ανοιχτά την ανεξαρτησία του Μαρόκου.

Το 1912, τα εδάφη του Μαρόκου μοιράστηκαν ανάμεσα στη Γαλλία και την Ισπανία. Η Ταγγέρη αποτέλεσε "διεθνή ζώνη" το 1923 υπό τη διοίκηση της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ το 1928 προστέθηκε και η Ιταλία. Μετά από μια περίοδο ισπανικής κυριαρχίας από το 1940 ως το 1945, μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου ενώθηκε ξανά με το υπόλοιπο Μαρόκο, το οποίο αναγνωρίστηκε επισήμως σαν ανεξάρτητο κράτος το 1956.

Λόγω της στρατηγικής της θέσης, αλλά και της πολιτικής ουδετερότητάς της και του ανεπτυγμένου εμπορίου της, κατά τη διάρκεια του 19ου και του 20ού αιώνα η Ταγγέρη αποτέλεσε κέντρο της διεθνούς κατασκοπείας, κάτι που ενέπνευσε και πολλούς δημιουργούς είτε στη λογοτεχνία είτε στον κινηματογράφο.

Οικονομία

Η Ταγγέρη είναι το δεύτερο σημαντικότερο βιομηχανικό κέντρο του Μαρόκου μετά την Καζαμπλάνκα. Η πόλη έχει τέσσερα βιομηχανικά πάρκα, από τα οποία δυο είναι "ελεύθερες οικονομικές ζώνες".

Η οικονομία της Ταγγέρης βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον τουρισμό. Ξένες επενδύσεις χρηματοδοτούν την ανάπτυξη παραθαλάσσιων θερέτρων, ενώ έντονη δραστηριότητα αναπτύσσουν και κτηματομεσιτικές και κατασκευαστικές εταιρείες. Μέσα στα επόμενα χρόνια θα ολοκληρωθούν μεγάλα αναπτυξιακά έργα, όπως το λιμάνι Ταγγέρης-Μεσογείου (Tan-Med) και η βιομηχανική ζώνη γύρω του, ένα στάδιο χωρητικότητας 45.000 θεατών, μια διευρυμένη επιχειρηματική περιοχή και τουριστικά έργα υποδομής.

Η υποδομή της πόλης, που βρίσκεται στο στενό του Γιβραλτάρ, περιλαμβάνει ένα λιμάνι και μια μαρίνα, το οποίο εξυπηρετεί τη διακίνηση προϊόντων αλλά και την πρόσβαση των επισκεπτών, οι οποίοι ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο το χρόνο. Στην παλαιά μεντίνα, το εμπόριο αναπτύσσεται στους τομείς της βυρσοδεψίας, των χειροτεχνιών από ξύλο και ασήμι, των παραδοσιακών υφασμάτων και ενδυμάτων και των μαροκινών υποδημάτων.

Τα τελευταία 25 χρόνια, παρατηρήθηκε ένα ρεύμα αστυφιλίας από μικρότερες πόλεις και χωριά, καθώς ο πληθυσμός της πόλης τετραπλασιάστηκε από 250.000 κατοίκους το 1982 σε 1.000.000 το 2007, κάτι που οδήγησε στην ανάπτυξη μικρών προαστίων, που κατοικούνται από φτωχές οικογένειες και ελλείπονται επαρκούς υποδομής.

Η πόλη συνδέεται μέσω οδικού δικτύου με την πρωτεύουσα της χώρας, Ραμπάτ, την Καζαμπλάνκα και το Μαρακές προς τα νότια και το Φεζ στα ανατολικά. 15 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από το κέντρο της πόλης βρίσκεται το διεθνές αεροδρόμιο Ιμπν Μπατούτα, που πήρε το όνομά του από τον περίφημο Άραβα ταξιδευτή.

Εκπαίδευση

Η Ταγγέρη παρέχει εκπαίδευση από επίπεδο προσχολικής ηλικίας μέχρι απολυτηρίου Λυκείου ή διεθνούς Baccalaureat με βάση πέντε διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα: το αραβικό, το αμερικανικό, το γαλλικό, το ισπανικό και το αγγλικό.

Μέσα και έξω από την πόλη βρίσκονται πολλά πανεπιστήμια, όπως το Institut Superieur Internationale de Tourisme (ISIT), το οποίο διαθέτει ποικιλία τμημάτων, από Διοίκηση Επιχειρήσεων μέχρι Τουριστικό και Ξενοδοχειακό Μάνατζμεντ, το Ecole Nationale de Commerce et de Gestion, από τις μεγαλύτερες οικονομικές σχολές του Μαρόκου, καθώς και το Ecole Nationale des Sciences appliquées", ανερχόμενη πολυτεχνική σχολή εφαρμοσμένων επιστημών.

Κουλτούρα

Ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της Ταγγέρης, στην οποία συνυπήρχαν η μουσουλμανική, η εβραϊκή και η χριστιανική κοινότητα μαζί με ξένους μετανάστες, προσέλκυσε συγγραφείς όπως ο Γουίλιαμ Μπάροους, ο Τζάκ Κέρουακ, ο Τένεσι Ουίλιαμς, ο Τρούμαν Καπότε, αλλά και πολλούς άλλους που έμεναν μόνιμα, επισκέφθηκαν την πόλη ή την ενσωμάτωσαν στα έργα τους, κάνοντας αναφορά σε αυτήν.

Η Ταγγέρη έγινε απαραίτητος σταθμός όσων καλλιτεχνών αναζητούσαν τα χρώματα και τους φωτισμούς των πινάκων του Ντελακρουά, όπως για παράδειγμα του επίσης Γάλλου ζωγράφου Ανρί Ματίς. Τη δεκαετία του '40 και μέχρι το 1956, οπότε και η πόλη ήταν "Διεθνή Ζώνη", η Ταγγέρη αποτέλεσε πόλο έλξης για εκκεντρικούς μεγιστάνες, σημείο συνάντησης για μυστικούς πράκτορες και κάθε είδους απατεώνες και κερδοσκόπους.

Φεστιβάλ

* Tanjazz, διεθνές φεστιβάλ τζαζ μουσικής.

* Festival National du Film, ετήσιο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Μαρόκου.

* Le Festival International de Théâtre Amateur, διεθνές φεστιβάλ ερασιτεχνικών θεατρικών θιάσων.

Αρχιτεκτονικά μνημεία

* Αμερικανική πρεσβεία της Ταγγέρης

* Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Ανδρέα

* Dar El oued Makhazen, το παλάτι του παλιού σουλτάνου στο Κάσμπαχ της πόλης, τώρα στεγάζει το μουσείο της παλαιάς πόλης.

Αδελφοποιημένες πόλεις

* Φάρο, Πορτογαλία (1954)

* Κάντιθ, Ισπανία

* Λιέγη, Βέλγιο (2006)